تعطیلات رسمی سراسری در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
- [[جشن عید بهاره|عید بهاره]]، بستگی دارد به ایام قمری معمولا در ماه فوریه است. 3 روز تعطیل رسمی(هفته ی طلایی)؛ | - [[جشن عید بهاره|عید بهاره]]، بستگی دارد به ایام قمری معمولا در ماه فوریه است. 3 روز تعطیل رسمی(هفته ی طلایی)؛ | ||
- چهارم ماه آوریل، روز درگذشتگان. یک روز تعطیل رسمی؛ | - چهارم ماه آوریل، [[جشن چینگ مینگ|روز درگذشتگان]]. یک روز تعطیل رسمی؛ | ||
- اول ماه مه، روز جهانی کارگر. یک روز تعطیل رسمی؛ | - اول ماه مه، روز جهانی کارگر. یک روز تعطیل رسمی؛ | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
لازم به دکر است که در عید بهاره و اول اکتبر روز ملی [[چین]] که تعطیلات رسمی 3روز است، مردم معمولا در تعطیلات آخر هفته ی پیش از این روزها سرِ کار می روند تا بتوانند با اضافه کردن شنبه و یک شنبه ی پیش و یا پس از تعطیلات رسمی، تعداد روزهای تعطیل خود را به یک هفته رسانده و از تعطیلات یک هفته ای برخوردار شوند. لذا، به این دو مناسبت تعطیلات«هفته ی طلایی» می گویند و بیشتر مردم در این روزها به سفرهای داخلی و یا خارجی می روند و شلوغترین ایام مسافرت برای چینی ها همین روزها به شمار می روند. همچنین، افزون بر تعطیلات رسمی فوق، برخی از گروه های اجتماعی و [[اقلیت های قومی در چین|اقلیت های قومی،]] از تعطیلات ویژه ی نصف روز دیگری برخوردار هستند. مانند، زنان در روز جهانی زن(8مارس)، جوانان در روز جوانان(4 ماه مه)، نظامیان در روز ارتش(اول ماه اوت)، کودکان در روز جهانی کودک(اول ماه ژوئن) مسلمانان در اعیاد فطر و قربان(یک روز کامل تعطیل می شوند.)<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد، </ref> | لازم به دکر است که در عید بهاره و اول اکتبر روز ملی [[چین]] که تعطیلات رسمی 3روز است، مردم معمولا در تعطیلات آخر هفته ی پیش از این روزها سرِ کار می روند تا بتوانند با اضافه کردن شنبه و یک شنبه ی پیش و یا پس از تعطیلات رسمی، تعداد روزهای تعطیل خود را به یک هفته رسانده و از تعطیلات یک هفته ای برخوردار شوند. لذا، به این دو مناسبت تعطیلات«هفته ی طلایی» می گویند و بیشتر مردم در این روزها به سفرهای داخلی و یا خارجی می روند و شلوغترین ایام مسافرت برای چینی ها همین روزها به شمار می روند. همچنین، افزون بر تعطیلات رسمی فوق، برخی از گروه های اجتماعی و [[اقلیت های قومی در چین|اقلیت های قومی،]] از تعطیلات ویژه ی نصف روز دیگری برخوردار هستند. مانند، زنان در روز جهانی زن(8مارس)، جوانان در روز جوانان(4 ماه مه)، نظامیان در روز ارتش(اول ماه اوت)، کودکان در روز جهانی کودک(اول ماه ژوئن) مسلمانان در اعیاد فطر و قربان(یک روز کامل تعطیل می شوند.)<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد، </ref> | ||
نیز نگاه کنید به [[تقویم فرهنگی، تعطیلات رسمی و جشنواره ها در چین]] | نیز نگاه کنید به [[تقویم فرهنگی، تعطیلات رسمی و جشنواره ها در چین]]؛ [[تعطیلات رسمی در چین]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۵۳
- اول ژانویه، آغاز سال نو میلادی. یک روز تعطیل رسمی؛
- عید بهاره، بستگی دارد به ایام قمری معمولا در ماه فوریه است. 3 روز تعطیل رسمی(هفته ی طلایی)؛
- چهارم ماه آوریل، روز درگذشتگان. یک روز تعطیل رسمی؛
- اول ماه مه، روز جهانی کارگر. یک روز تعطیل رسمی؛
- پنجمین روز از ماه پنجم(آوریل)، روز مسابقات قایق اژدها. یک روز تعطیل رسمی؛
- پانزدهم ماه اوت، جشنواره ی نیمه ی پاییز. یک روز تعطیل رسمی؛
- اول اکتبر، روز ملی چین. 3 روز تعطیل رسمی(هفته ی طلایی)؛
لازم به دکر است که در عید بهاره و اول اکتبر روز ملی چین که تعطیلات رسمی 3روز است، مردم معمولا در تعطیلات آخر هفته ی پیش از این روزها سرِ کار می روند تا بتوانند با اضافه کردن شنبه و یک شنبه ی پیش و یا پس از تعطیلات رسمی، تعداد روزهای تعطیل خود را به یک هفته رسانده و از تعطیلات یک هفته ای برخوردار شوند. لذا، به این دو مناسبت تعطیلات«هفته ی طلایی» می گویند و بیشتر مردم در این روزها به سفرهای داخلی و یا خارجی می روند و شلوغترین ایام مسافرت برای چینی ها همین روزها به شمار می روند. همچنین، افزون بر تعطیلات رسمی فوق، برخی از گروه های اجتماعی و اقلیت های قومی، از تعطیلات ویژه ی نصف روز دیگری برخوردار هستند. مانند، زنان در روز جهانی زن(8مارس)، جوانان در روز جوانان(4 ماه مه)، نظامیان در روز ارتش(اول ماه اوت)، کودکان در روز جهانی کودک(اول ماه ژوئن) مسلمانان در اعیاد فطر و قربان(یک روز کامل تعطیل می شوند.)[۱]
نیز نگاه کنید به تقویم فرهنگی، تعطیلات رسمی و جشنواره ها در چین؛ تعطیلات رسمی در چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد،