جایگاه رسانه در تاجیکستان: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''1-12. جایگاه و نقش رسانهها و برنامههای فرهنگی رسانهها؛ وضعیت استفاده از رسانهها؛''' به طور کلی رسانهها و وسایل ارتباط جمعی نظیر رادیو، تلویزیون، خبرگزاریها و مطبوعات در تاجیکستان یا متعلق به دولت و یا کاملاً تحت نظارت و کنترل آن است. در...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''1-12. جایگاه و نقش رسانهها و برنامههای فرهنگی رسانهها؛ وضعیت استفاده از رسانهها؛''' | '''1-12. جایگاه و نقش رسانهها و برنامههای فرهنگی رسانهها؛ وضعیت استفاده از رسانهها؛''' | ||
به طور کلی رسانهها و وسایل ارتباط جمعی نظیر رادیو، تلویزیون، خبرگزاریها و مطبوعات در تاجیکستان یا متعلق به دولت و یا کاملاً تحت نظارت و کنترل آن است. در تاجیکستان رادیو و تلویزیون در انحصار و کنترل دولت است. از فوریه 1994 این کنترل با صدور مصوبهای شدیدتر شده است. بنابراین مصوبه کمیته رادیو و تلویزیون زیر نظر مستقیم رئیس دولت و رئیس شورای عالی تاجیکستان قرار میگیرد و یکی از وظایف آن خنثیکردن امواج رادیوهای خارجی است که توسط دولتها غربی و یا گروههای مخالف دولت تاجیکستان پخش میشود(تاجیکستان، 1387: 64- 61). علاوه بر شبکه رادیو و تلویزیون دولتی که عرصه رسانه ای این کشور را در احاطه دارد، بیش از ۳۰ شبکه تلویزیونی سراسری و منطقه ای و تعداد معدودی رادیوی خصوصی در تاجیکستان مشغول فعالیت هستند که تولید اصلی آنها برنامه های تفریحی است. نخستین شبکه رادیوی مستقل شهر دوشنبه در سپتامبر سال ۲۰۰۲، پس از چهار سال انتظار برای کسب مجوز، آغاز به کار کرد. بیش از ۲۰۰ نشریه مجوز رسمی دارند. بعضی از آنان دولتی و شماری دیگر وابسته به احزاب و گروههای سیاسی هستند. به گزارش سازمانهای مدافع حقوق رسانه ها، آزادی مطبوعات در تاجیکستان، با وجود تأکید برآن در قانون اساسی کشور، رعایت نمی شود. به گفته گزارشگران بدون مرز، سازمان بین المللی دفاع از خبرنگاران، حکومت تاجیکستان خبرنگاران مستقل را تحت فشار قرار می دهد. اکثر چاپخانه های کشور و سیاست رسانه های دولتی به شدت کنترل می شود. طبق ارزیابی یکی از وزرای دولت تاجیکستان در سال 2007 حدود یک میلیون نفر در این کشور به شبکه اینترنت دسترسی دارند. | به طور کلی رسانهها و وسایل ارتباط جمعی نظیر رادیو، تلویزیون، خبرگزاریها و مطبوعات در [[تاجیکستان]] یا متعلق به دولت و یا کاملاً تحت نظارت و کنترل آن است. در تاجیکستان رادیو و تلویزیون در انحصار و کنترل دولت است. از فوریه 1994 این کنترل با صدور مصوبهای شدیدتر شده است. بنابراین مصوبه کمیته رادیو و تلویزیون زیر نظر مستقیم رئیس دولت و رئیس شورای عالی تاجیکستان قرار میگیرد و یکی از وظایف آن خنثیکردن امواج رادیوهای خارجی است که توسط دولتها غربی و یا گروههای مخالف دولت تاجیکستان پخش میشود(تاجیکستان، 1387: 64- 61). علاوه بر شبکه رادیو و تلویزیون دولتی که عرصه رسانه ای این کشور را در احاطه دارد، بیش از ۳۰ شبکه تلویزیونی سراسری و منطقه ای و تعداد معدودی رادیوی خصوصی در تاجیکستان مشغول فعالیت هستند که تولید اصلی آنها برنامه های تفریحی است. نخستین شبکه رادیوی مستقل [[شهر دوشنبه]] در سپتامبر سال ۲۰۰۲، پس از چهار سال انتظار برای کسب مجوز، آغاز به کار کرد. بیش از ۲۰۰ نشریه مجوز رسمی دارند. بعضی از آنان دولتی و شماری دیگر وابسته به احزاب و گروههای سیاسی هستند. به گزارش سازمانهای مدافع حقوق رسانه ها، آزادی مطبوعات در تاجیکستان، با وجود تأکید برآن در قانون اساسی کشور، رعایت نمی شود. به گفته گزارشگران بدون مرز، سازمان بین المللی دفاع از خبرنگاران، حکومت تاجیکستان خبرنگاران مستقل را تحت فشار قرار می دهد. اکثر چاپخانه های کشور و سیاست رسانه های دولتی به شدت کنترل می شود. طبق ارزیابی یکی از وزرای دولت تاجیکستان در سال 2007 حدود یک میلیون نفر در این کشور به شبکه اینترنت دسترسی دارند. | ||
نسخهٔ ۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۹
1-12. جایگاه و نقش رسانهها و برنامههای فرهنگی رسانهها؛ وضعیت استفاده از رسانهها؛
به طور کلی رسانهها و وسایل ارتباط جمعی نظیر رادیو، تلویزیون، خبرگزاریها و مطبوعات در تاجیکستان یا متعلق به دولت و یا کاملاً تحت نظارت و کنترل آن است. در تاجیکستان رادیو و تلویزیون در انحصار و کنترل دولت است. از فوریه 1994 این کنترل با صدور مصوبهای شدیدتر شده است. بنابراین مصوبه کمیته رادیو و تلویزیون زیر نظر مستقیم رئیس دولت و رئیس شورای عالی تاجیکستان قرار میگیرد و یکی از وظایف آن خنثیکردن امواج رادیوهای خارجی است که توسط دولتها غربی و یا گروههای مخالف دولت تاجیکستان پخش میشود(تاجیکستان، 1387: 64- 61). علاوه بر شبکه رادیو و تلویزیون دولتی که عرصه رسانه ای این کشور را در احاطه دارد، بیش از ۳۰ شبکه تلویزیونی سراسری و منطقه ای و تعداد معدودی رادیوی خصوصی در تاجیکستان مشغول فعالیت هستند که تولید اصلی آنها برنامه های تفریحی است. نخستین شبکه رادیوی مستقل شهر دوشنبه در سپتامبر سال ۲۰۰۲، پس از چهار سال انتظار برای کسب مجوز، آغاز به کار کرد. بیش از ۲۰۰ نشریه مجوز رسمی دارند. بعضی از آنان دولتی و شماری دیگر وابسته به احزاب و گروههای سیاسی هستند. به گزارش سازمانهای مدافع حقوق رسانه ها، آزادی مطبوعات در تاجیکستان، با وجود تأکید برآن در قانون اساسی کشور، رعایت نمی شود. به گفته گزارشگران بدون مرز، سازمان بین المللی دفاع از خبرنگاران، حکومت تاجیکستان خبرنگاران مستقل را تحت فشار قرار می دهد. اکثر چاپخانه های کشور و سیاست رسانه های دولتی به شدت کنترل می شود. طبق ارزیابی یکی از وزرای دولت تاجیکستان در سال 2007 حدود یک میلیون نفر در این کشور به شبکه اینترنت دسترسی دارند.