چهارمین مهاجرت تاریخی مسلمانان در چین

چهارمین مهاجرت تاریخی مسلمانان در دوران­ های شیان­فِنگ(Xian Feng)، از (1851 تا 1862) و تونگ­جی(Tong Zhi)، از ( 1862 تا 1875 ) به وقوع پیوست كه در تاریخ مسلمانان چین بسیار مهم است. در آن زمان، مسلمانان ساکن شمال غرب و استان یون­نَن در جنوب غربی، پشت سر هم دست به شورش زدند كه قیام مسلمانان در استان­ های شَن­سی و گنسو و قیام دو ون­شیو(Du Wen Xiu) در استان یون نَن، گسترده تر از سایر قیام­ ها بود، ولی همه­ی این شورش­ها توسط ارتش امپراتوری دودمان چینگ(←سلسله چینگ) سركوب شده و به شكست انجامیدند. حكومت چینگ(←سلسله چینگ) پس از سركوبی قیام­های مسلمانان، سیاست مهاجرت و كوچ اجباری را در مورد آنان به مورد اجرا گذاشت. در چنین شرایطی بود که مسلمانان از استان ­های شَن­سی، گَنسو، نینگ­شیا و چینگ­خَی همراه با ضربه ­های شدید روحی و روانی ناشی از شکست، مجبور به مهاجرت به سایر مناطق شدند. مسلمانان دونگ­گان(Dong Gan) موجود در آسیای میانه از همان زمان بوجود آمدند.