سیاستگذاری فرهنگی زیمبابوه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''سياست فرهنگی''' تاريخ سياسی زيمبابوه به سه دوره تقسيم می شود: دوران قبل از استعمار،دوران استعمار و دوران بعد از استقلال.هر یک از اين دوره های سه گانه بر سياست های فرهنگی و سیاست گذاری های این بخش مؤثر بودند. هیچ گونه مستنداتی از ادبیات مکتوب...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سياست فرهنگی''' | '''سياست فرهنگی''' | ||
تاريخ سياسی زيمبابوه به سه دوره تقسيم می شود: دوران قبل از استعمار،دوران استعمار و دوران بعد از استقلال.هر یک از اين دوره های سه گانه بر سياست های فرهنگی و سیاست گذاری های این بخش مؤثر بودند. | تاريخ سياسی [[زيمبابوه]] به سه دوره تقسيم می شود: دوران قبل از استعمار،دوران استعمار و دوران بعد از استقلال.هر یک از اين دوره های سه گانه بر سياست های فرهنگی و سیاست گذاری های این بخش مؤثر بودند. | ||
هیچ گونه مستنداتی از ادبیات مکتوب و شفاهی گروه هاي نژادی مختلف در دوران پیش از استعمار باقی نمانده است. | هیچ گونه مستنداتی از ادبیات مکتوب و شفاهی گروه هاي نژادی مختلف در دوران پیش از استعمار باقی نمانده است. | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
2- تقویت فرهنگ بومی در ابعاد مختلف زندگی اجتماعی | 2- تقویت فرهنگ بومی در ابعاد مختلف زندگی اجتماعی | ||
3- تشویق به تحول زایی و پویایی فرهنگ ملی که امکان تأثیر گذاری روی تاریخ زیمبابوه داشته بتواند تغییرات مهمی را در حال و آینده کشور ایجاد کند. | 3- تشویق به تحول زایی و پویایی فرهنگ ملی که امکان تأثیر گذاری روی [[تاریخ زیمبابوه]] داشته بتواند تغییرات مهمی را در حال و آینده کشور ایجاد کند. | ||
4- تشویق "آفریقا نگری" با توسعه ی دانش و بهره گیری از تجارب فرهنگی دیگر کشورهای آفریقایی در سازمان های منطقه ای "سادک"و "کومسا" از طريق تبادل فرهنگی نمایشگاهی و جشنواره ها | 4- تشویق "آفریقا نگری" با توسعه ی دانش و بهره گیری از تجارب فرهنگی دیگر کشورهای آفریقایی در سازمان های منطقه ای "سادک"و "کومسا" از طريق تبادل فرهنگی نمایشگاهی و جشنواره ها | ||
نسخهٔ ۱۸ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۷
سياست فرهنگی
تاريخ سياسی زيمبابوه به سه دوره تقسيم می شود: دوران قبل از استعمار،دوران استعمار و دوران بعد از استقلال.هر یک از اين دوره های سه گانه بر سياست های فرهنگی و سیاست گذاری های این بخش مؤثر بودند.
هیچ گونه مستنداتی از ادبیات مکتوب و شفاهی گروه هاي نژادی مختلف در دوران پیش از استعمار باقی نمانده است.
مستندات سياست فرهنگی به جا مانده از دوران استعمار،بيشتر در محورهای آموزش، توسعه اجتماعی(شهری)،اقتصادی و سياسي حکومت رودزیا است.سياست فرهنگی اين دوره تاريخی،از دل قوانين مصوب مربوط به فعاليت های فرهنگی كشور قابل استخراج است. وجه غالب سياست فرهنگی حكومت دوران استعمار جدا سازی فرهنگ سنتی آفريقايی زيمبابوه از هويت اصلی خود بود."اون سدا"[1]،معتقد است در رودزيای مستعمره، حيات فرهنگی و اجتماعی به زور قدرت استعماری از هويت اصلی خود جدا شده بود و "كارشولم"[2] اعتقاد دارد همه گونه مسائل مربوط به فرهنگ جامعه بومی رودزيای مستعمره به خارج از حوزه فرهنگ اصيل بومي كشور نسبت داده می شد و از منظر انسان شناسی چهره تاريكی از آن ارائه می گرديد.اغلب اين مستندات در آرشيو شورای هنری بريتانيا و گالری ملی رودزيا نگهداری می شود.
هم زمان با استقلال زيمبابوه،سياست فرهنگی کشور تغییر کرد.توجه دولت جديد زيمبابوه به نقش مهم فرهنگ و هنر در مبارزات آزادی بخش،به تدريج سياست فرهنگی زيمبابوه را با تحولات مهمی روبرو ساخت.از اقدامات مهم دولت در این زمینه از بین بردن شکاف فرهنگی طبقاتی و نژادی میان سیاهان و سفید پوستان بود.
