سنگ های کنده کاری شده دزو: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی « == '''سنگهای کندهکاری شدهی دَزو''' == منظور از سنگهای کندهکاری شدهی دَزو[i]، تمامی پیکرهها و غارهای سنگی کندهکاری شده در دَزو در منطقهی چونگچینگ شامل50 هزار مجسمه و حدود100هزار سنگ نوشتهی موجود در70 سایت باستانی این منطقه است. حجاریهای د...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
=== '''سنگهای کندهکاری شدهی دَزو''' === | |||
منظور از سنگهای کندهکاری شدهی دَزو(Dazu Rock Carving. Chongqing)، تمامی پیکرهها و غارهای سنگی کندهکاری شده در دَزو در منطقهی چونگچینگ شامل50 هزار مجسمه و حدود100هزار سنگ نوشتهی موجود در70 سایت باستانی این منطقه است. حجاریهای دَزو نمادی از اوج هنر سنگ غار تراشی در کشور [[چین]] است. کار حجاریهای دَزو در دوران سلسلهی تانگ و درسال650میلادی آغاز و اوج آن در دوران سلسلههای شمالی و جنوبی سونگ بوده و این کار تا دوران سلسلههای مینگ و چینگ ادامه یافت. در این کنده کاریها چهرهها به نحوی طراحی و اجرا شده اند که نمایانگر تقابل خوبی و بدی و زشتی و زیبایی باشد. سبک هنری استفاده شده در این حجاریها تقریبا نوعی نوآوری و ابتکاری است که با روند معمول پیکره تراشی مذهبی پیش از آن متفاوت و تمامی ابعاد زندگی مادی و معنوی جامعه را در برگرفته و ترکیبی از هنر، مذهب، دانش و طبیعت است. | |||
بزرگترین مجسمهی این مجموعه مربوط به پیکرهی ساکیامونی به اشراق رسیده با31 متر طول روی تخته سنگهای کوه بائودینگشَن(Baodingshan) است. از ویژگیهای هنر سنگ تراشی دَزو، پرداختن به چهرههای کنفوسیوسی، دائویی و بودایی در کنار هم است که این مجموعه را از موارد مشابه که تنها به یکی از این مکاتب پرداخته است را متمایز میکند که این امر در چین به ندرت دیده میشود. این کتیبهها برای مطالعات تاریخی، جغرافیایی، باورهای دینی و شخصیتهای تاریخی بسیار مفید و ارزشمند هستند و از این طریق میتوان تغییر و تحول حاصله در فرهنگ و اعتقادات مردم چین در قرون گذشته را شاهد بود. | |||
این مجموعهی هنری و تاریخی در سال1999میلادی در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید. | |||
=== کتابشناسی === | |||
نسخهٔ ۱۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۳۸
سنگهای کندهکاری شدهی دَزو
منظور از سنگهای کندهکاری شدهی دَزو(Dazu Rock Carving. Chongqing)، تمامی پیکرهها و غارهای سنگی کندهکاری شده در دَزو در منطقهی چونگچینگ شامل50 هزار مجسمه و حدود100هزار سنگ نوشتهی موجود در70 سایت باستانی این منطقه است. حجاریهای دَزو نمادی از اوج هنر سنگ غار تراشی در کشور چین است. کار حجاریهای دَزو در دوران سلسلهی تانگ و درسال650میلادی آغاز و اوج آن در دوران سلسلههای شمالی و جنوبی سونگ بوده و این کار تا دوران سلسلههای مینگ و چینگ ادامه یافت. در این کنده کاریها چهرهها به نحوی طراحی و اجرا شده اند که نمایانگر تقابل خوبی و بدی و زشتی و زیبایی باشد. سبک هنری استفاده شده در این حجاریها تقریبا نوعی نوآوری و ابتکاری است که با روند معمول پیکره تراشی مذهبی پیش از آن متفاوت و تمامی ابعاد زندگی مادی و معنوی جامعه را در برگرفته و ترکیبی از هنر، مذهب، دانش و طبیعت است.
بزرگترین مجسمهی این مجموعه مربوط به پیکرهی ساکیامونی به اشراق رسیده با31 متر طول روی تخته سنگهای کوه بائودینگشَن(Baodingshan) است. از ویژگیهای هنر سنگ تراشی دَزو، پرداختن به چهرههای کنفوسیوسی، دائویی و بودایی در کنار هم است که این مجموعه را از موارد مشابه که تنها به یکی از این مکاتب پرداخته است را متمایز میکند که این امر در چین به ندرت دیده میشود. این کتیبهها برای مطالعات تاریخی، جغرافیایی، باورهای دینی و شخصیتهای تاریخی بسیار مفید و ارزشمند هستند و از این طریق میتوان تغییر و تحول حاصله در فرهنگ و اعتقادات مردم چین در قرون گذشته را شاهد بود.
این مجموعهی هنری و تاریخی در سال1999میلادی در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.