ادبیات سنتی تایلند

ادبیات سنتی تایلند

ادبیات سنتی منظوم تایلند از دوره آیوتایا (۱۳۵۰م تا ۱۷۶۷ م) آغاز می‌شود. آثار مذهبی این دوره عبارتند از:

۱.کتاب تولد بزرگ (که بعدها با عنوان نسخه سلطنتی تولد بزرگ بازنویسی شد)؛

۲. ویرایش تایلندی کتاب وسانتارا جاتاکا" (که داستان زندگی ماقبل آخر بودای آینده بر روی زمین است)؛

۳. داستان شاهزاده لور (داستانی تراژیک که یکی از آثار بزرگ منظوم ادبیات تایلند شمرده می‌شود)؛

۰۴ شکست یوان" (اثری تاریخی درباره شکست نیروهای کشور لان ناه از لشکریان آیوتایا).

دوره سلطنت نارای کبیر از پادشاهان دوران آیوتایا (۱۶۵۶م تا ۱۶۸۸م) را باید از ادوار طلایی ادبیات تایلند دانست که دربار نویسندگان را حمایت می‌کرد و کتاب‌های شعر جدیدی در این مدت تدوین شد. مهم‌ترین سفرنامه‌های منظوم تایلند، با موضوع اصلی مسافرت، جدایی، و عشق و عاشقی‌های سوزناک، مربوط به این دوره است، از جمله آن‌ها می‌توان از کتاب سفر اندوهگین نوشته سی پراتا نام برد که شرح سفر او به تبعید در «ناکون سیتامارات» از شهرهای جنوبی تایلند است.

1. Maha Chat

2. Vessantara Jataka 3. Lilit Phra Lo

4. Lilit Yuan Phai 5. Lan Na

6. Nirat Khlong Kamsuan 7. Si Prat

بیشتر آثار ادبی تایلند در هجوم ویرانگر برمه‌ای‌ها به آیوتایا در ۱۷۶۷ م، از میان رفت و غارت شد؛ ولی پس از بیرون‌راندن برمه‌ای‌ها و انتقال پایتخت به بانکوک، بسیاری از قوانین، آثار مذهبی و متون ادبی بازنویسی شد، از جمله حماسه راماکیئن و کتاب مقدس تری پیتاکا (سه سبد) در دوران رامای یکم (۱۷۸۲م تا ۱۸۰۹ م) تدوین شدند؛ حماسه منظوم چانگ خون فائین پر از ماجراهای عشقی و سلحشورانه است و عنوان این کتاب و عنوان حماسه فراآفای مانی، از نام قهرمانان این داستان گرفته شده است و هر دوی آن‌ها در دوران سلطنت رامای دوم (۱۸۰۹م تا۱۸۲۴م) نوشته شده است.

آوردن نخستین دستگاه چاپ به تایلند که مبلغان مسیحی آن را به این کشور وارد کردند، تحولی شگرف در تاریخ کتابت به وجود آورد. (Smyth, David.A)