ارتفاعات آرژانتین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
خاک [[آرژانتین]] از این نقطه‌نظر از دو قسمت متمایز تشکیل شده است؛ یکی نواحی کوهستانی مغرب که قسمتی از دامنه‌های شرقی سلسله‌جبال آند می‌باشد و قلل آن پوشیده از برف و بعضی از آن‌ها آتشفشانی است. کوه‌های آند منطقه‌ی وسیعی از فلات خشک بولیوی در شمال تا سلسله‌جبال پوشیده از برف و یخ در قسمت جنوبی پاتاگونیا کشیده شده است. | خاک [[آرژانتین]] از این نقطه‌نظر از دو قسمت متمایز تشکیل شده است؛ یکی نواحی کوهستانی مغرب که قسمتی از دامنه‌های شرقی سلسله‌جبال آند می‌باشد و قلل آن پوشیده از برف و بعضی از آن‌ها آتشفشانی است. کوه‌های آند منطقه‌ی وسیعی از فلات خشک بولیوی در شمال تا سلسله‌جبال پوشیده از برف و یخ در قسمت جنوبی پاتاگونیا کشیده شده است. | ||
آند آرژانتینی شامل برخی از بلندترین رشته‌کوه‌ها در آمریکای جنوبی است که از جمله قلل مرتفع آن می‌توان به «بونه ته» | آند آرژانتینی شامل برخی از بلندترین رشته‌کوه‌ها در آمریکای جنوبی است که از جمله قلل مرتفع آن می‌توان به «بونه ته» (Bonete) با 6872 متر ارتفاع و یا «اوخوس دل سالادو» (Ojos del Salado) با 6893 متر، «مرسه داریو» (Mercedario) و بالأخره «قلّه‌ی آکونکاگوا» (Acuncagua) با6960 متر که بلندترین قلّه در این قارّه و در کل نیم‌کره‌ی غربی است، اشاره نمود. اغلب این قلّه‌ها در جنوب غربی سان خوان در نزدیکی مرز شیلی قرار دارد<ref name=":2">برگرفته از https://www.ffyl.uncu.edu.ar</ref>. | ||
در سراسر رشته‌کوه آند که شیلی و آرژانتین را از یکدیگر جدا می‌سازد، بیش از 1800 آتشفشان قرار دارد که 28 آتشفشان آن فعّال می‌باشد. بدین معنی که حدود یک پنجم از آتشفشان‌های فعّال روی زمین در این منطقه واقع شده است. | در سراسر رشته‌کوه آند که شیلی و [[آرژانتین]] را از یکدیگر جدا می‌سازد، بیش از 1800 آتشفشان قرار دارد که 28 آتشفشان آن فعّال می‌باشد. بدین معنی که حدود یک پنجم از آتشفشان‌های فعّال روی زمین در این منطقه واقع شده است. | ||
پاتاگونیا، منطقه‌ی جنوب | پاتاگونیا، منطقه‌ی جنوب [[آرژانتین]]، ترکیبی از استپ‌ها و مناطق یخ‌بندان است. پارک ملّی گلاسیارس (Glaciares) یا پارک ملّی یخچال در نزدیکی مرز شیلی، جزو منطقه‌ی پاتاگونیا محسوب می‌شود که در آن حدود 300 یخچال طبیعی تشکیل‌دهنده‌ی بخشی از کلاهک یخی پاتاگونیا به وسعت (21760 کیلومتر مربع) می‌باشد. این کلاهک‌های یخی به سمت اقیانوس آرام حرکت می‌کنند. این کلاهک‌ها از بخش آند بزرگ در نیم‌کره‌ی جنوبی در خارج از قارّه‌ی قطب جنوب جدا شده‌اند. سیزده یخچال طبیعی نیز دریاچه‌های این منطقه را تغذیه می‌کنند. یخچال اوپسالا (Upsala)، با 60 کیلومتر طول و 10 کیلومتر عرض بزرگ‌ترین یخچال در آمریکای جنوبی می‌باشد که در «دریاچه‌ی [[آرژانتین]]» (Lago Argentino) شناور است و تنها از طریق کشتی قابل دسترسی است. یخچال بزرگ بعدی با 4/8 کیلومتر عرض، یخچال پریتو مورنو (Perito Moreno) نام دارد که حدود 35 کیلومتر در داخل دریاچه‌ی [[آرژانتین]] امتداد داشته و به شکل یک سدّ طبیعی در دریاچه است. | ||
رشته‌کوه‌های کوچک‌تری نیز در مرکز آمریکای جنوبی قرار دارند و بخشی از آن نیز از آرژانتین عبور کرده و تقسیم | رشته‌کوه‌های کوچک‌تری نیز در مرکز آمریکای جنوبی قرار دارند و بخشی از آن نیز از [[آرژانتین]] عبور کرده و تقسیم کننده بین منطقه‌ی پاتاگونیا در جنوب و دشت شمال شرقی کشور است. از غرب به شرق این رشته‌کوه‌ها عبارتند از: Sierra LihuelـCalel، Sierra de la Ventana و Sierra del Tandil<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.37-38.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۲۵ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۰۰
خاک آرژانتین از این نقطه‌نظر از دو قسمت متمایز تشکیل شده است؛ یکی نواحی کوهستانی مغرب که قسمتی از دامنه‌های شرقی سلسله‌جبال آند می‌باشد و قلل آن پوشیده از برف و بعضی از آن‌ها آتشفشانی است. کوه‌های آند منطقه‌ی وسیعی از فلات خشک بولیوی در شمال تا سلسله‌جبال پوشیده از برف و یخ در قسمت جنوبی پاتاگونیا کشیده شده است.
