عكاسی در فرانسه

عكاسي در فرانسه

1-4-10-تاريخچه

عكاسي نيز همانند تمامي اختراعات ، ماحصل كار و كوشش جمعي است كه در بسياري از كشور ها و در طي قرون متمادي صورت گرفته است. با وجود اين، اولين تصوير از دنياي بيرون بر روي صفحه اي با حساسيت كم  براي اولين بار در فرانسه به صورت دائمي نقش بسته است. ژوزف نيسه فور نيپس)[120] ۱۷۶۵-۱۸۳۳) مخترع عکاسي، نخستين عکاس و پدر عکاسي نوين است. نخستين عکس ثبت شده، توسط او عکسبرداري شده و سهم بسزايي در پيشرفت تاريخ عکاسي داشته‌است. در ايامي كه هدف نهايي نيپس تهيه صفحات چاپي از روي عكس هاي گرفته شده توسط دوربين بود، شخص ديگري به نام لوئي ژاک مانده داگِر[121] تمام فعاليت و توجه خود را صرف تهيه تصاوير دوربين كرد و بر اثر ملاقات با نيپس كار او به موفقيت گراييد. وي هنرمند و فيزيک‌دان فرانسوي بود که براي اختراع فرآيند داگرئوتيپ در عکسبرداري شناخته شده‌است.

در 7 ژانويهء سال 1839،فرانسوا دومينک آراگو فرانسوي[122]،در پشت تريبون آکادمي علوم پاريس ايستاد و اولين خبر از اختراع عکاسي را به استحضار همگان‌ رسانيد. بر طبق گزارش آراگو، موفق شده بود که در دوربين اوبسكارا براي گرفتن‌ تصوير از موجودات زنده بر روي ورقه‌اي فلزي،بدون آنکه‌ خود چيزي بر روي آن ترسيم کند،استفاده نمايد.

در 1839 شخصي به نام " هيپوليت بايار "[123] طريقه نگاتيو – پوزيتيو كاغذي را اختراع كرد. در 1846" گوستاو لوگري "[124] با استفاده از كاغذ خشك مومي توانسته بود نگاتيو هاي شفاف بسيار عالي تهيه كند. در سال 1851 " بلانكارت اورارد "[125] موسسه اي براي چاپ عكس بنياد نهاد. او تعداد بي شماري عكس چاپ كرد و آنها را يه شكل آلبوم منتشر ساخت. بدين تذتيب مي توان گفت كه اورارد اولين كسي است كه از روش مكانيزه كردن سيستماتيك روند عكاسي استفاده كرده است.

در سال 1847 " كلود نيپس" پسر عموي نيسفور نيپس روش آلبومين را اختراع كرد. در اين روش ، سطح حساس ، شيشه و روكش آن نيترات نقره بود، از اسيد گاليك به عنوان داروي ظهور و تيوسولفات سديم به عنوان داروي ثبوت استفاده مي شد. هنگام محاصره پاريس در 1870 از روش كلوديون براي ساختن ميكرو فيلم هايي براي ارسال اخبار محرمانه در طول خطوط دشمن به وسيله كبوتر هاي نامه بر استفاده مي شد. در اين ايام، تعداد بي شماري از تجربه گران فرانسوي، روش هاي مكانيكي مختلفي را براي تكثير عكس ها ابداع كردند . در 1878 شخصي به نام " پي ير پتي "[126] سيستمي براي توليد نقطه هاي سياه در روش ترام را اختراع كرد. در 1858 " نادار " [127]موفق شد به كمك نور چراغ باتري داربونزن ، نوردهي فوري و آني را تجربه كند.

اختراع بزرگ ديگري كه پس از ابداع نيپس  صورت گرفت، و فرانسوي ها همچنان به حق آن را در اختيار خود دارند، اختراع روش عكاسي رنگي بوده است. گابريل ليپمن[128] در طي سخنراني خود در جلسه 1891 آكادمي علوم، اصول مقدماتي تركيب رنگ ها را بيان كرده بود. اما عكاسي رنگي در واقع قبلا در 1869 توسط دو نفر به نام هاي "شارل كروس"[129] و "لوئي دوكو دوهارون"[130] كه به طور مستقل و مجزا از يكديگر فعاليت داشتند، اختراع شده بود. در فوريه همان سال اين دو تجربه گر اصول مقدماتي عكاسي رنگي بر مبناي سه رنگ را اعلام كرده بودند. آنها اولين عكس هاي رنگي را تهيه كردند. در 1907 برادران لومير (آگوست و لوئي) صفحات حساس اوتوكروم را كه از روش رنگ آميزي به كمك تجمع رنگدانه ها سود مي جست ، ابداع كردند. اين روش سبب شد كه عكاسي رنگي حالت تجارتي پيدا كند.

