فرقه های مختلف بودایی در چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
در عصر سلسله های جنوبی و شمالی(589-420 میلادی)، در [[آیین بودا]] یک جدایی جغرافیایی به وجود آمد( آیین یی (Yi) در جنوب و چان(Chan) در شمال). از آنجا که آیین بودا از راه های مختلفی وارد [[چین]] شده بود، و به دلیل اختلافات فرهنگی این مناطق، در جنوب [[چین]] بیشتر بر تئوری و تحلیل اعتقادات بودایی تأکید میشد، در حالی که در شمال اغلب روی ریاضت کشی و مراقبه ی فکری این آیین اصرار به عمل میآمد. به هرحال، سبک های متفاوت آموزشی جنوب و شمال هر دو برای تأثیر گذاری روی یکدیگر تلاش میکردند، و مبنای اختلاف های آنها دقیقاً روشن و معین نبود. پس از اتحاد مجدد سرزمین [[چین]] تحت حاکمیت سلسله ی سووی(Sui)(618-581 میلادی)، اختلافات فرقه های مختلف بودایی جنوب و شمال به تدریج از میان رفت. منشأ تمامی فرقه های گوناگون که توسط راهبان در دوران حاکمیت سلسله های جنوب و شمال پایه گذاری شده بودند، و یا آنهایی که در سلسله های بعدی به وجود آمدند، اعتقادات بودایی هندی بود[i]. | در عصر سلسله های جنوبی و شمالی(589-420 میلادی)، در [[آیین بودا]] یک جدایی جغرافیایی به وجود آمد( آیین یی (Yi) در جنوب و چان(Chan) در شمال). از آنجا که آیین بودا از راه های مختلفی وارد [[چین]] شده بود، و به دلیل اختلافات فرهنگی این مناطق، در جنوب [[چین]] بیشتر بر تئوری و تحلیل اعتقادات بودایی تأکید میشد، در حالی که در شمال اغلب روی ریاضت کشی و مراقبه ی فکری این آیین اصرار به عمل میآمد. به هرحال، سبک های متفاوت آموزشی جنوب و شمال هر دو برای تأثیر گذاری روی یکدیگر تلاش میکردند، و مبنای اختلاف های آنها دقیقاً روشن و معین نبود. پس از اتحاد مجدد سرزمین [[چین]] تحت حاکمیت سلسله ی سووی(Sui)(618-581 میلادی)، اختلافات فرقه های مختلف بودایی جنوب و شمال به تدریج از میان رفت. منشأ تمامی فرقه های گوناگون که توسط راهبان در دوران حاکمیت سلسله های جنوب و شمال پایه گذاری شده بودند، و یا آنهایی که در سلسله های بعدی به وجود آمدند، اعتقادات بودایی هندی بود[i].<ref>سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.</ref> | ||
== پاورقی == | == پاورقی == | ||
[i] - براساس خبر منتشره در روزنامه مردم مورخ 7 ژوئن2005، به نقل از آمار منتشره از سوی انجمن بوداییان چین، درحال حاضر در این کشور بیش از 34مرکز آوزش علوم بودایی، ده هزار معبد و 200هزار راهب و راهبه در حال فعالیت هستند. | [i] - براساس خبر منتشره در روزنامه مردم مورخ 7 ژوئن2005، به نقل از آمار منتشره از سوی انجمن بوداییان چین، درحال حاضر در این کشور بیش از 34مرکز آوزش علوم بودایی، ده هزار معبد و 200هزار راهب و راهبه در حال فعالیت هستند. | ||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۹
در عصر سلسله های جنوبی و شمالی(589-420 میلادی)، در آیین بودا یک جدایی جغرافیایی به وجود آمد( آیین یی (Yi) در جنوب و چان(Chan) در شمال). از آنجا که آیین بودا از راه های مختلفی وارد چین شده بود، و به دلیل اختلافات فرهنگی این مناطق، در جنوب چین بیشتر بر تئوری و تحلیل اعتقادات بودایی تأکید میشد، در حالی که در شمال اغلب روی ریاضت کشی و مراقبه ی فکری این آیین اصرار به عمل میآمد. به هرحال، سبک های متفاوت آموزشی جنوب و شمال هر دو برای تأثیر گذاری روی یکدیگر تلاش میکردند، و مبنای اختلاف های آنها دقیقاً روشن و معین نبود. پس از اتحاد مجدد سرزمین چین تحت حاکمیت سلسله ی سووی(Sui)(618-581 میلادی)، اختلافات فرقه های مختلف بودایی جنوب و شمال به تدریج از میان رفت. منشأ تمامی فرقه های گوناگون که توسط راهبان در دوران حاکمیت سلسله های جنوب و شمال پایه گذاری شده بودند، و یا آنهایی که در سلسله های بعدی به وجود آمدند، اعتقادات بودایی هندی بود[i].[۱]
پاورقی
[i] - براساس خبر منتشره در روزنامه مردم مورخ 7 ژوئن2005، به نقل از آمار منتشره از سوی انجمن بوداییان چین، درحال حاضر در این کشور بیش از 34مرکز آوزش علوم بودایی، ده هزار معبد و 200هزار راهب و راهبه در حال فعالیت هستند.
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.