بندر باتومی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۵: خط ۵:
از مراکز علمی‌ و فرهنگی شهر می‌توان از دانشگاه باتومی، تئاتر نمایشی، شعبه آکادمی‌ علوم [[گرجستان]]، انستیتو علوم و تحقیقات دریایی، موزه و تعدادی دیگر را نام برد. باتومی‌ در محل ویرانه‌های قلعه‌ای تاریخی مربوط به قرون وسطی شناخته شده است که‌این قلعه «باتوم» نام داشت. باتومی‌ در قرن هفدهم توسط ترک‌های عثمانی اشغال شده و در سا ل 1878 به تصرف امپراطوری [[روسیه]] درآمده و جزو قلمرو این امپراطوری شد. پس از تأسیس راه آهن باتومی‌ باکو در سال 1883 و احداث خط لوله انتقال نفت باکو  ـ باتومی‌درسال 1907، این شهر به بندری مهم تبدیل شد.
از مراکز علمی‌ و فرهنگی شهر می‌توان از دانشگاه باتومی، تئاتر نمایشی، شعبه آکادمی‌ علوم [[گرجستان]]، انستیتو علوم و تحقیقات دریایی، موزه و تعدادی دیگر را نام برد. باتومی‌ در محل ویرانه‌های قلعه‌ای تاریخی مربوط به قرون وسطی شناخته شده است که‌این قلعه «باتوم» نام داشت. باتومی‌ در قرن هفدهم توسط ترک‌های عثمانی اشغال شده و در سا ل 1878 به تصرف امپراطوری [[روسیه]] درآمده و جزو قلمرو این امپراطوری شد. پس از تأسیس راه آهن باتومی‌ باکو در سال 1883 و احداث خط لوله انتقال نفت باکو  ـ باتومی‌درسال 1907، این شهر به بندری مهم تبدیل شد.


اقلیم باتومی‌گرم و مرطوب است. متوسط درجه حرارت سالانه آن به 14 درجه سانتیگراد می‌رسد. بارندگی سالانه آن به طور متوسط 2500 میلی متر است و دارای زمستان‌های معتدل و تابستان‌های گرم است. این شهر دارای مراکز استراحت‌گاهی، آسایشگاهی، درمانی و توریستی است. فصل شنا در سواحل باتومی‌ از ماه می‌تا ماه اکتبر است.
اقلیم باتومی‌گرم و مرطوب است. متوسط درجه حرارت سالانه آن به 14 درجه سانتیگراد می‌رسد. بارندگی سالانه آن به طور متوسط 2500 میلی متر است و دارای زمستان‌های معتدل و تابستان‌های گرم است. این شهر دارای مراکز استراحت‌گاهی، آسایشگاهی، درمانی و توریستی است. فصل شنا در سواحل باتومی‌ از ماه می‌تا ماه اکتبر است<ref>بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ [https://wikimelal.ir/%DA%AF%D8%B1%D8%AC%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 گرجستان]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص27-28.</ref>.
==نیز نگاه کنید به==
==نیز نگاه کنید به==
[[شهرهای مهم گرجستان]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی گرجستان]]
[[شهرهای مهم گرجستان]]؛ [[جغرافیای طبیعی و انسانی گرجستان]]
==کتابشناسی==
==کتابشناسی==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۷

Batumi port - برگرفته از سایت wikipedia - قابل بازیابی از: https://en.wikipedia.org/wiki/Batumi_Seaport

بندر باتومی‌پایتخت جمهوری خودمختار آجاریا و یکی از بنادر مهم گرجستان در کنار دریای سیاه واقع شده است. این بندر که یکی از مهم‌ترین بنادر دریای سیاه به شمار می‌رود، اصولاً برای حمل و نقل نفت و فرآورده‌های نفتی تأسیس شده است. باتومی، نقطه پایانی شبکه خط آهن قفقاز جنوبی است. بندر باتومی‌ با 136 هزار نفر جمعیت، دارای فرودگاه بوده و از مراکز صنایع گرجستان به شمار می‌رود. به علت موقعیت جغرافیایی خود و اقلیم مناسب، دارای مراکز استراحتگاهی و آسایشگاهی است و در دوران شوروی از شهرهای توریستی بود.

از صنایع مهم باتومی‌ می‌توان از پالایشگاه نفت نام برد که با استفاده از نفت دریافتی از طریق لوله نفتی باکو باتومی، نفت خام منابع نفتی آذربایجان را تصفیه و صادر می‌کرد. ماشین‌سازی، صنایع سبک، صنایع محصولات غذایی، کارخانه تولید چای، تولید کنسانتره مرکبات، تولید آسفالت و بتون، ادوات الکترونیکی و مجتمع تولیدی صنایع چوبی از جمله شاخه‌های مهم صنعت در باتومی‌است.

از مراکز علمی‌ و فرهنگی شهر می‌توان از دانشگاه باتومی، تئاتر نمایشی، شعبه آکادمی‌ علوم گرجستان، انستیتو علوم و تحقیقات دریایی، موزه و تعدادی دیگر را نام برد. باتومی‌ در محل ویرانه‌های قلعه‌ای تاریخی مربوط به قرون وسطی شناخته شده است که‌این قلعه «باتوم» نام داشت. باتومی‌ در قرن هفدهم توسط ترک‌های عثمانی اشغال شده و در سا ل 1878 به تصرف امپراطوری روسیه درآمده و جزو قلمرو این امپراطوری شد. پس از تأسیس راه آهن باتومی‌ باکو در سال 1883 و احداث خط لوله انتقال نفت باکو  ـ باتومی‌درسال 1907، این شهر به بندری مهم تبدیل شد.

اقلیم باتومی‌گرم و مرطوب است. متوسط درجه حرارت سالانه آن به 14 درجه سانتیگراد می‌رسد. بارندگی سالانه آن به طور متوسط 2500 میلی متر است و دارای زمستان‌های معتدل و تابستان‌های گرم است. این شهر دارای مراکز استراحت‌گاهی، آسایشگاهی، درمانی و توریستی است. فصل شنا در سواحل باتومی‌ از ماه می‌تا ماه اکتبر است[۱].

نیز نگاه کنید به

شهرهای مهم گرجستان؛ جغرافیای طبیعی و انسانی گرجستان

کتابشناسی

  1. بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ گرجستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص27-28.