فرانسه سهم بسزايي در مطالعه عكاسي دارد كه سرانجام منجر به پيدايش سينما شد. اتين ژول ماري[131] در 1882 تفنگ عكاسي را اختراع كرد. در 1883 ماري در پاريس مركزي براي مطالعه جنبه هاي مختلف حركت تاسيس كرد و اين همان محلي است كه امروزه هم با نام انستيتو ماري همچنان پابرجا است.

عكاسي در سال هاي آغازين رشد خويش عمدتا براي گرفتن تك چهره مورد مصرف داشت. اكثر عكس هاي داگر و تايپ پرتره هستند. بعضي از تصاوير با شكوه و چشمگير از شهر پاريس به وسيله اين روش بين سال هاي 1840 و 1850 و اكثرا توسط بايار گرفته شده اند. عكاسي اولين حضور رسمي و همگاني خود را در بخشي از نمايشگاه  جهاني سال 1855 پاريس در معرض ديد مردم نهاد. در تمامي اين دوران، عكاسان بيشتر توجه خود را بر تصوير كردن موضوعات به نحو واقع گرايانه متمركز كرده بودند و نتايج حاصل از اين كار از نظر زيبايي و جذابيت چيزي كم نداشت.تك چهره هاي باياربسيار متعارف است و از نظر سبك و روش عمومي مشابه كارهاي نقاشن معاصر است.برجسته ترين پيشگامان اين سبك "نادار" است. نادار به همراه برادرش استوديويي در 1852 تاسيس كرد . وي فردي كنجكاو ، مخترع و فعال و دوستدار ژول ورن بود كه در كنار فعاليت هاي عكاسي ، به دنبال بالن سواري و كسب تجربيات ماجراجويانه بود. پرتره هاي او که ترسيم کننده اشخاص نامدار است داراي سبکي مشخص و نيرومند بوده و باعث دامن زدن به مباحثاتي در جواب اين سوال بوده که آيا عکاسي را مي توان يک هنر به حساب آورد يا نه؟

در دوران امپراتوري دوم، عکاس ديگري به نام "آندره ديدري"[132] با تهيه و چاپ عکس هاي مضاعف و قطع کوچک که عنوان کارت ويزيت را يافت، براي خود موفقيت زيادي کسب کرد. اين عکس ها آن چنان محبوبيت يافت که ناپلئون سوم ضمن عبور از پاريس، هنگامي که براي جنگ 1859 عازم ايتاليا بود، بدون درنگ در مقابل استاد عکاس توقف کرد تا از او هم در اين لحظه بزرگ و تاريخي عکسي گرفته شود. در پايان جنگ کريمه در 1855 زماني تاريخ عکاسي ورق خورد که عکس فوري از رژه پيروزي ارتش در خيابان هاي پاريس گرفته شد. ژويو و روبر دماشي[133] نيز در باب تاثيرات لنز و ايجاد حالت وضوح ملايم در برخي لنزهامطالعات مهمي انجام دادند.در اوايل قرن بيستم افزايش بيش اندازه انجمن هاي عکاسي باعث تشويق و گسترش اين تکنيک شد.يکي از عکاساني که از نظر طبقه بندي در بين همگنانش به عنوان پيشگام سبک و مکتب جديد شهرت دارد اوژن آتژه است. اگر چه کار آتژه هيچگونه موفقيت تجاري به همراه نداشت، ولي عکس هايي که گرفت همگي بدون داشتن تمهيد و جلوه ثبت شده بودند. به استثناي ارزش استنادي که اين عکس ها دارا هستند امروزه هنوز هم عکس هاي آتژه بسيار خوب به نظر مي رسند و زيبايي مستتر در بطن سادگي، به خوبي در آنها ديده مي شود. پس از پايان يافتن جنگ جهاني اول، عکاسان بسيار برجسته فرانسه " مادام لور آلبين گبلو "و "امانوئل سوژه"[134] بودند. "سوژه" اولين کسي بود که مفهوم عکاسي ناب را به فرانسويان آموخت. کارهاي او که بهترين شان احتمالا شامل تصاويري است که از اشيا و طبيعت بيجان گرفته شده اند، به طور ضمني نشانگر آن هستند که وقتي اين گونه تصاوير را کاملا به دور از اثرات تمهيد گونه و باروتوش نشان دهيم، چقدر واقعيت مي تواند زيبا جلوه کند.امروزه در بين کارهاي نسل قديمي تر از سويي به رئاليزم مطلق و از سوي ديگر به مکتب سور رئاليست ها مي رسيم. همچنين مکتبي در ارتباط با عکاسي مطبوعاتي وجود دارد که دست اندرکاران آن تمايل بيشتري براي تصويرگرايي دارند تا مستند سازي. گفتني است تعدادي از عکاسان کشورهاي ديگر مقيم فرانسه نيز تاثيرات قابل ملاحظه اي بر عکاسي اين کشور گذاشته اند.

