ورزش های ملی و بومی بنگلادش: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «کبادی بازی ملی است. نام قومي و محلي اين بازي «ها، دو دو» مي باشد. اين بازي در شهر و روستا انجام مي شود. براي انجام اين بازي در محيطي مشخص به صورت مستطيل شكل خط كشي كرده و مابين مستطيل را مرز بندي مي كنند. بنابر اين مستطيل به دو قسمت تقسيم مي شود. با...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کبادی بازی ملی است. نام | کبادی بازی ملی است. نام قومی و محلی این بازی «ها، دو دو» می‌باشد. این بازی در شهر و روستا انجام می‌شود. برای انجام این بازی در محیطی مشخص به صورت مستطیل شکل خط کشی کرده و مابین مستطیل را مرز بندی می‌کنند. بنابر این مستطیل به دو قسمت تقسیم می‌شود. بازیکنان به دو گروه یازده نفری تقسیم می‌شوند. در آغاز بازی یک نفراز میان جمع بازیکنان گروه اول با صدای کبادی به طرف گروه دوم حمله می‌کند و سعی در لمس کردن یک یا چند نفر از گروه دوم دارد. بدین صورت که اگر بازیکنان طرف مقابل را با دست یا پای خود لمس کند و فوریً به محدوده خط کشی گروه خودش باز گردد، برنده محسوب می‌شود؛ به ترتیب نفرات دوم و سوم و یازدهم بدین عمل دست می‌زنند و تعداد بازندگان حریف مقابل، پیروزی گروه اول را بدنبال دارد. در این بازی یک نکته دیگر نیز مهم است و آن اینکه هنگامی که بازیکن گروه اول وارد محدوده گروه مقابل می‌شود، اگر توانست دست یا پایش را به حریفان بزند و به محدوده خودش برگردد، پس پیروز می‌شود، ولی اگر حریفان او را طی حمله اش غافلگیر کردند، شخص حمله کننده بازنده محسوب می‌شود. شخص بازنده به محدوده خودش باز می‌گردد و اگر یاران وی توانستند بر حریفان مقابل پیروز شوند، گروه آن‌ها نیز پیروز می‌شوند. اما اگر یاران شخص بازنده نیز در این بازی بازنده اعلام شوند، نتیجه بازی به نفع حریفان مقابل ثبت می‌شود. | ||
نکته مهم: شایان ذکر است که عین همین بازی در | نکته مهم: شایان ذکر است که عین همین بازی در ناحیه غرب ایران، در استان لرستان به نام بازی "طاق پیل اشکسه" وجود دارد و شیوه بازی و امتیاز دهی آن کاملا شبیه به کبادی است<ref>توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>. | ||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۵۴
کبادی بازی ملی است. نام قومی و محلی این بازی «ها، دو دو» می‌باشد. این بازی در شهر و روستا انجام می‌شود. برای انجام این بازی در محیطی مشخص به صورت مستطیل شکل خط کشی کرده و مابین مستطیل را مرز بندی می‌کنند. بنابر این مستطیل به دو قسمت تقسیم می‌شود. بازیکنان به دو گروه یازده نفری تقسیم می‌شوند. در آغاز بازی یک نفراز میان جمع بازیکنان گروه اول با صدای کبادی به طرف گروه دوم حمله می‌کند و سعی در لمس کردن یک یا چند نفر از گروه دوم دارد. بدین صورت که اگر بازیکنان طرف مقابل را با دست یا پای خود لمس کند و فوریً به محدوده خط کشی گروه خودش باز گردد، برنده محسوب می‌شود؛ به ترتیب نفرات دوم و سوم و یازدهم بدین عمل دست می‌زنند و تعداد بازندگان حریف مقابل، پیروزی گروه اول را بدنبال دارد. در این بازی یک نکته دیگر نیز مهم است و آن اینکه هنگامی که بازیکن گروه اول وارد محدوده گروه مقابل می‌شود، اگر توانست دست یا پایش را به حریفان بزند و به محدوده خودش برگردد، پس پیروز می‌شود، ولی اگر حریفان او را طی حمله اش غافلگیر کردند، شخص حمله کننده بازنده محسوب می‌شود. شخص بازنده به محدوده خودش باز می‌گردد و اگر یاران وی توانستند بر حریفان مقابل پیروز شوند، گروه آن‌ها نیز پیروز می‌شوند. اما اگر یاران شخص بازنده نیز در این بازی بازنده اعلام شوند، نتیجه بازی به نفع حریفان مقابل ثبت می‌شود.
نکته مهم: شایان ذکر است که عین همین بازی در ناحیه غرب ایران، در استان لرستان به نام بازی "طاق پیل اشکسه" وجود دارد و شیوه بازی و امتیاز دهی آن کاملا شبیه به کبادی است[۱].
کتابشناسی
- ↑ توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)