نسطوریان پیشقراولان مسیحیت در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در طول تاریخ، [[مسیحیت در چین|مسیحیت]] به عنوان یک دین خارجی، در چند مرحله به سرزمین [[چین]] وارد شده است. مبلغان ایرانی شاخه ی نسطوری از [[مسیحیت در چین|مسیحیت]] به عنوان پیشقراولان، یا مبلغان اولیه ی دین مسیحیت برای نخستین بار در سال 635 میلادی وراد [[چین]] شده و به تبلیغ آن پرداختند. (The Golden Silk Road) به همین دلیل بود که اغلب کلیساهای نسطوریان در [[چین]]، به کلیسای ایرانیان معروف و کشیش های آنها نیز ایرانی بوده و از سوی سراسقف کلیسای مرکزی نسطوریان در ایران عزل و نصب می شدند. کشیش های نسطوری تحت تأثیر فرهنگ ایرانی، نوشته های خود را به زبان پهلوی نوشته و به یادگار گذاشته اند، از جمله اسامی روزهایی که به کار میبردند اسامی پهلوی بود. <ref>کوانچی هاندا.(1996). مذاهب ایرانی در چین، مجله ی بررسی های تاریخی.</ref> در دوران امپراتوری خانم وو(Wu) که خود پیرو آیین بودایی بود، دین نسطوری سرکوب شد. اما پس ازمدتی امپراتور شوان(Xuan) آن را دوباره احیا کرد. مدت ها بعد که امپراتور وو جوانگ(Wu Zhuang) در سال 845 میلادی، بودیسم و تمام ادیان خارجی را در [[چین]] ممنوع اعلام کرد، دین نسطوری نیز تحت تاثیر قرار گرفت و به مرور تضعیف شد و پیروان نسطوری تنها در خطوط ساحلی جنوب شرق [[چین]] باقی ماندند. در دوره ی یوان، مذهب نسطوری مجددا احیا شد و در سال 1275در [[پکن]] برای آنها کلیسایی ساخته شد. در سال 1330میلادی، جمعیت نسطوریان [[چین]] سی هزار نفر بر آورد شده است. <ref>الماسیه، محمد رسول.(1387). مسیحیت در چین، مجموعه مقالات رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در چین.</ref> | |||
در | در [[چین]] هنوز آثار و شواهدی از این شاخه از مسیحیت وجود دارد. کتاب«''عیسی منجی و مصلح عالم''» از آنها برجای مانده است که تاریخ آن احتمالا به سال 637 میلادی بر میگردد. یکی از بقایای تاریخی این فرقه یک لوح سنگی است که در اوایل قرن هفدهم کشف شد. بر این لوح سنگی، داستان ورود راهبی به نام آلوپن به [[چین]] در زمان سلسله ی تانگ که از سرزمین پارس بوده حک شده است. این لوح که مربوط به سال 781 میلادی است، اینک در موزه ی تاریخی شهر شیآن(Xi'An) نگهداری می شود. | ||
در این اواخر، متون باستانی نسطوری دیگری نیز در غارهای بودایی موسوم به دون خوانگ(Dunhuang) کشف شده است. مذهب نسطوری برای مدت کوتاهی در [[چین]] رونق داشت. آزار و اذیت های سالهای 845-843 بعد از میلاد که عمدتا علیه بوداییان اعمال شد، تمامی ادیان بیگانه در [[چین]] از جمله دین نسطوری را نیز تحت تأثیر قرار داد و افول آن در اثر همین اذیت و آزارها بود.<ref>Bai، Shouyi,(2007), ''An outline History of China'', foreign languages Press, Beijing.</ref> افول کامل دین نسطوری در قرن چهاردهم و به دنبال اسلام آوردن مغول ها و ترک ها صورت گرفت. <ref>چینگ، جولیا .(1383). ادیان چین، مترجم حمیدرضا ارشدی، تهران، مرکز بازشناسی اسلام و ایران.</ref>نسطوریان، برخلاف مسلمانان، در [[چین]] عنصر تبلیغ را به کار بستند و در نتیجه در رقابتی آشکار با با ادیان و آیین های تثبیت شده ی چینی گرفتار شدند. فعالیت تبلیغی آنان برای تغییر مذهب مردمان بومی، مخالفت برخی از رهبران بودایی و تائویی را برانگیخت، لذا تلاش های آنان با شکست روبرو شد. در نتیجه، به جای اینکه نسطوریان چینی ها را به کیش خود درآورند، خود در میان چینی ها و مسلمانان این کشور جذب شدند. <ref>ایزرائیلی، رافائل.(1368). ترجمه ی حسن تقی زاده طوسی، مسلمانان چینی رویارویی دو فرهنگ، بنیاد پژوهش های آستان قدس رضوی.</ref> | |||
