شیعیان اسماعیلی تاجیکستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:شیعیان اسماعیلیه تاجیکستان.jpg|بندانگشتی|شیعیان اسماعیلیه تاجیکستان (1403). برگرفته از سایت پژوهش‌های تاریخی، قابل بازیابی از https://tarikhi.com/article/%D8%A7%D8%B3%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%84%DB%8C%D9%87-%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B5%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%A7%D8%AC%DB%8C%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86/]] | [[پرونده:شیعیان اسماعیلیه تاجیکستان.jpg|بندانگشتی|شیعیان اسماعیلیه تاجیکستان (1403). برگرفته از سایت پژوهش‌های تاریخی، قابل بازیابی از https://tarikhi.com/article/%D8%A7%D8%B3%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%84%DB%8C%D9%87-%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B5%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%A7%D8%AC%DB%8C%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86/]] | ||
اقوام منطقه کوهستانی پامیر از حدود اوایل قرن پنجم برخلاف سنی مذهبان ماوراءالنهر مذهب | اقوام منطقه کوهستانی پامیر از حدود اوایل قرن پنجم برخلاف سنی مذهبان ماوراءالنهر مذهب شیعه اسماعیلی را پذیرفتند. بدین ترتیب پامیر به شکل مأمنی برای فراریان اسماعیلی درآمد<ref>رمضان‌زاده، علی‌محمد (1376). نگرش دولت قرقیزستان نسبت به ادیان. فصلنامه مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 18. ص 101.</ref>. شیعیان اسماعیلی همزیستی مسالمت‌آمیزی با حنفی‌‌های منطقه داشته‌اند. بعد از قوت گرفتن [[حزب نهضت اسلامی تاجیکستان|نهضت اسلامی تاجیکستان]] شایعه‌ای از سوی مخالفین مبنی بر تکفیر این فرقه توسط سیدعبدالله نوری و تورجان زاده رهبران [[حزب نهضت اسلامی تاجیکستان|نهضت اسلامی]] مطرح گردید که توسط ایشان تکذیب شد. | ||
دولت [[تاجیکستان]] نیز تلاش دارد تا افکار این فرقه را به سمت خود معطوف سازد. در جریان سفر آقاخان رئیس این فرقه به بدخشان، رئیس جمهور [[تاجیکستان]] او را همراهی کرد که مورد استقبال پرشور مردم قرارگرفت. آقاخان ظاهراً ایرانی و اهل محلات بوده و در سوییس زندگی می‌کند و مورد علاقه عموم مردم اسماعیلی می‌باشند. اسماعیلیان بدخشان مورد توجه شاهزاده صدرالدین آقاخان، کاندیدای سابق دبیر کلی سازمان ملل نیز هستند<ref>رمضان‌زاده، علی‌محمد (1372). راه باریک قزاقستان. مجله سلام، شماره 56. ص 32.</ref><ref>زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ [[تاجیکستان]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار). ص 215.</ref>. | دولت [[تاجیکستان]] نیز تلاش دارد تا افکار این فرقه را به سمت خود معطوف سازد. در جریان سفر آقاخان رئیس این فرقه به بدخشان، رئیس جمهور [[تاجیکستان]] او را همراهی کرد که مورد استقبال پرشور مردم قرارگرفت. آقاخان ظاهراً ایرانی و اهل محلات بوده و در سوییس زندگی می‌کند و مورد علاقه عموم مردم اسماعیلی می‌باشند. اسماعیلیان بدخشان مورد توجه شاهزاده صدرالدین آقاخان، کاندیدای سابق دبیر کلی سازمان ملل نیز هستند<ref>رمضان‌زاده، علی‌محمد (1372). راه باریک قزاقستان. مجله سلام، شماره 56. ص 32.</ref><ref>زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ [[تاجیکستان]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار). ص 215.</ref>. | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۰
شیعیان اسماعیلیه تاجیکستان (1403). برگرفته از سایت پژوهش‌های تاریخی، قابل بازیابی از https://tarikhi.com/article/%D8%A7%D8%B3%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%84%DB%8C%D9%87-%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B5%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%A7%D8%AC%DB%8C%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86/
اقوام منطقه کوهستانی پامیر از حدود اوایل قرن پنجم برخلاف سنی مذهبان ماوراءالنهر مذهب شیعه اسماعیلی را پذیرفتند. بدین ترتیب پامیر به شکل مأمنی برای فراریان اسماعیلی درآمد[۱]. شیعیان اسماعیلی همزیستی مسالمت‌آمیزی با حنفی‌‌های منطقه داشته‌اند. بعد از قوت گرفتن نهضت اسلامی تاجیکستان شایعه‌ای از سوی مخالفین مبنی بر تکفیر این فرقه توسط سیدعبدالله نوری و تورجان زاده رهبران نهضت اسلامی مطرح گردید که توسط ایشان تکذیب شد.
دولت تاجیکستان نیز تلاش دارد تا افکار این فرقه را به سمت خود معطوف سازد. در جریان سفر آقاخان رئیس این فرقه به بدخشان، رئیس جمهور تاجیکستان او را همراهی کرد که مورد استقبال پرشور مردم قرارگرفت. آقاخان ظاهراً ایرانی و اهل محلات بوده و در سوییس زندگی می‌کند و مورد علاقه عموم مردم اسماعیلی می‌باشند. اسماعیلیان بدخشان مورد توجه شاهزاده صدرالدین آقاخان، کاندیدای سابق دبیر کلی سازمان ملل نیز هستند[۲][۳].
کتابشناسی
- ↑ رمضان‌زاده، علی‌محمد (1376). نگرش دولت قرقیزستان نسبت به ادیان. فصلنامه مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 18. ص 101.
- ↑ رمضان‌زاده، علی‌محمد (1372). راه باریک قزاقستان. مجله سلام، شماره 56. ص 32.
- ↑ زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار). ص 215.