تین جین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Fd320e92-a6b4-11eb-9593-fa163ef41a80.jpg|بندانگشتی|پارک«یوان نینگ» در شهر تین جین]] | |||
نام اختصاری شهر تیَن جین(Tian Jin)، «جین» است و در شمال شرق جلگه‌ی«هوا بِی» قرار گرفته و محل پیوند 5 شاخه از رود«هایخِه» با دریاست. تیان جین در سال 1928عنوان اداری«شهر تیَنجین» را گرفت و در حال حاضر دارای 15 ناحیه و 3 شهرستان و 11هزار کیلومتر مربع مساحت است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 9 میلیون و 190هزار و 500 نفر رسید. «تیَن جین» بزرگ‌ترین شهر صنعتی شمال [[چین]] و دارای منابع نفت، گاز، نمک دریایی فراوان و دارای زیربناهای صنعتی محکم است. این شهر مرکز صنعتی و بندر دریایی شمال چین نیز هست. آثار دیدنی و تاریخی«تیَنجین» عبارتند از: | نام اختصاری شهر تیَن جین(Tian Jin)، «جین» است و در شمال شرق جلگه‌ی«هوا بِی» قرار گرفته و محل پیوند 5 شاخه از رود«هایخِه» با دریاست. | ||
تیان جین در سال 1928عنوان اداری«شهر تیَنجین» را گرفت و در حال حاضر دارای 15 ناحیه و 3 شهرستان و 11هزار کیلومتر مربع مساحت است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 9 میلیون و 190هزار و 500 نفر رسید. | |||
«تیَن جین» بزرگ‌ترین شهر صنعتی شمال [[چین]] و دارای منابع نفت، گاز، نمک دریایی فراوان و دارای زیربناهای صنعتی محکم است. این شهر مرکز صنعتی و بندر دریایی شمال چین نیز هست. | |||
آثار دیدنی و تاریخی«تیَنجین» عبارتند از: پارک«یوان نینگ»، کاخ«تیَ نخو»، قلعه‌ی آتش‌بار«دا گوکو» و ناحیه ی گردشگری«پن شن».<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص434</ref> | |||
نیز نگاه کنید به [[شهر های بزرگ تابع دولت مرکزی چین]] | |||
== کتاب شناسی == | == کتاب شناسی == | ||
نسخهٔ ۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۶
نام اختصاری شهر تیَن جین(Tian Jin)، «جین» است و در شمال شرق جلگه‌ی«هوا بِی» قرار گرفته و محل پیوند 5 شاخه از رود«هایخِه» با دریاست.
تیان جین در سال 1928عنوان اداری«شهر تیَنجین» را گرفت و در حال حاضر دارای 15 ناحیه و 3 شهرستان و 11هزار کیلومتر مربع مساحت است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 9 میلیون و 190هزار و 500 نفر رسید.
«تیَن جین» بزرگ‌ترین شهر صنعتی شمال چین و دارای منابع نفت، گاز، نمک دریایی فراوان و دارای زیربناهای صنعتی محکم است. این شهر مرکز صنعتی و بندر دریایی شمال چین نیز هست.
آثار دیدنی و تاریخی«تیَنجین» عبارتند از: پارک«یوان نینگ»، کاخ«تیَ نخو»، قلعه‌ی آتش‌بار«دا گوکو» و ناحیه ی گردشگری«پن شن».[۱]
نیز نگاه کنید به شهر های بزرگ تابع دولت مرکزی چین
کتاب شناسی
- ↑ سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص434