ساختار و پراکندگی جمعیتی سوریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « ====پراکندگی جغرافیایی نژادی==== همان­طور که پیشتر در بخش تاریخ تمدن سوریه بررسی شد، سوریه پایانه رفت­وآمد و تاخت­وتاز نژادهای مختلف شرقی و غربی است که هر کدام سال­ها و قرن­ها در این سرزمین اقامت نموده و یا به طور کلی آن را به تصرف خود درآورده­ا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
همان­طور که پیشتر در بخش تاریخ تمدن سوریه بررسی شد، سوریه پایانه رفت­وآمد و تاخت­وتاز نژادهای مختلف شرقی و غربی است که هر کدام سال­ها و قرن­ها در این سرزمین اقامت نموده و یا به طور کلی آن را به تصرف خود درآورده­اند.
همان­طور که پیشتر در بخش تاریخ تمدن سوریه بررسی شد، سوریه پایانه رفت­وآمد و تاخت­وتاز نژادهای مختلف شرقی و غربی است که هر کدام سال­ها و قرن­ها در این سرزمین اقامت نموده و یا به طور کلی آن را به تصرف خود درآورده­اند.


اکثر مردم سوریه را در حال حاضر، به دلیل زبان رسمی امروزی و پیوندهایی که با فرهنگ و تاریخ عرب دارند، می­توان عرب و از نظر ژنتیکی،  زیرگروه‌های مختلفی از نژاد سامی زبان بومی منطقه خاورمیانه  به شمار آورد[7]نسبت اعراب با اقوام نژادی دیگر به تفصیل این چنین است:
اکثر مردم سوریه را در حال حاضر، به دلیل زبان رسمی امروزی و پیوندهایی که با فرهنگ و تاریخ عرب دارند، می­توان عرب و از نظر ژنتیکی،  زیرگروه‌های مختلفی از نژاد سامی زبان بومی منطقه خاورمیانه  به شمار آورد[7].
=====اعراب سوریه=====
80 درصد جمعیت سوریه عرب­ «عدنانی» هستند و تقریباً در همه نقاط سوریه؛ به جز استان الحسکه، اکثریت را دارند؛ اعم از اعراب اصیل سوری و یا اعراب مهاجر از کشورهای دیگر عربی؛ خصوصاً آوارگان فلسطینی و رزمندگان لبنانی.


عرب عدنانی به مردم عربی گفته می‌شود که دارای اصالت عرب خالص نیستند و عربی‌سازی (مستعرب) شده‌اند؛ برخلاف اعراب عاربه (یعنی اعراب خالص و اصیل) یا قحطانیان که به ساکنان منطقه جنوبی شبه جزیره عربستان گفته­ می­شوند؛ قومی که خود را از نژاد «یعرب بن قحطان» فرزند پنجم نوح نبی (ع) و عرب خالص می‌دانند به همین جهت به قحطانیان شهرت یافتند.
حرکات جمعیت


اعراب مستعربه (یعنی اعراب ناخالص و پیوسته با دیگران) یا عدنانیان: ساکنان منطقه شمالی و مرکز شبه جزیره عربستان اند که خود را از نژاد عدنان نواده اسماعیل نبی (ع) می‌دانند به همین جهت به عدنانیان شهرت یافتند.[8]


