قوم دونگ شیانگ در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
قوم دونگ شیانگ محل سکونت این قوم بیشتر در استان گَنسو متمرکز است، ولی تعدادی از آنان نیز در بخش­هایی از سین کیانگ اقامت دارند. زبان قوم دونگ شیانگ شاخه­ای از زبان آلتایی و گروه مغولی است که زبان نوشتاری ندارد. آن­ها اغلب به [[زبان چینی]] هم تکلم کرده و از کاراکترهای چینی استفاده می­کنند. این قوم از نوع لباسی که می­پوشند از سایرین متمایز می شوند. زنان دونگ شیانگ از پوشش اسلامی استفاده کرده و گروه ­های سنی زنان از رنگ ­های مختلف لباس آنان قابل تشخیص هستند. مردان نیز اغلب کلاه سفیدی بر سر می­گذارند. طبق سرشماری سال 2009میلادی، جمعیت قوم دونگ شیانگ درحال حاضر حدود 550 هزار نفر است<ref>سابقی، علی(1392)،جامعه و فرهنگ چین،تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی</ref>.
محل سکونت این قوم بیشتر در استان گَنسو متمرکز است، ولی تعدادی از آنان نیز در بخش­ هایی از سین کیانگ اقامت دارند. زبان قوم دونگ شیانگ شاخه ­ای از زبان آلتایی و گروه مغولی است که زبان نوشتاری ندارد. آن­ها اغلب به [[زبان چینی]] هم تکلم کرده و از کاراکترهای چینی استفاده می کنند. این قوم از نوع لباسی که می­پوشند از سایرین متمایز می شوند. زنان دونگ شیانگ از پوشش اسلامی استفاده کرده و گروه ­های سنی زنان از رنگ­ های مختلف لباس آنان قابل تشخیص هستند. مردان نیز اغلب کلاه سفیدی بر سر می­ گذارند. طبق سرشماری سال 2009میلادی، جمعیت قوم دونگ شیانگ درحال حاضر حدود 550 هزار نفر است.<ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ [[چین]].تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی</ref>


نیز نگاه کنید به [[اقوام و اقلیت های نژادی مسلمان در چین]]
نیز نگاه کنید به [[اقوام و اقلیت های نژادی مسلمان در چین]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۱۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۴۶

محل سکونت این قوم بیشتر در استان گَنسو متمرکز است، ولی تعدادی از آنان نیز در بخش­ هایی از سین کیانگ اقامت دارند. زبان قوم دونگ شیانگ شاخه ­ای از زبان آلتایی و گروه مغولی است که زبان نوشتاری ندارد. آن­ها اغلب به زبان چینی هم تکلم کرده و از کاراکترهای چینی استفاده می کنند. این قوم از نوع لباسی که می­پوشند از سایرین متمایز می شوند. زنان دونگ شیانگ از پوشش اسلامی استفاده کرده و گروه ­های سنی زنان از رنگ­ های مختلف لباس آنان قابل تشخیص هستند. مردان نیز اغلب کلاه سفیدی بر سر می­ گذارند. طبق سرشماری سال 2009میلادی، جمعیت قوم دونگ شیانگ درحال حاضر حدود 550 هزار نفر است.[۱]

نیز نگاه کنید به اقوام و اقلیت های نژادی مسلمان در چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی