اسامی اقلیت های قومی چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Chinese-ethnic-minorities.jpg|بندانگشتی|اقوام مختلف در [[چین]]]] | [[پرونده:Chinese-ethnic-minorities.jpg|بندانگشتی|اقوام مختلف در [[چین]]]] | ||
نام اقلیت های کشور [[چین]] که از نظر دولت این کشور، ملیت های چینی نامیده میشوند، عبارتند از: | نام اقلیت های کشور [[چین]] که از نظر دولت این کشور، ملیت های چینی نامیده میشوند، عبارتند از: | ||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۲۸
نام اقلیت های کشور چین که از نظر دولت این کشور، ملیت های چینی نامیده میشوند، عبارتند از:
«خَن»، «مغولی»؛ «خویی»؛ «تبتی»؛ «ایغوری»؛ «میائو»؛ «ای»؛ «جووان»؛ «بو ای»؛ «کرهای»؛ «مَن»؛ «دونگ»؛ «یائو»؛ «بای»؛
«توجیا»؛ «خَنی»؛ «قزاق»؛ «دای»؛ «لی»؛ «لی شو»؛ «وای» «شیه»؛ «گائوسان»؛ «لاکو»؛ «شویی»؛ «دونگ شیان»؛ «ناشی»؛ «جین بو»؛ «قرقیز»؛ «تو»؛ «داوور»؛ «مولائو»؛ «چیانگ»؛ «بولانگ»؛ «سالار»؛ «مائونان»؛ «مائولائو»؛
«شی بو»؛ «آچانگ»؛ «پومی»؛ «تاجیک»؛ «نو»؛ «ازبک»؛ «روس»؛ «عونک»؛ «شی که«؛ «ده آن»؛ «بائوآن»؛ «یوگو»؛ «جین»؛ «تاتار»؛ «دولون»؛ «ار لن چون»؛ «خِه جِه»؛ «مَن با»؛ «گه با» و «جی نئو»[۱].
از این 55 اقلیت قومی، 10 اقلیت مسلمان هستند که عبارتند از: خویی، تاجیک، قرقیز، قزاق، تاتار، اویغور، سالار، دونگ شیان، بائوآن، و ازبک[۲].
نیز نگاه کنید به اقلیت های قومی چین