زیمبابوه پس از استقلال در سال 1982 در کنفرانس جهانی یونسکو در مکزیک شرکت کرد و مصمم شد بر اساس موضوع کنفرانس که پیرامون سیاست های فرهنگی بود،نسبت به تدوین سیاست فرهنگ ملی اقدام کند.ادغام برخی وزارتخانه ها در دل یک وزارتخانه، تدوین سیاست فرهنگی جدید را به تأخیر انداخت.کنفرانس جهانی یونسکو در سال 1998 در استکهلم سوئد برگزار شد و بار دیگر ضرورت تدوین سیاست فرهنگی ملی در زیمبابوه احساس شد.اما مشکلات کشور دوباره تهیه و تدوین آن را تا سال 2005 به تعویق انداخت و نهایتاً در این سال دولت زیمبابوه موفق به انجام آن شد. (www.worldcp.org/zimbabwe.php/2015)
. اصول كلی واهداف سيا ست فرهنگی
اصول كلی سياست فرهنگی زيمبابوه مبتنی بر مبارزه با استعمار قديم (سلطه انگليس و حكومت يان اسميت) و استعمار جديد(سلطه سیاسی و فرهنگی غرب) و تداوم مبارزه با تبعيض نژادی و احقاق حقوق سياه پوستان بومی در برابر سفيد پوستان است. (www.zambuko.com/mbirapage/2015)
مبارزه علیه استثمار فرهنگی در دوران استعمار در قالب "چیمورنگا"ها نقش مهمي در استقلال كشور داشته است. در چيمورنگای اول نفوذ مستقيم استعمار توانسته بود به ارزش های فرهنگی كشور آسيب وارد سازد. در چيمورنگای دوم،مذهب نقش مهمي ايفا می کرد. در دوره چیمورنگای سوم،مردم با زندگی دینی و اعتقادات نو و با هویتی تازه در جامعه دیده می شوند.به واسطه نفوذ استعمار غرب ، برخی از آداب و سنن فرهنگی زیمبابوه آسیب جدی دیده بود و این امر باعث شد دولت برای نجات میراث فرهنگی در صدد تهیه و اجرای سیاست فرهنگی جدید برآید.
در مقدمه گزارش 37 صفحه ای سیاست فرهنگی زیمبابوه، به ضرورت رفع تضاد فرهنگی بین دو فرهنگ آفریقایی و اروپایی اشاره شده است.چشم انداز چنین سیاستی ارزش های سنتی، باورها و اعتقاداتی است که به خلاقیت ،شخصیت و غرور مردم بومی جامعه احترام بگذارد.
. اهداف سیا ست فرهنگی:
1- تشویق و حمایت از تنوع فرهنگی (نژادی،زبانی و مذاهب)
2- تقویت فرهنگ بومی در ابعاد مختلف زندگی اجتماعی
3- تشویق به تحول زایی و پویایی فرهنگ ملی که امکان تأثیر گذاری روی تاریخ زیمبابوه داشته بتواند تغییرات مهمی را در حال و آینده کشور ایجاد کند.
4- تشویق "آفریقا نگری" با توسعه ی دانش و بهره گیری از تجارب فرهنگی دیگر کشورهای آفریقایی در سازمان های منطقه ای "سادک"و "کومسا" از طريق تبادل فرهنگی نمایشگاهی و جشنواره ها
5- توسعه و تشویق جایگاه فرهنگ زیمبابوه در سطح بین المللی
6- رشد و توسعه زبان های آفریقایی در جهت تأثیرگذاری بر پیشرفت اجتماعی و اقتصادی کشور
.اصول سیا ست فرهنگی :
توجه به اصولی چون :
1- هویت فرهنگی و شاخص های مهم آن (زبان های قبیله ای(
2- مذهب و اعتقادات و باورهای سنتی(تساهل برای تنوع دینی)
3- آداب و سنن و ارزش های فرهنگی و اخلاقی(احترام به یکدیگر،هم گرایی و تساهل)
4- آموزش فرهنگی در جهت ارتقای هویت ملی (لزوم درک و انطباق با ارزش های جهانی با حفظ اولویت فرهنگ زیمبابوه)
5- لباس ملی(منطبق با ارزش های فرهنگی)
6- میراث فرهنگ ملی(سرمایه گذاری روی سنن شفاهی نسل گذشته و تجربیات غنی تاریخچه فرهنگی)
7- آموزش ( نظام آموزش سنتی در مدارس و مراکز آموزشی)
8- ارتباطات(رسانه های مکتوب مانند مطبوعات،رسانه های شنیداری و دیداری نظیر رادیو و تلویزیون)
(www.artsinafrica.com/uploads/2011/06/CULTURAL_POLICY_OF_ZIMBABWE_2007.pdf)