تاریخ دوره باستان زیمبابوه

قدمت تمدن در این سرزمین به دوران شکارچیان قوم بوشمن در عصر پارینه سنگی باز می گردد.

در حوزه جنوب آفريقا(زيمبابوه،آفريقاي جنوبي،زامبيا و...) بيشترين اسناد تاريخي را نه منابع مکتوب قوی که روايات و اقوال مردمی یعنی همان تاریخ شفاهی تشکیل می دهد.(همان:50)

در زیمبابوه بیشتر این منابع نامکتوب در دوران پیش از استعمار به دست آمده است.نقاشی های صخره ای اقوام سان (بوشمن ها)شکل زندگی آنان یعنی زندگی شبانی و نحوه شکار کردن این قوم را به تصویر کشیده است.نقاشی های شکار حیواناتی چون فیل،بز کوهی آفریقایی و ابزار شکارآنها منبعی تاریخی در مطالعات مربوط به مردم این کشور  محسوب می شود.بوشمن ها در ماهیگیری از نیزه هایی که پیکان های تیزی در سر آنها تعبیه شده بود،استفاده می کردند. این نقاشی ها تنها بازگو کننده فعالیت اقتصادی این اقوام بوده و اطلاعاتی از رفتارهای مذهبی و اجتماعی (مانند پرستش،ازدواج،دفن مردگان،...)آنان به دست نمی دهد.بررسی منابع غیر مکتوب مؤید این نکته است که مردم سان جامعه ای بی طبقه بوده به صورت جمعی و گروهی زندگی می کردند.

)http://historymatsiman.blogspot.com/2015)

مطالعه و بررسی این منابع سخن و استدلال تاریخ نگاری استعمار مبنی بر توحش و فقدان هر گونه تاریخ و فرهنگ بوشمن های منطقه زیمبابوه امروزی را بی اعتبار نموده ادعای متمدن شدن آنان در پی فعالیت های استعمارگران در پایان قرن نوزدهم را رد می کند.

شواهد یافت شده از عصر آهن (حدود صد هزار سال پیش) نشان می دهد بوشمن ها که اکنون در صحرای "کالاهاری" سکونت دارند، ساکنین اصلی زیمبابوه کنونی بودند.گروه های کوچک  شبانان،شکارچیان و کشاورزان نیز دیگر ساکنان این سرزمین بودند.این گروه ها همواره بر سر تصاحب زمین با بوشمن ها یعنی صاحبان اصلی در حال نزاع بودند.

ماپونگوبوه" نخستين گروهی بودند كه یک امپراتوری درآن منطقه برپا نموده خود را اجتماعی مجزا از ديگران معرفی می کردند.نظام پادشاهی آنها یکی از پيچيده ترين اشکال فرهنگ آفريقايی آن دوران بود.نگاه خاص اين پادشاهی به قدرت و ارزش اجتماعی و سياسی رهبران جامعه، ساختار ويژه ای از قدرت را در میان این مردم نشان می دهد.آنان در کنار کشاورزی به تجارت با  سرزمين های دیگر مانند چين، هند و مصر می پرداختند."پادشاهي زيمبابوه" ادامه تغییر شکل یافته این امپراتوری بود.

)www.zimbabweandrelatedtopics.weebly.com/2015([AF1]

در قرون 5 تا10 میلادی اقوامی موسوم به شونا کم کم در زیمبابوه فعلی ساکن شدند.قوم اخیر به تدریج و در طول قرن ها توانست با تسلط بر منطقه ی بین رودخانه های زامبزی و لیمپوپو،قلمرو خود را توسعه داده دولت بزرگی را در این ناحیه تشکیل دهد.(عرب احمدی1382: 53)

فلات بین رودخانه های "زامبزی" و"لیمپوپو" در منطقه ی جنوب شرقی آفریقا به علت دارا بودن قابلیت های طبیعی برای زندگی به ویژه برای دامداری و کشاورزی از اهمیت زیادی برخوردار بود.وجود منابع غنی طلا و عاج فیل نیز انگیزه های زندگی در این منطقه را افزایش می داد.بقایای نخستین مرکز تجاری در منطقه ای به نام "ماپونگوبوه" بر روی صخره های لیمپوپو یافت شده است.برای اولین بار گروهی از مردم گله دار و شکارچی،اقدام به برپایی سکونت گاه هایی برای خود بر روی صخره های لیمپوپو در زیمبابوه امروزی نمودند و حکومت ماپونگوبوه را ایجاد کردند.گفته می شود که حدود یک صد تپه و بلندی محدوده زندگی مردمی بود که به دور محل سکونت خود دیوارهای سنگی کشیده بودند و این منطقه در زبان محلی شونا به " خانه های سنگی" معروف بود. نمونه عالی چنین سکونت گاه ها منطقه ای است که امروزه به "زیمبابوه بزرگ" شهرت دارد.در سال 1705 میلادی ،حاکم آنان اقدام به جدا نمودن قلمرو خود از سایر ساکنین زیمبابوه آن دوران نمود. www.historyworld.ne/2015))