صنعت عكاسي  در فرانسه از رشد و گسترش قابل توجهي برخوردار بوده است.در حال حاضر تقريبا حدود يكصد توليد كننده ، عمدتا در حوالي پاريس و ليون هستند كه اكثر آنها به كار تهيه مواد حساس از قبيل كاغذ و فيلم و غيره مشغولند . تهيه و توليد دوربين هاي عكاسي يكي از بخش هاي صنعت عكاسي فرانسه را تشكيل مي دهد و برخي از شركت ها در توليد لنز  و يا دورين هاي عكاسي و پروژوكتور از اعتبار بين المللي برخوردارند.[135]

2-4-10-انجمن هاي عکاسي

پاريس در قلب خود قديمي ترين مجمع عکاسي جهان "انجمن عکاسي فرانسه" را جاي داده است که در سال 1851 با نام "انجمن هليوگرافيک" تاسيس شد و بعدا تغيير نام داد. اين انجمن برجسته ترين شخصيت هاي عکاسي فرانسه را که هر کدام در زمينه هاي مختلف عکاسي از قبيل علمي ، تکنيکي، صنعتي و هنري متخصص بودند، به دور هم گرد آورده است. همچنين داراي کلکسيوني بسيار عالي از وسايل و عکس هايي است که قدمت شان به روزگاران شروع عکاسي باز مي گردد.

صنعت عکاسي فرانسه در بطن شرکتي به نام "سنديکاي عمومي صنعت عکاسي " تولد يافت و اکثر اشخاصي که به نوعي با عکاسي سرو کار داشتند، حرفه اي ها و تاجران اين صنف به "کنفدراسيون عکاسي فرانسه " وابسته بودند. همچنين سنديکاي ديگري با نام "انجمن سينمايي"که بعضي از عکاسان حرفه اي وابسته به فدراسيون عکاسي فرانسه عضو آن مي باشند، مشغول به کار است.انجمن هاي غير حرفه اي نيز در داخل "فدراسيون ملي انجمن هاي عکاسي فرانسه" که عضوي از " فدراسيون بين المللي هنر عکاسي" است، جاي گرفته اند. بسياري از اين انجمن ها نمايشگاه هاي بين المللي بزرگي برگزار مي کنند.[136]

3-4-10- نمايشگاه هاي عکاسي

هر دو سال يک بار نمايشگاهي از وسايل و لوازم عکاسي و همچنين محصولات توليدي در پاريس برگزار مي شود. سازمان هاي اصلي فرانسوي دست اندر کار تهيه و توليد اين گونه لوازم در کنار نمايند گي هاي ساير شرکت هاي جهاني در فرانسه ، در اين نمايشگاه شرکت مي جويند. از سال 1955 اين نمايشگاه که مسائل مربوط به عکاسي و سينما و ساخت لنز را تحت پوشش خود دارد، به طور متناوب در پاريس و در کشورهاي خارج برگزار مي شود.

نمايشگاه يا سالن ملي فرانسه نيز هر ساله در محل گالري "ماتسار" در کتابخانه ملي برگزار مي شود. اين نمايشگاه مختص عکاسان تبعه فرانسه و يا عکاسان مقيم آن کشور بوده و فرصت هايي براي ارزيابي استاندارد عکاسي فرانسه ايجاد مي کند. عکس هاي ارائه شده در اين نمايشگاه پس از نمايش در پاريس در بسياري از شهر هاي بزرگ اين کشور به نمايش در مي آيد.

"کوپ دوفرانس" مسابقه اي داخلي و در حيطه انجمن هاست که بين بهترين عکس هاي به نمايش در آمده در پاريس و شهرهای مختلف اين کشور صورت مي گيرد. مرکز بين المللي عکاسي برگزاري نمايشگاه هاي بين المللي را دقيقا هر سه سال يک بار ترتيب مي دهد و اين نمايشگاه نيز پس از برگزاري در پاريس در ديگر  شهرهاي فرانسه به نمايش در مي آيد.