آند آرژانتینی شامل برخی از بلندترین رشته‌کوه‌ها در آمریکای جنوبی است که از جمله قلل مرتفع آن می‌توان به «بونه ته» (Bonete) با 6872 متر ارتفاع و یا «اوخوس دل سالادو» (Ojos del Salado) با 6893 متر، «مرسه داریو» (Mercedario) و بالأخره «قلّه‌ی آکونکاگوا» (Acuncagua) با6960 متر که بلندترین قلّه در این قارّه و در کل نیم‌کره‌ی غربی است، اشاره نمود. اغلب این قلّه‌ها در جنوب غربی سان خوان در نزدیکی مرز شیلی قرار دارد[۱].
در سراسر رشته‌کوه آند که شیلی و آرژانتین را از یکدیگر جدا می‌سازد، بیش از 1800 آتشفشان قرار دارد که 28 آتشفشان آن فعّال می‌باشد. بدین معنی که حدود یک پنجم از آتشفشان‌های فعّال روی زمین در این منطقه واقع شده است.
پاتاگونیا، منطقه‌ی جنوب آرژانتین، ترکیبی از استپ‌ها و مناطق یخ‌بندان است. پارک ملّی گلاسیارس (Glaciares) یا پارک ملّی یخچال در نزدیکی مرز شیلی، جزو منطقه‌ی پاتاگونیا محسوب می‌شود که در آن حدود 300 یخچال طبیعی تشکیل‌دهنده‌ی بخشی از کلاهک یخی پاتاگونیا به وسعت (21760 کیلومتر مربع) می‌باشد. این کلاهک‌های یخی به سمت اقیانوس آرام حرکت می‌کنند. این کلاهک‌ها از بخش آند بزرگ در نیم‌کره‌ی جنوبی در خارج از قارّه‌ی قطب جنوب جدا شده‌اند. سیزده یخچال طبیعی نیز دریاچه‌های این منطقه را تغذیه می‌کنند. یخچال اوپسالا (Upsala)، با 60 کیلومتر طول و 10 کیلومتر عرض بزرگ‌ترین یخچال در آمریکای جنوبی می‌باشد که در «دریاچه‌ی آرژانتین» (Lago Argentino) شناور است و تنها از طریق کشتی قابل دسترسی است. یخچال بزرگ بعدی با 4/8 کیلومتر عرض، یخچال پریتو مورنو (Perito Moreno) نام دارد که حدود 35 کیلومتر در داخل دریاچه‌ی آرژانتین امتداد داشته و به شکل یک سدّ طبیعی در دریاچه است.
رشته‌کوه‌های کوچک‌تری نیز در مرکز آمریکای جنوبی قرار دارند و بخشی از آن نیز از آرژانتین عبور کرده و تقسیم کننده بین منطقه‌ی پاتاگونیا در جنوب و دشت شمال شرقی کشور است. از غرب به شرق این رشته‌کوه‌ها عبارتند از: Sierra LihuelـCalel، Sierra de la Ventana و Sierra del Tandil[۲].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از https://www.ffyl.uncu.edu.ar
- ↑ خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ آرژانتین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.37-38.