پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی تایلند و ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی تایلند با ایران''' پس از تحولات مرداد ۱۳۳۲، به‌ویژه پس از پیوستن ایران به اردوگاه غرب، گسترش روابط با کشورهای عضو پیمان سیتو و هم‌پیمانان غرب در دستورکار دولت ایران قرار گرفت و اعلامیه برقراری روابط سیاسی میان...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی تایلند با ایران''' | '''پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی [[تایلند]] با ایران''' | ||
پس از تحولات مرداد ۱۳۳۲، به‌ویژه پس از پیوستن ایران به اردوگاه غرب، گسترش روابط با کشورهای عضو پیمان سیتو و هم‌پیمانان غرب در دستورکار دولت ایران قرار گرفت و اعلامیه برقراری روابط سیاسی میان ایران و تایلند در آبان ۱۳۳۴ منتشر شد، برای آغاز روابط سیاسی با تایلند که مانند ایران چند قرن نظام سلطنتی را پشت‌سر گذاشته بود، دکتر علی‌اصغر حکمت، سفیر کبیر وقت ایران در دهلی نو، در اسفند ۱۳۳۵، نخستین سفیر اکردیته ایران در بانکوک شد و به تایلند رفت. وی استوارنامه خود را به رامای | پس از تحولات مرداد ۱۳۳۲، به‌ویژه پس از پیوستن ایران به اردوگاه غرب، گسترش روابط با کشورهای عضو پیمان سیتو و هم‌پیمانان غرب در دستورکار دولت ایران قرار گرفت و اعلامیه برقراری روابط سیاسی میان ایران و تایلند در آبان ۱۳۳۴ منتشر شد، برای آغاز روابط سیاسی با تایلند که مانند ایران چند قرن نظام سلطنتی را پشت‌سر گذاشته بود، دکتر علی‌اصغر حکمت، سفیر کبیر وقت ایران در دهلی نو، در اسفند ۱۳۳۵، نخستین سفیر اکردیته ایران در [[بانکوک]] شد و به تایلند رفت. وی استوارنامه خود را به رامای | ||
۱، علی اصغر حکمت در مدت اقامت خود در بانکوک اشعاری نزدیک به ۴۰ بیت درباره سیام یا تایلند کنونی سروده که در نوع خود بی‌همتا است و ما آن را در آخر این فصل می‌آوریم. | ۱، علی اصغر حکمت در مدت اقامت خود در بانکوک اشعاری نزدیک به ۴۰ بیت درباره سیام یا تایلند کنونی سروده که در نوع خود بی‌همتا است و ما آن را در آخر این فصل می‌آوریم. | ||
نسخهٔ ۱۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۱۰
پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی تایلند با ایران
پس از تحولات مرداد ۱۳۳۲، به‌ویژه پس از پیوستن ایران به اردوگاه غرب، گسترش روابط با کشورهای عضو پیمان سیتو و هم‌پیمانان غرب در دستورکار دولت ایران قرار گرفت و اعلامیه برقراری روابط سیاسی میان ایران و تایلند در آبان ۱۳۳۴ منتشر شد، برای آغاز روابط سیاسی با تایلند که مانند ایران چند قرن نظام سلطنتی را پشت‌سر گذاشته بود، دکتر علی‌اصغر حکمت، سفیر کبیر وقت ایران در دهلی نو، در اسفند ۱۳۳۵، نخستین سفیر اکردیته ایران در بانکوک شد و به تایلند رفت. وی استوارنامه خود را به رامای
۱، علی اصغر حکمت در مدت اقامت خود در بانکوک اشعاری نزدیک به ۴۰ بیت درباره سیام یا تایلند کنونی سروده که در نوع خود بی‌همتا است و ما آن را در آخر این فصل می‌آوریم.
۳۱۵
نهم پادشاه تایلند تقدیم کرد و سفرنامه‌ای نیز در این‌زمینه از خود به‌یادگار گذاشت.
«در ۱۳۴۰ اولین سفیر ایران [مقیم] بانکوک [به نام عبدالحسین صدیق اسفندیاری] اعزام شد. عهدنامه مودت بین دو کشور مشتمل بر یک مقدمه و شش ماده، در ۱۳ بهمن ۱۳۴۵ به امضا رسید و اسناد آن در شهریور ۱۳۴۶ در تهران مبادله شد. پادشاه تایلند از ۳ تا ۱۰ اردیبهشت ۱۳۴۶ و شاه ایران از ۲ تا ۹ بهمن همان سال از ایران و تایلند بازدید کردند. در ۱۳۴۷ تایلند سفارت خود را در تهران دایر کرد و در ۱۳۴۸ معاون نخست‌وزیر و وزیر توسعه ملی تایلند برای تحکیم مناسبات اقتصادی با ایران به تهران سفر کردند و موافقتنامه بازرگانی در ۲۱ آبان ۱۳۴۸ بین دو کشور به‌امضا رسید» (تایلند، .(۱۸۸:۱۳۸۷
در سال‌های پایانی دوران پیش از انقلاب، ارزش مبادلات بازرگانی میان دو کشور به ۲۳ میلیون دلار بالغ می‌شد که بیشتر آن را صادرات تایلند به ایران تشکیل می‌داد (همان).
کمی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، نخستین نشست کمیسیون مشترک اقتصادی و فنی دو کشور از ۶ تا ۸ تیرماه ۱۳۵۷ (۲۶ تا ۲۸ ژوئن ۱۹۷۸م) در تهران تشکیل شد؛ ریاست طرف ایرانی را وزیر کشاورزی و توسعه روستایی برعهده داشت و ریاست طرف تایلندی با وزیر بازرگانی آن کشور بود (پاک آئین، ۱۳۸۶ :۱۷۹).
۳۱۶