امروزه عمده اعراب، عرب عدنانی هستند و از نظر تباری اغلب عرب تبار نیستندغ مثل اعراب مصر و شمال آفریقا.
جدول زیر که بر اساس اطلاعات سازمان ملل تنظیم شده­است، میزان رشد جمعیت، مرگ‌ومیر و دیگر داده­های مرتبط را میانه سالهای 1950-2010، به خوبی بیان می­کند:
{| class="wikitable"
|'''دوره زمانی'''
|'''تولدهای زنده در سال'''
|'''مرگ و میر در سال'''
|'''تغییرات طبیعی در  سال'''
|''CBR''
|''CDR''
|''NC''
|''TFR''
|''IMR''
|-
|1950-1955
|187 000
|75000
|112 000
|51.2
|20.5
|30.6
|7.23
|180.1
|-
|1955-1960
|212 000
|77 000
|136000
|50.1
|18.1
|32.0
|7.38
|150.5
|-
|1960-1965
|241 000
|76000
|165000
|48.5
|15.3
|33.3
|7.54
|121.8
|-
|1965-1970
|275 000
|74000
|201000
|46.8
|12.5
|34.2
|7.56
|98.8
|-
|1970-1975
|322 000
|70 000
|252 000
|46.3
|10.1
|36.2
|7.54
|77.3
|-
|1975-1980
|373 000
|69000
|304 000
|45.4
|8.3
|37.0
|7.32
|63.1
|-
|1980-1985
|417 000
|66000
|351 000
|42.8
|6.7
|36.1
|6.77
|49.9
|-
|1985-1990
|440 000
|61000
|379 000
|38.4
|5.3
|33.1
|5.87
|36.2
|-
|1990-1995
|441 000
|58 000
|383 000
|33.3
|4.3
|28.9
|4.80
|26.1
|-
|1995-2000
|447 000
|58 000
|389 000
|29.7
|3.8
|25.8
|3.96
|20.8
|-
|2000–2005
|451 000
|62000
|389 000
|26.2
|3.6
|22.6
|3.39
|17.4
|-
|2005–2010
|465 000
|69000
|396 000
|23.9
|3.5
|20.4
|3.10
|15.0
|-
| colspan="9" |''CBR:'' نرخ تولد خام (در هر  1000)
 
''CDR:'' نرخ مرگ و میر خام (در هر 1000)
 
''NC:'' غیر طبیعی (در هر 1000)
 
''TFR:'' نرخ باروری کل (تعداد فرزندان در هر زن)
 
''IMR :'' نرخ مرگ و میر نوزادان در هر 1000 تولد
|}جدول حرکات جمعیت سوریه در 55 سال گذشته[24]
{| class="wikitable"
|'''سال'''
|'''1937'''
|1950
|1960
|1970
|1980
|1990
|1995
|2004
|2011
|2016
|2017
|-
|'''جمعیت'''
|2,368,000
|3,252,000
|4,565,000
|6,305,000
|8,704,000
|12,116,000
|14,186,000
|17,921,000
|21,124,000
|17,185,000
|18,029,549
|-
|'''درصد'''
'''رشد'''
|
|<nowiki>+37.3</nowiki>
|<nowiki>+40.4</nowiki>
|<nowiki>+38.1</nowiki>
|<nowiki>+38</nowiki>
|<nowiki>+39.2</nowiki>
|<nowiki>+17.1</nowiki>
|<nowiki>+26.3</nowiki>
|<nowiki>+17.9</nowiki>
|'''−18.6'''
|<nowiki>+4.9</nowiki>
|}تغییرات رشد جمعیتی سوریه در 80 سال گذشته[25]
 
علت اصلی رشد منفی جمعیت سوریه، در سرشماری سال 2106، ، بحران جنگ داخلی سال 2011-2013 است که تعداد زیادی از شهروندان سوری کشته شدند.
 
تعداد دقیق کشته­شدگان به جهت رویکردهای سیاسی در ارائه آمار مشخص نیست؛ با این همه، مقایسه گزارش بعضی از مراکز آمارگیری، می تواند به طور تقریبی گویا باشد.
 
