قوم بائوآن در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «1-    '''قوم بائو آن:''' جمعیت قوم بائو آن اغلب به­صورت پراکنده در استان­های گَنسو و چینگ­خَی زندگی می کنند. آن­ها به زبان خاص خود که شاخه­ای از زبان­های آلتایی مغولی صحبت می­کنند و به زبان چینی هم آشنا هستند. برگزاری آیین نوروزی در میان این قوم اح...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
1-    '''قوم بائو آن:''' جمعیت قوم بائو آن اغلب به­صورت پراکنده در استان­های گَنسو و چینگ­خَی زندگی می کنند. آن­ها به زبان خاص خود که شاخه­ای از زبان­های آلتایی مغولی صحبت می­کنند و به [[زبان چینی]] هم آشنا هستند. برگزاری آیین نوروزی در میان این قوم احتمال این که اصالتی ایرانی داشته باشند را تقویت می کند. طبق آخرین سرشماری صورت گرفته، جمعیت این قوم حدود 12 هزار نفر بوده است.
'''قوم بائو آن''' جمعیت قوم بائو آن اغلب به­صورت پراکنده در استان­های گَنسو و چینگ­خَی زندگی می کنند. آن­ها به زبان خاص خود که شاخه­ای از زبان­های آلتایی مغولی صحبت می­کنند و به [[زبان چینی]] هم آشنا هستند. برگزاری آیین نوروزی در میان این قوم احتمال این که اصالتی ایرانی داشته باشند را تقویت می کند. طبق آخرین سرشماری صورت گرفته، جمعیت این قوم حدود 12 هزار نفر بوده است.
 
نیز نگاه کنید به [[اقوام و اقلیت های نژادی مسلمان در چین]]

نسخهٔ ‏۱۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۰۴

قوم بائو آن جمعیت قوم بائو آن اغلب به­صورت پراکنده در استان­های گَنسو و چینگ­خَی زندگی می کنند. آن­ها به زبان خاص خود که شاخه­ای از زبان­های آلتایی مغولی صحبت می­کنند و به زبان چینی هم آشنا هستند. برگزاری آیین نوروزی در میان این قوم احتمال این که اصالتی ایرانی داشته باشند را تقویت می کند. طبق آخرین سرشماری صورت گرفته، جمعیت این قوم حدود 12 هزار نفر بوده است.

نیز نگاه کنید به اقوام و اقلیت های نژادی مسلمان در چین