سنگ های کنده کاری شده دزو: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == '''سنگ­های کنده­کاری شده­ی دَزو''' == منظور از سنگ­های کنده­کاری شده­ی دَزو[i]، تمامی پیکره­ها و غارهای سنگی کنده­کاری شده در دَزو در منطقه­ی چونگ­چینگ شامل50 هزار مجسمه و حدود100هزار سنگ نوشته­ی موجود در70 سایت باستانی این منطقه است. حجاری­های د...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
=== '''سنگ­‌‌های کنده‌­کاری شده‌­ی دَزو''' ===
منظور از سنگ­‌های کنده­کاری شده­‌ی دَزو(Dazu Rock Carving. Chongqing)، تمامی پیکره‌ها و غار‌های سنگی کنده­کاری شده در دَزو در منطقه­‌ی چونگ­چینگ شامل50 هزار مجسمه و حدود100هزار سنگ نوشته­‌ی موجود در70 سایت باستانی این منطقه است. حجاری­‌های دَزو نمادی از اوج هنر سنگ غار تراشی در کشور [[چین]] است. کار حجاری­‌های دَزو در دوران سلسله­‌ی تانگ و درسال650میلادی آغاز و اوج آن در دوران سلسله­‌های‌ شمالی و جنوبی سونگ بوده و این کار تا دوران سلسله­‌های مینگ و چینگ ادامه یافت. در این کنده کاری‌­ها چهره‌ها به نحوی طراحی و اجرا شده اند که نمایانگر تقابل خوبی و بدی و زشتی و زیبایی باشد. سبک هنری استفاده شده در این حجاری‌­ها تقریبا نوعی نوآوری و ابتکاری است که با روند معمول پیکره تراشی مذهبی پیش از آن متفاوت و تمامی ابعاد زندگی مادی و معنوی جامعه را در برگرفته و ترکیبی از هنر، مذهب، دانش و طبیعت است.


== '''سنگ­های کنده­کاری شده­ی دَزو''' ==
بزرگ­ترین مجسمه­‌ی این مجموعه مربوط به پیکره­‌ی ساکیامونی به اشراق رسیده با31 متر طول روی تخته سنگ­‌های کوه بائودینگشَن(Baodingshan) است. از ویژگی­‌های هنر سنگ تراشی دَزو، پرداختن به چهره­‌های کنفوسیوسی، دائویی و بودایی در کنار هم است که این مجموعه را از موارد مشابه که تنها به یکی از این مکاتب پرداخته است را متمایز می­کند که این امر در چین به ندرت دیده می­شود. این کتیبه‌ها برای مطالعات تاریخی، جغرافیایی، باور‌های دینی و شخصیت­‌های تاریخی بسیار مفید و ارزشمند هستند و از این طریق می­توان تغییر و تحول حاصله در فرهنگ و اعتقادات مردم چین در قرون گذشته را شاهد بود.
منظور از سنگ­های کنده­کاری شده­ی دَزو[i]، تمامی پیکره­ها و غارهای سنگی کنده­کاری شده در دَزو در منطقه­ی چونگ­چینگ شامل50 هزار مجسمه و حدود100هزار سنگ نوشته­ی موجود در70 سایت باستانی این منطقه است. حجاری­های دَزو نمادی از اوج هنر سنگ غار تراشی در کشور چین است. کار حجاری­های دَزو در دوران سلسله­ی تانگ و درسال650میلادی آغاز و اوج آن در دوران سلسله­هایشمالی و جنوبی سونگ بوده و این کار تا دوران سلسله­های مینگ و چینگ ادامه یافت. در این کنده کاری­ها چهره­ها به نحوی طراحی و اجرا شده اند که نمایانگر تقابل خوبی و بدی و زشتی و زیبایی باشد. سبک هنری استفاده شده در این حجاری­ها تقریبا نوعی نوآوری و ابتکاری است که با روند معمول پیکره تراشی مذهبی پیش از آن متفاوت و تمامی ابعاد زندگی مادی و معنوی جامعه را در برگرفته و ترکیبی از هنر، مذهب، دانش و طبیعت است.


بزرگ­ترین مجسمه­ی این مجموعه مربوط به پیکره­ی ساکیامونی به اشراق رسیده با31 متر طول روی تخته سنگ­های کوه بائودینگشَن[1] است. از ویژگی­های هنر سنگ تراشی دَزو، پرداختن به چهره­های کنفوسیوسی، دائویی و بودایی در کنار هم است که این مجموعه را از موارد مشابه که تنها به یکی از این مکاتب پرداخته است را متمایز می­کند که این امر در چین به ندرت دیده می­شود. این کتیبه­ها برای مطالعات تاریخی، جغرافیایی، باورهای دینی و شخصیت­های تاریخی بسیار مفید و ارزشمند هستند و از این طریق می­توان تغییر و تحول حاصله در فرهنگ و اعتقادات مردم چین در قرون گذشته را شاهد بود.
این مجموعه­‌ی هنری و تاریخی در سال1999میلادی در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.


این مجموعه­ی هنری و تاریخی در سال1999میلادی در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.
=== کتابشناسی ===
----[1] - Baodingshan.
----[i] - Dazu Rock Carving. Chongqing.

نسخهٔ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۸

سنگ­‌‌های کنده‌­کاری شده‌­ی دَزو

منظور از سنگ­‌های کنده­کاری شده­‌ی دَزو(Dazu Rock Carving. Chongqing)، تمامی پیکره‌ها و غار‌های سنگی کنده­کاری شده در دَزو در منطقه­‌ی چونگ­چینگ شامل50 هزار مجسمه و حدود100هزار سنگ نوشته­‌ی موجود در70 سایت باستانی این منطقه است. حجاری­‌های دَزو نمادی از اوج هنر سنگ غار تراشی در کشور چین است. کار حجاری­‌های دَزو در دوران سلسله­‌ی تانگ و درسال650میلادی آغاز و اوج آن در دوران سلسله­‌های‌ شمالی و جنوبی سونگ بوده و این کار تا دوران سلسله­‌های مینگ و چینگ ادامه یافت. در این کنده کاری‌­ها چهره‌ها به نحوی طراحی و اجرا شده اند که نمایانگر تقابل خوبی و بدی و زشتی و زیبایی باشد. سبک هنری استفاده شده در این حجاری‌­ها تقریبا نوعی نوآوری و ابتکاری است که با روند معمول پیکره تراشی مذهبی پیش از آن متفاوت و تمامی ابعاد زندگی مادی و معنوی جامعه را در برگرفته و ترکیبی از هنر، مذهب، دانش و طبیعت است.

بزرگ­ترین مجسمه­‌ی این مجموعه مربوط به پیکره­‌ی ساکیامونی به اشراق رسیده با31 متر طول روی تخته سنگ­‌های کوه بائودینگشَن(Baodingshan) است. از ویژگی­‌های هنر سنگ تراشی دَزو، پرداختن به چهره­‌های کنفوسیوسی، دائویی و بودایی در کنار هم است که این مجموعه را از موارد مشابه که تنها به یکی از این مکاتب پرداخته است را متمایز می­کند که این امر در چین به ندرت دیده می­شود. این کتیبه‌ها برای مطالعات تاریخی، جغرافیایی، باور‌های دینی و شخصیت­‌های تاریخی بسیار مفید و ارزشمند هستند و از این طریق می­توان تغییر و تحول حاصله در فرهنگ و اعتقادات مردم چین در قرون گذشته را شاهد بود.

این مجموعه­‌ی هنری و تاریخی در سال1999میلادی در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.

کتابشناسی