شبکه خبری ''PBS'' آمریکا به نقل از «مرکز تحقیقات سیاسی سوریه»  (المرکز السوری لبحوث السیاسات)[26] (''SCPR'')[27] اعلام نموده­است که طی 15 مارس 2011 تا 11 فوریه 2016،  470 هزار نفر در سوریه؛ اعم از نیروهای دولتی، نیروهای معارضین و غیر نظامیان، کشته­شده­اند.[28]
 
« استفان دی میستورا » (''Staffan de Mistura'') (زاده 1947) ، نماینده ایتالیایی سازمان ملل در امور سوریه هم 400 هزار نفر[29] و دیده­بان حقوق بشر سوریه (''SOHR'')[30]، آمار حداقلی 494 هزار و حداکثری 606 هزار نفر را اعلام نموده­اند.[31]
 
 
تلفات ماهانه مستند در جنگ داخلی سوریه بر اساس گزارش دیده­بان حقوق بشر سوریه (آمارگیری: 2014-2016)؛ به ترتیب از پایین به بالا، غیرنظامیان ، نیروهای طرفدار دولت، جنگجویان ضد دولتی سوریه  و جنگجویان خارجی ضد دولتی
 
 
نقشه تقریبی تراکم جمعیت سوریه در 2015 (اوج داعش) و تعداد و محل جمعیت آوارگان[32]
 
 
هرم سنی جمعیت سوریه در سال 2020
{| class="wikitable"
| colspan="8" |'''-        بزرگترین شهرهای سوریه (طبق سرشماری سال 2004)'''
|-
|
|'''رتبه'''
|'''نام'''
|'''استان'''
|'''جمعیت'''
|
|
|
|-
| rowspan="10" |
|1
|حلب
|استان حلب
|2,132,100
|
|
|
|-
|2
|دمشق
|دمشق
|1,414,913
|
|
|
|-
|3
|حمص
|استان حمص
|652,609
|
|
|
|-
|4
|لاذقیه
|استان لاذقیه
|383786
|
|
|
|-
|5
|حما
|استان حماه
|312,994
|
|
|
|-
|6
|رقه
|استان رقه
|220,488
|
|
|
|-
|7
|دیرالزور
|استان دیرالزور
|211,857
|
|
|
|-
|8
|الحسکه
|استان الحسکه
|188160
|
|
|
|-
|9
|قامشلی
|استان الحسکه
|184231
|
|
|
|-
|10
|سیده زینب
|استان ریف دمشق
|136,427
|
|
|
|}
===-      '''نرخ کاهش جمعیت:''' 797/0٪ (تخمین 2012)===
===-      '''میزان زاد و ولد:''' 7/20 تولد/1000 جمعیت (تخمین 2018)===
===-      '''میزان مرگ و میر:''' 4 مرگ/1000 نفر جمعیت (تخمین زده شده در سال 2018)===
===-      '''نرخ خالص مهاجرت:''' 57 مهاجر/1000 نفر جمعیت (تخمین 2018)===
-       '''نرخ باروری''': در سال 2009م.  5/3 بود و به تفکیک استان بر اساس استان، بدین قرار: حلب (2/3)، دمشق (6/2)، داریا (2/5)، دیرالزور (9/6)، حما (3/3)، حسکه (5/3)، حمص (1/3)، ادلب (8/4)، لاذقیه (2/2)، قنیطره (8/3)، رقه (5)، ریف دمشق (3/3)، السویدا (1/2)، طرسوس (3/2)
 
-       '''نرخ زناشویی :''' در سال 2009م.  6 بود و به تفکیک استان بر اساس استان، بدین قرار: حلب (4/5)، دمشق (7/4)، داریا (3/7)، دیرالزور (2/10)، حما (6/6)، حسکه (7/6)، حمص (9/5)، ادلب (7/7)، لاذقیه (5/4)، قنیطره (5/6)، رقه (9/7)، ریف دمشق (4/5)، السویدا (4)، طرسوس (8/4)،
===-      '''نسبت شهرنشینی :''' جمعیت شهری، 2/54 درصد از کل جمعیت (2018)===
==-      '''نسبت جمعیت بر اساس نژاد و قومیت''' : عرب (80-85٪)، کرد (10 %) ، ترکمن (4-5 %)، آشوری (3-4 %)، چرکس (5/1 %)، ارمنی (1%) و دیگر اقوام کمتر از ./9 %==
-      '''نسبت جمعیت بر اساس دین:''' بر اساس تحلیل سال ،021:  سنی (74 %)،  شیعه؛ اعم از علوی، اسماعیلی و اثنی­عشری (12 %)،  مسیحی (10 %)،  دروزی (3 %)

