زنان در تاجیکستان

زنان تاجیکی(1403). برگرفته از سایت آرند، قابل بازیابی از https://arandtour.com/news.cfm?id=1932

در گذشته برابری حقوق زن و مرد در جامعه تاجیک امری غیرقابل تصور به شمار می‌­رفت. زیرا زن تاجیک حق تصمیم گیری نداشت و بی­چون و چرا مطیع اوامر مردانشان بودند. اگر مرد می‌گفت سر کار نرو، دیگر زن حق اظهار نظر نداشت و خلاف میل او گام برنمی داشت.

وضع زن در برخی از سرزمین­‌های آسیای مرکزی، به ویره بخارا بسیار بد بود، زیرا در این سرزمین­‌ها، زن از عادی‌ترین حقوق انسانی محروم بود. همه بانوان بی‌سواد و مطیع و کنیز شوهر بودند. با این حال جایگاه زن در خانواده‌های تاجیک یکسان نبوده است و آن بسته به شرکت و سهم زن در کارهای سودمند اجتماعی بود. بانوان روستایی در گذشته به امور کشاورزی کمتر می‌پرداختند و تنها در نقاطی که مردان کمتر بودند، در درو و خرمن کوبی کمک می‌کردند.

مردان صاحب زمین و ابزار تولید بودند و کار و فعالیت بانوان را ارزیابی نمی‌کردند، به ویژه فعالیت بانوان شهرنشین که عبارت بود از: تهیه خوراک، دوختن پوشاک، نگاه‌داری و تربیت فرزند و ... که هیچ­‌گاه به حساب نمی­‌آمد. زن تاجیک از کارکردن در سازمان­‌ها و ادارات و شرکت در مسایل سیاسی کشور محروم بود. در بازار بخارا، حتی برای خرید و فروش زنان راسته ویژه‌ای وجود داشت. از زایشگاه، کودکستان و نهادهای تربیت کودکان اثری نبود. در ارگ امیر بخارا برای اعدام بانوان اتاقی اختصاصی وجود داشت و امیرمظفر جریان اعدام زنان را از روزنه­‌ای تماشا می­‌کرد. در پیام بانوان آسیای مرکزی به بانوان قفقاز آمده است: «در سرزمین بخارا زن­‌ها زیاد اشک ریخته‌اند. اشک‌های از روز تولد الی دم مرگ ریخته زنان، فراموش ناشدنی است. در سن خردسالی به همسری مردهای مسن و کهن سال می‌دادند که آن‌ها غیر از ما باز همسر داشتند. ما کنیز شوهران خود بودیم».

بدین ترتیب تا پیش از سلطه کمونیسم بر منطقه آسیای مرکزی، زنان در آسیای مرکزی کاملاً نقشی سنتی داشتند. اکثر قریب به اتفاق آنان بی­‌سواد بودند و نقش اساسی آن‌ها، با تفاوت‌هایی در جوامع شهرنشین و روستایی و یا ایلی، خانه­‌داری و پرورش فرزندان بود. در دوره اتحاد جماهیر شوروی زنان از حقوق اجتماعی جدیدی برخوردار شدند سطح سواد و تحصیلات در میان آن‌ها بالا رفت، هر چند سواد زنان در مجموع، به ویژه در مناطق روستایی، از مردان پایین‌­تر بود. در سال 1980 تعداد زنان دانشجو نسبت به بیست سال قبل از آن چندین برابر شد، اما در مقایسه با سایر جمهوری­‌های شوروی پایین‌تر بود. امروزه اکثر زنان تاجیکستان باسوادند و کماکان از حقوق اجتماعی نسبی برخوردارند. اما مساوات بین مرد و زن نیست. امروزه در تاجیکستان، مانند دیگر نقاط، پدران و مادرانی که کار جسمی انجام می‌­دهند فرزندان خود را به فراگیری کارهای علمی تشویق می‌­کنند و نسل جدید نیز کمتر به مشاغل سنتی تمایل نشان می‌­دهند. تمایل زنان بیشتر به کارهای آموزشی در مدارس و یا حرفه­‌هایی مانند کتابداری است.

طور کلی در سال­‌های اخیر به مسأله آزادی همه جانبه و به امور تولیدات اجتماعی جلب و جذب کردن زن تاجیک، توجه بسیار شده و می‌شود. اکنون در تاجیکستان زن در همه پهنه‌های زندگی اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و ... با مرد تا اندازه‌ای حقوق برابر دارد و از میان آنان صدها تن کارشناس، کارمند، کارگر ممتاز و پیشگام در رشته‌های صنایع، کشاورزی، فرهنگ و ... شده‌اند.

در تاجیکستان کلوب‌­ها، کتابخانه‌ها، فروشگاه‌ها، تعاونی‌های تولیدی، درمانگاه‌ها و ... ویژه زنان دایر شده است. کانون وکلای زن، کنفرانس بانوان، نهادهای فرهنگی از مراکز عمده فعالیت­‌های بانوان می­‌باشند. بانوان تاجیک در ساختن جامعه خود سهم بزرگی دارند و دوش به دوش همه بانوان در ایجاد جامعه‌ای آزاد، فعال و دنیاپسند تلاش می‌کنند.

در حال حاضر بانوان تاجیک نه تنها در تولیدات اجتماعی شرکت ورزیده، وسایل و تجهیزات صنعتی را به طور خوبی اداره می‌کنند، بلکه به امور رهبری، مهندسی و تکنیکی کارخانه‌ها و نهادهای صنعتی، ریاست اتحادیه‌های صنفی و ... انتصاب و انتخاب می‌شوند. کار برای بانوان تاجیکستان منحصر به امرار معاش نبوده، بلکه به مثابه عمل افتخاری روزمره و شاخص شرافت انسانی نیز است. همچنین برای ایجاد یک جامعه نو، آزاد و پیشرفته تلاش می‌کنند.

نمودار نرخ کلی امید به زندگی در تاجیکستان

نرخ امید به زندگی مردان و زنان در تاجیکستان

افزایش امید به زندگی در زنان به بالای 70 سال و مردان به 63 سال در تاجیکستان نشان از بهبود کیفیت زندگی و دسترسی بهتر به خدمات بهداشتی در این کشور است. میانگین امید به زندگی در جامعه تاجیکستان 65 سال است.