الگو:ویکی‌پدیا:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۳/۸۹: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «موزه‌های چین در گذشته‌­های دور در چین، آثار نفیس تاریخی و فرهنگی و هنری چین در گنجینه­های مخفی و سری دربار امپراتوران و یا کلکسیون­های خصوصی افراد نگهداری می­شد و عموم مردم شانس مشاهده و لذت بردن از آن­ها را نداشتند. لذا، موزه...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
[[موزه های چین|موزه‌های چین]]
[[موزه های چین|'''موزه‌های چین''']]
در گذشته‌­های دور در چین، آثار نفیس تاریخی و فرهنگی و هنری چین در گنجینه­های مخفی و سری دربار امپراتوران و یا کلکسیون­های خصوصی افراد نگهداری می­شد و عموم مردم شانس مشاهده و لذت بردن از آن­ها را نداشتند. لذا، موزه داری مدرن هم در این کشور از دوران آشنایی با غرب و در نیمه­ی نخست قرن بیستم آغاز شد. مردم این کشور تنها وقتی که سیستم سیاسی دوهزار ساله­ی امپراتوری در سال 1911میلادی سقوط کرد، توانستند به کاخ­های سلطنتی راه پیدا کرده و با آثار نفیس و ارزشمند خلق شده توسط نیاکان خود آشنا شده و از آن لذت ببرند.
در گذشته‌­های دور در چین، آثار نفیس تاریخی و فرهنگی و هنری چین در گنجینه­های مخفی و سری دربار امپراتوران و یا کلکسیون­های خصوصی افراد نگهداری می­شد و عموم مردم شانس مشاهده و لذت بردن از آن­ها را نداشتند. لذا، موزه داری مدرن هم در این کشور از دوران آشنایی با غرب و در نیمه­ی نخست قرن بیستم آغاز شد. مردم این کشور تنها وقتی که سیستم سیاسی دوهزار ساله­ی امپراتوری در سال 1911میلادی سقوط کرد، توانستند به کاخ­های سلطنتی راه پیدا کرده و با آثار نفیس و ارزشمند خلق شده توسط نیاکان خود آشنا شده و از آن لذت ببرند.



نسخهٔ کنونی تا ‏۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۰

موزه‌های چین در گذشته‌­های دور در چین، آثار نفیس تاریخی و فرهنگی و هنری چین در گنجینه­های مخفی و سری دربار امپراتوران و یا کلکسیون­های خصوصی افراد نگهداری می­شد و عموم مردم شانس مشاهده و لذت بردن از آن­ها را نداشتند. لذا، موزه داری مدرن هم در این کشور از دوران آشنایی با غرب و در نیمه­ی نخست قرن بیستم آغاز شد. مردم این کشور تنها وقتی که سیستم سیاسی دوهزار ساله­ی امپراتوری در سال 1911میلادی سقوط کرد، توانستند به کاخ­های سلطنتی راه پیدا کرده و با آثار نفیس و ارزشمند خلق شده توسط نیاکان خود آشنا شده و از آن لذت ببرند.

اگرچه پیش از حاکمیت حزب کمونیست بر کشور چین تعدادی موزه­ی عمومی در پایتخت و برخی از شهرها ایجاد گردید و پس از تأسیس جمهوری خلق چین نظم و سامان بهتری به موزه­های موجود داده شد، ولی پس از اصلاحات بود که موزه­های این کشور شاهد شکوفایی و گسترش هرچه بیشتر تعداد آن­ها شد. در سه دهه­ی گذشته موزه­های پیشین بازسازی و موزه­های جدیدی بر آن­ها اضافه شده و بر تعداد آثار فرهنگی و تاریخی آن­ها افزوده شده و سیستم مدرن موزه­داری و امکانات حفظ و مرمت آثار مورد توجه قرار گرفت.

درحال حاضر، در سرتاسر چین بیش از 1510باب موزه­ی تحت نظر دولت در زمینه­های مختلف و به صورت جامع و تخصصی وجود دارد که اگر موزه­های خصوصی موجود را نیز بر این تعداد اضافه نماییم، تعداد آن­ها بالغ بر2000موزه خواهد شد. (روزنامه چاینا دیلی، 2004) در این موزه­ها بیش از 20میلیون قطعه آثار تاریخی و فرهنگی موزه­ای نگهداری می­شود و از این آثار سالانه بیش از 8000مورد نمایشگاه در مناطق و شهرهای مختلف داخلی و خارج از کشور برگزار و میلیون­ها نفر از این نمایشگاه­ها و آثار بازدید به­عمل می­آورند. دولت چین در نظر دارد تا سال2015 میلادی، با احداث بیش از 1000باب موزه­ی دیگر تعداد موزه­ها را افزایش و در هر شهر بزرگ و متوسط این کشور حداقل یک موزه دایر نماید. (China Encyclopedia, 2008: 296-316)هم­اینک در هر کدام از شهرهای بزرگی مانند پکن، شانگهای، شی­اَن و نانجینگ، ده­ها موزه­ی بزرگ و کوچک عمومی و تخصصی و دولتی و خصوصی دایر است و در سایر شهرهای بزرگ، به ویژه مراکز استان­ها نیز موزه­های متعددی وجود دارد­که پرداختن به تمام آن­ها از حوصله­ی این کتاب خارج است. در این­جا صرفا به معرفی مختصر برخی از مهم­ترین موزه­های چین که از نظر وسعت ساختمانی و قدمت تاریخی و نفاست آثار فرهنگی و هنری به نمایش گذاشته شده در آن­ها برجسته‌­تر هستند، پرداخته می شود. ادامه...