نسخهٔ ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۸

پراکندگی جغرافیایی نژادی

همان­طور که پیشتر در بخش تاریخ تمدن سوریه بررسی شد، سوریه پایانه رفت­وآمد و تاخت­وتاز نژادهای مختلف شرقی و غربی است که هر کدام سال­ها و قرن­ها در این سرزمین اقامت نموده و یا به طور کلی آن را به تصرف خود درآورده­اند.

اکثر مردم سوریه را در حال حاضر، به دلیل زبان رسمی امروزی و پیوندهایی که با فرهنگ و تاریخ عرب دارند، می­توان عرب و از نظر ژنتیکی،  زیرگروه‌های مختلفی از نژاد سامی زبان بومی منطقه خاورمیانه  به شمار آورد[7].

حرکات جمعیت


جدول زیر که بر اساس اطلاعات سازمان ملل تنظیم شده­است، میزان رشد جمعیت، مرگ‌ومیر و دیگر داده­های مرتبط را میانه سالهای 1950-2010، به خوبی بیان می­کند:

دوره زمانی تولدهای زنده در سال مرگ و میر در سال تغییرات طبیعی در سال CBR CDR NC TFR IMR
1950-1955 187 000 75000 112 000 51.2 20.5 30.6 7.23 180.1
1955-1960 212 000 77 000 136000 50.1 18.1 32.0 7.38 150.5
1960-1965 241 000 76000 165000 48.5 15.3 33.3 7.54 121.8
1965-1970 275 000 74000 201000 46.8 12.5 34.2 7.56 98.8
1970-1975 322 000 70 000 252 000 46.3 10.1 36.2 7.54 77.3
1975-1980 373 000 69000 304 000 45.4 8.3 37.0 7.32 63.1
1980-1985 417 000 66000 351 000 42.8 6.7 36.1 6.77 49.9
1985-1990 440 000 61000 379 000 38.4 5.3 33.1 5.87 36.2
1990-1995 441 000 58 000 383 000 33.3 4.3 28.9 4.80 26.1
1995-2000 447 000 58 000 389 000 29.7 3.8 25.8 3.96 20.8
2000–2005 451 000 62000 389 000 26.2 3.6 22.6 3.39 17.4
2005–2010 465 000 69000 396 000 23.9 3.5 20.4 3.10 15.0
CBR: نرخ تولد خام (در هر 1000)

CDR: نرخ مرگ و میر خام (در هر 1000)

NC: غیر طبیعی (در هر 1000)

TFR: نرخ باروری کل (تعداد فرزندان در هر زن)

IMR : نرخ مرگ و میر نوزادان در هر 1000 تولد

جدول حرکات جمعیت سوریه در 55 سال گذشته[24]

سال 1937 1950 1960 1970 1980 1990 1995 2004 2011 2016 2017
جمعیت 2,368,000 3,252,000 4,565,000 6,305,000 8,704,000 12,116,000 14,186,000 17,921,000 21,124,000 17,185,000 18,029,549
درصد

رشد

+37.3 +40.4 +38.1 +38 +39.2 +17.1 +26.3 +17.9 −18.6 +4.9

تغییرات رشد جمعیتی سوریه در 80 سال گذشته[25]

علت اصلی رشد منفی جمعیت سوریه، در سرشماری سال 2106، ، بحران جنگ داخلی سال 2011-2013 است که تعداد زیادی از شهروندان سوری کشته شدند.

تعداد دقیق کشته­شدگان به جهت رویکردهای سیاسی در ارائه آمار مشخص نیست؛ با این همه، مقایسه گزارش بعضی از مراکز آمارگیری، می تواند به طور تقریبی گویا باشد.

