یوان جی، نقاش چینی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''یوان جی'''''[1]''''' '' == «یوانجی»(1718-1642 میلادی) نقاش اوایل دوران چینگ است. نام او در اصل «جو رووجی[2]» بود. پس از سقوط سلسلهی مینگ، زمانی که وی 5 سال داشت، پدرش دستگیر و به قتل رسید. او برای فرار ا...» ایجاد کرد) |
(←یوان جی[1] ) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
«یوانجی»(1718-1642 میلادی) نقاش اوایل دوران چینگ است. نام او در اصل «جو رووجی[[یوان جی، نقاش چینی#%20ftn2|(Zhu Ruoji]])» بود. پس از سقوط سلسله ی مینگ، زمانی که وی 5 سال داشت، پدرش دستگیر و به قتل رسید. او برای فرار از بیچارگی، به سلک راهبان بودایی در آمد و نام «یوانجی» را برگزید. در سال های باقی مانده از حیاتش، در «یانگ جو» ساکن و با فروش نقاشی های خود امرار معاش می کرد. | |||
«یوانجی»(1718-1642 میلادی) نقاش اوایل دوران چینگ است. نام او در اصل «جو رووجی[[یوان جی، نقاش چینی#%20ftn2| | |||
او به نقاشی | او به نقاشی گل ها، میوه ها و اجسام می پرداخت و مخصوصاً در نقاشی منظره مهارت زیاد داشت، و در آن زمان از جایگاه والایی برخوردار بود. وی از نیاکان خود به خوبی تجربه آموخته و پژوهشگری خوب در مورد اشیای طبیعی هم بود. وی معتقد بود که «هنرمند باید با زمان سازگار باشد» و یک نقاش منظره باید«به کوهستان و رود خانه، زندگی و حیات بخشد»، «تمام قله های عجیب و غریب را کاوش و طراحی کند» و سپس«مقررات خاص خود را تدوین کند». با این کار، یک هنرمند می تواند از گذشتگان خود جدا شده و سبک ویژه ای به وجود آورد. کارهای قلم موی او از قید و بند رها بوده و طرح ها متنوع و بدیع، و با روش های معمول سبک های قدیمی آن زمان کاملاً تفاوت دارد.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref> | ||
[[ | نیز نگاه کنید به [[هنر در چین]]، [[هنر خوشنویسی چینی]]، [[هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان]]، [[خوشنویسان مشهور چین باستان]]، [[هنر نقاشی صورت و گریم چهره در اپرای پکن]]، [[هنر معماری در چین]] | ||
= کتابشناسی = | |||
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۹
«یوانجی»(1718-1642 میلادی) نقاش اوایل دوران چینگ است. نام او در اصل «جو رووجی(Zhu Ruoji)» بود. پس از سقوط سلسله ی مینگ، زمانی که وی 5 سال داشت، پدرش دستگیر و به قتل رسید. او برای فرار از بیچارگی، به سلک راهبان بودایی در آمد و نام «یوانجی» را برگزید. در سال های باقی مانده از حیاتش، در «یانگ جو» ساکن و با فروش نقاشی های خود امرار معاش می کرد.
او به نقاشی گل ها، میوه ها و اجسام می پرداخت و مخصوصاً در نقاشی منظره مهارت زیاد داشت، و در آن زمان از جایگاه والایی برخوردار بود. وی از نیاکان خود به خوبی تجربه آموخته و پژوهشگری خوب در مورد اشیای طبیعی هم بود. وی معتقد بود که «هنرمند باید با زمان سازگار باشد» و یک نقاش منظره باید«به کوهستان و رود خانه، زندگی و حیات بخشد»، «تمام قله های عجیب و غریب را کاوش و طراحی کند» و سپس«مقررات خاص خود را تدوین کند». با این کار، یک هنرمند می تواند از گذشتگان خود جدا شده و سبک ویژه ای به وجود آورد. کارهای قلم موی او از قید و بند رها بوده و طرح ها متنوع و بدیع، و با روش های معمول سبک های قدیمی آن زمان کاملاً تفاوت دارد.[۱]
نیز نگاه کنید به هنر در چین، هنر خوشنویسی چینی، هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان، خوشنویسان مشهور چین باستان، هنر نقاشی صورت و گریم چهره در اپرای پکن، هنر معماری در چین