جودا، نقاش چینی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''جو دا'' == «جو<sub></sub>دا[1]»(1705-1626 میلادی) نقاش اوایل دوران چینگ، بازماندهای از شانزدهمین پسر امپراتور«جو یوان جانگ[2]» بنیانگذار سلسلهی مینگ بود. وقتی سلسلهی مینگ سقوط کرد او 19 سال داشت. وی از تحق...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Bada7.jpg|بندانگشتی|تصویر جو دا]] | |||
«جو<sub></sub> دا[[جودا، نقاش چینی#%20ftn1|(Zhu Da]])»(1705-1626 میلادی) نقاش اوایل دوران چینگ، بازمانده ای از شانزدهمین پسر امپراتور«جو یوان جانگ[[جودا، نقاش چینی#%20ftn2|(Zhu Yuanzhang]])» بنیانگذار سلسله ی مینگ بود. وقتی سلسله ی مینگ سقوط کرد او 19 سال داشت. وی از تحقیر و تألمِ به خاطر از دست دادن کشور و خانه اش رنج می برد، و تظاهر به دیوانگی می-کرد و مثل افراد عزلت گزین در کوه ها زندگی م یکرد. او در 23 سالگی، به سلک راهبان بودایی و سپس تائویی در آمد. در حدود 60 سالگی به دنیای سکولار وارد شد. «جو دا» معمولاً آثار نقاشی و خوشنویسی خود را «بَدا شانرِن[[جودا، نقاش چینی#%20ftn3|(Bada Shanren]])»(درویش هشت کوهستان) امضا می کرد. او به شدت با سیاست خود خواهانه ی نژادی که از سوی دولت چینگ اجرا می شد، از طریق سرودن اشعار، نوشتن، خوشنویسی و نقاشی مخالفت می کرد. برای نمونه، او اغلب در چشمان ماهی و پرنده ای که نقاشی می کرد، حالت نفرت و انزجار ایجاد می کرد تا نمادی از مخالفتش با دولت چینگ باشد. | |||
قلم کاری«جو دا» ساده و متراکم و تصاویرش مبالغه آمیز است. نقاشی های منظره ای او معمولاً انباشته از صخره های عجیب و غریب و تپه های متروکه است و جهانی ساکت و سرد را نشان می دهد. تکنیک رنگ و آب رنگ او تأثیر زیادی در نقاشان آزاد بعدی گذاشت.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref> | |||
نیز نگاه کنید به [[هنر در چین]]، [[هنر خوشنویسی چینی]]، [[هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان]]، [[خوشنویسان مشهور چین باستان]]، [[هنر نقاشی صورت و گریم چهره در اپرای پکن]]، [[هنر معماری در چین]] | |||
= کتابشناسی = | |||
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۷
«جو دا(Zhu Da)»(1705-1626 میلادی) نقاش اوایل دوران چینگ، بازمانده ای از شانزدهمین پسر امپراتور«جو یوان جانگ(Zhu Yuanzhang)» بنیانگذار سلسله ی مینگ بود. وقتی سلسله ی مینگ سقوط کرد او 19 سال داشت. وی از تحقیر و تألمِ به خاطر از دست دادن کشور و خانه اش رنج می برد، و تظاهر به دیوانگی می-کرد و مثل افراد عزلت گزین در کوه ها زندگی م یکرد. او در 23 سالگی، به سلک راهبان بودایی و سپس تائویی در آمد. در حدود 60 سالگی به دنیای سکولار وارد شد. «جو دا» معمولاً آثار نقاشی و خوشنویسی خود را «بَدا شانرِن(Bada Shanren)»(درویش هشت کوهستان) امضا می کرد. او به شدت با سیاست خود خواهانه ی نژادی که از سوی دولت چینگ اجرا می شد، از طریق سرودن اشعار، نوشتن، خوشنویسی و نقاشی مخالفت می کرد. برای نمونه، او اغلب در چشمان ماهی و پرنده ای که نقاشی می کرد، حالت نفرت و انزجار ایجاد می کرد تا نمادی از مخالفتش با دولت چینگ باشد.
قلم کاری«جو دا» ساده و متراکم و تصاویرش مبالغه آمیز است. نقاشی های منظره ای او معمولاً انباشته از صخره های عجیب و غریب و تپه های متروکه است و جهانی ساکت و سرد را نشان می دهد. تکنیک رنگ و آب رنگ او تأثیر زیادی در نقاشان آزاد بعدی گذاشت.[۱]
نیز نگاه کنید به هنر در چین، هنر خوشنویسی چینی، هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان، خوشنویسان مشهور چین باستان، هنر نقاشی صورت و گریم چهره در اپرای پکن، هنر معماری در چین