شبکه خبری PBS آمریکا به نقل از «مرکز تحقیقات سیاسی سوریه»  (المرکز السوری لبحوث السیاسات)[26] (SCPR)[27] اعلام نموده­است که طی 15 مارس 2011 تا 11 فوریه 2016،  470 هزار نفر در سوریه؛ اعم از نیروهای دولتی، نیروهای معارضین و غیر نظامیان، کشته­شده­اند.[28]

« استفان دی میستورا » (Staffan de Mistura) (زاده 1947) ، نماینده ایتالیایی سازمان ملل در امور سوریه هم 400 هزار نفر[29] و دیده­بان حقوق بشر سوریه (SOHR)[30]، آمار حداقلی 494 هزار و حداکثری 606 هزار نفر را اعلام نموده­اند.[31]


تلفات ماهانه مستند در جنگ داخلی سوریه بر اساس گزارش دیده­بان حقوق بشر سوریه (آمارگیری: 2014-2016)؛ به ترتیب از پایین به بالا، غیرنظامیان ، نیروهای طرفدار دولت، جنگجویان ضد دولتی سوریه  و جنگجویان خارجی ضد دولتی


نقشه تقریبی تراکم جمعیت سوریه در 2015 (اوج داعش) و تعداد و محل جمعیت آوارگان[32]


هرم سنی جمعیت سوریه در سال 2020

-       بزرگترین شهرهای سوریه (طبق سرشماری سال 2004)
رتبه نام استان جمعیت
1 حلب استان حلب 2,132,100
2 دمشق دمشق 1,414,913
3 حمص استان حمص 652,609
4 لاذقیه استان لاذقیه 383786
5 حما استان حماه 312,994
6 رقه استان رقه 220,488
7 دیرالزور استان دیرالزور 211,857
8 الحسکه استان الحسکه 188160
9 قامشلی استان الحسکه 184231
10 سیده زینب استان ریف دمشق 136,427

-      نرخ کاهش جمعیت: 797/0٪ (تخمین 2012)

-      میزان زاد و ولد: 7/20 تولد/1000 جمعیت (تخمین 2018)

-      میزان مرگ و میر: 4 مرگ/1000 نفر جمعیت (تخمین زده شده در سال 2018)

-      نرخ خالص مهاجرت: 57 مهاجر/1000 نفر جمعیت (تخمین 2018)

-       نرخ باروری: در سال 2009م.  5/3 بود و به تفکیک استان بر اساس استان، بدین قرار: حلب (2/3)، دمشق (6/2)، داریا (2/5)، دیرالزور (9/6)، حما (3/3)، حسکه (5/3)، حمص (1/3)، ادلب (8/4)، لاذقیه (2/2)، قنیطره (8/3)، رقه (5)، ریف دمشق (3/3)، السویدا (1/2)، طرسوس (3/2)

-       نرخ زناشویی : در سال 2009م.  6 بود و به تفکیک استان بر اساس استان، بدین قرار: حلب (4/5)، دمشق (7/4)، داریا (3/7)، دیرالزور (2/10)، حما (6/6)، حسکه (7/6)، حمص (9/5)، ادلب (7/7)، لاذقیه (5/4)، قنیطره (5/6)، رقه (9/7)، ریف دمشق (4/5)، السویدا (4)، طرسوس (8/4)،

-      نسبت شهرنشینی : جمعیت شهری، 2/54 درصد از کل جمعیت (2018)

-      نسبت جمعیت بر اساس نژاد و قومیت : عرب (80-85٪)، کرد (10 %) ، ترکمن (4-5 %)، آشوری (3-4 %)، چرکس (5/1 %)، ارمنی (1%) و دیگر اقوام کمتر از ./9 %

-      نسبت جمعیت بر اساس دین: بر اساس تحلیل سال ،021:  سنی (74 %)،  شیعه؛ اعم از علوی، اسماعیلی و اثنی­عشری (12 %)،  مسیحی (10 %)،  دروزی (3 %)

برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=ساختار_و_پراکندگی_جمعیتی_سوریه&oldid=22063»