4-4-10- مراکز مطالعه و تحقيق

دو سازمان "انستيتوي اپتيك " و " كالج ملي تكنيكي عكاسي و فيلمبرداري" در كار پژوهش وآموزش عكاسي هستند. موزه مدرسه هنرها و كارهاي دستي داراي مجموعه اي از دوربين هاي عكاسي و عكس هاي بي شماري از نوع داكر و تايپ است. همچنين عكس هايي در اين مجموعه وجود دارد كه به آغاز پيدايش عكاسي مربوط مي شود.موزه محل شالون- سور –سائون[137] داراي وسايلي است كه متعلق به نيپس است. اتاق مربوط به تصاوير چاپي ( عكس ) در كتابخانه ملي فرانسه نيز عظيم ترين مجموعه عكس دنيا را در خود جاي داده كه شامل تعداد بي شماري عكس هاي اوليه و مجموعه عكس هاي " نادار " است. گفتني است يك نسخه از تمامي عكس هايي كه چاپ مي شوند قانونا بايد به كتابخانه ملي تحويل داده شود و بسياري از عكس هاي نمايشگاه ها هم به طريق اولي آرشيو مي شوند . اين مجموعه روز به روز در حال گسترش است. در اين بخش از كتابخانه مي توان وسيع ترين دوره عكس هاي تاريخ عكاسي را از نزديك مطالعه كرد.عكس ها براي استفاده علاقمندان در اختيار آنان قرار مي گيردو حتي تهيه كپي يا نسخه اي از روي آنها نيز امكان پذير است.[138]

انجمن عكاسي فرانسه همچنين داراي مجموعه اي از عكس هاي تاريخي است كه مي توان با درخواست قبلي آنها را مشاهده كرد.اين انجمن در گالري خود نمايشگاه هاي عادي نيز برگزار مي كند. تعدادي از كتابخانه ها داراي بخش هاي عكاسي هستند كه براي استفاده عموم آزاد است.

سازمان هاي فرانسوي بي شماري در كنار موسسات خصوصي از عكاسي به نحو قابل ملاحظه اي استفاده مي كنندو در نتيجه باعث پيشرفت آن مي شوند. از اين ميان مي توان از مركز ملي پژوهش هاي علمي انستيتوي پاستور، موزه تاريخ طبيعي، كميسيون انرژي اتمي، مدرسه پلي تكنيك ، رصد خانه هاي مختلف و دانشگاه سوربون نام برد.

وزارت آموزش و پرورش بخشي براي مطالعات سمعي و بصري تاسيس كرده است كه به عنوان بخشي از انستيتوي آموزش ملي فرانسه مشغول به كار هستند. اين بخش داراي لابراتوار و استوديوهاي مخصوص به خود هستند و علاوه بر تهيه عكس، هر نوع پژوهش را براي اهداف آموزشي بر عهده دارد.

در سال 1955 ضمن برگزاري نمايشگاه دو سالانه تصميم گرفته شد كه مركزي بين المللي براي عكاسي و فيلمبرداري تاسيس شود كه اداره مركزي آن در پاريس باشد. اين مركز از وجود اداره مركزي يونسكو در پاريس سود جسته و همكاري صميمانه اي نيز با سازمان ملل دارد. اين مركز علاوه بر برگزاري نمايشگاه هاي بين المللي ، هر دو سال يك بار كنفرانس هاي بين المللي به طور متناوب در فرانسه و ديگر كشورها برگزار مي كند. اين مركز با گردآوري هنرمندان و متخصصان بين المللي دست به مطالعاتي در موضوعات روانشناسي تصوير و جامعه شناسي از روي آثار عكاسان زده است.

5-4-10- فستیوال عكاسي

مهمترین فستیوال بین المللی فتو ژورنالیسم ، " ویزا برای تصویر"، همه ساله در شهر "پرپینیان"[139] در جنوب فرانسه تشکیل می شود. از این رو جماعتی بزرگ از عکاس- خبرنگاران جهان را به سوی این شهر می کشاند تا با آنچه در دنیا می گذرد و تصاویرش را ندیده اند، آشنا شوند.

همه ساله فستیوال "فتوژورنالیسم" شهر " پرپینیان" سه "ویزای طلائی" و هفت جایزه به بهترین ها اعطا می کند. سه رده "ویزای طلائی" عبارتند از : "ویزای طلائی خبری"، "ویزای طلائی مجلات" و " ویزای طلائی برای یک گزارشگر جوان".

"پاریس عکس" رویداد مهمی برای عکاسی در فرانسه است، كه باشرکت حدود صد گالری و ناشر بین المللی عکس برگزار می شود و هدفش دادن تصویری گسترده از عکس و عکاسی از قرن نوزدهم به این سو به علاقمندان است. البته درکنارنمایش عکس، دیدارها، کنفرانس هاو مسابقاتی نیز انجام خواهد گرفت. کمیته انتخاب این نهاد از 8 گالری مهم عکس تشکیل شده که هم پرتجربه هستند وهم جای خاصی دربازار عکس جهان دارند. پاریس- عکس یکي ازبخش های رویداد "ماه عکس در پاریس" است که هر دو سال یک بار و در سالهای زوج، درماه نوامبر در این شهر تشکیل می شود.