در [[چین]] | طبق آمار، از سال 1982 تا2002 بیش از یکصد مقاله ی علمی و پژوهشی در مورد دین نسطوری در [[چین]] نوشته شده است که این آثار در تعامل و تبادل یافته های علمی پژوهشگران [[چین]] با دانشمندان ایرانی، اروپایی، آمریکایی و... پدید آمده اند. این تحقیقات شامل بررسی آثار کشف شده از این دین در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20، آثار کشف شده از غارهای دون هوانگ، و مغولستان داخلی، بوده است. کتاب «دین نسطوری در [[چین]]» نوشته ی آقای جوچیان(Zhu Qian)، یکی از این آثار است. موضوع اغلب این آثار عباتند از: کتیبه های نسطوری، چگونگی گسترش دین نسطوری در شمال، مناطق ساحلی جنوب، نحوه ی توسعه ی آن در دوران [[سلسله یوان|سلسله ی یوان]] و...<ref>وانگ، فِنگ، (12 شهریور 1390). بررسی اجمالی پیرامون روابط فرهنگی چین و ایران، ارایه شده در سمینار«مبادلات فرهنگی و همکاریهای استراتژیک میان چین و ایران»، ، فرهنگستان علوم اجتماعی چین.</ref><ref>سابقی، علی محمد. (1392).جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.</ref> | ||
نیز نگاه کنید به [[ادیان و آیین های وارداتي(غیر بومی) در چین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۰۰
در طول تاریخ، مسیحیت به عنوان یک دین خارجی، در چند مرحله به سرزمین چین وارد شده است. مبلغان ایرانی شاخه ی نسطوری از مسیحیت به عنوان پیشقراولان، یا مبلغان اولیه ی دین مسیحیت برای نخستین بار در سال 635 میلادی وراد چین شده و به تبلیغ آن پرداختند. (The Golden Silk Road) به همین دلیل بود که اغلب کلیساهای نسطوریان در چین، به کلیسای ایرانیان معروف و کشیش های آنها نیز ایرانی بوده و از سوی سراسقف کلیسای مرکزی نسطوریان در ایران عزل و نصب می شدند. کشیش های نسطوری تحت تأثیر فرهنگ ایرانی، نوشته های خود را به زبان پهلوی نوشته و به یادگار گذاشته اند، از جمله اسامی روزهایی که به کار میبردند اسامی پهلوی بود. [۱] در دوران امپراتوری خانم وو(Wu) که خود پیرو آیین بودایی بود، دین نسطوری سرکوب شد. اما پس ازمدتی امپراتور شوان(Xuan) آن را دوباره احیا کرد. مدت ها بعد که امپراتور وو جوانگ(Wu Zhuang) در سال 845 میلادی، بودیسم و تمام ادیان خارجی را در چین ممنوع اعلام کرد، دین نسطوری نیز تحت تاثیر قرار گرفت و به مرور تضعیف شد و پیروان نسطوری تنها در خطوط ساحلی جنوب شرق چین باقی ماندند. در دوره ی یوان، مذهب نسطوری مجددا احیا شد و در سال 1275در پکن برای آنها کلیسایی ساخته شد. در سال 1330میلادی، جمعیت نسطوریان چین سی هزار نفر بر آورد شده است. [۲]
در چین هنوز آثار و شواهدی از این شاخه از مسیحیت وجود دارد. کتاب«عیسی منجی و مصلح عالم» از آنها برجای مانده است که تاریخ آن احتمالا به سال 637 میلادی بر میگردد. یکی از بقایای تاریخی این فرقه یک لوح سنگی است که در اوایل قرن هفدهم کشف شد. بر این لوح سنگی، داستان ورود راهبی به نام آلوپن به چین در زمان سلسله ی تانگ که از سرزمین پارس بوده حک شده است. این لوح که مربوط به سال 781 میلادی است، اینک در موزه ی تاریخی شهر شیآن(Xi'An) نگهداری می شود.
در این اواخر، متون باستانی نسطوری دیگری نیز در غارهای بودایی موسوم به دون خوانگ(Dunhuang) کشف شده است. مذهب نسطوری برای مدت کوتاهی در چین رونق داشت. آزار و اذیت های سالهای 845-843 بعد از میلاد که عمدتا علیه بوداییان اعمال شد، تمامی ادیان بیگانه در چین از جمله دین نسطوری را نیز تحت تأثیر قرار داد و افول آن در اثر همین اذیت و آزارها بود.[۳] افول کامل دین نسطوری در قرن چهاردهم و به دنبال اسلام آوردن مغول ها و ترک ها صورت گرفت. [۴]نسطوریان، برخلاف مسلمانان، در چین عنصر تبلیغ را به کار بستند و در نتیجه در رقابتی آشکار با با ادیان و آیین های تثبیت شده ی چینی گرفتار شدند. فعالیت تبلیغی آنان برای تغییر مذهب مردمان بومی، مخالفت برخی از رهبران بودایی و تائویی را برانگیخت، لذا تلاش های آنان با شکست روبرو شد. در نتیجه، به جای اینکه نسطوریان چینی ها را به کیش خود درآورند، خود در میان چینی ها و مسلمانان این کشور جذب شدند. [۵]
طبق آمار، از سال 1982 تا2002 بیش از یکصد مقاله ی علمی و پژوهشی در مورد دین نسطوری در چین نوشته شده است که این آثار در تعامل و تبادل یافته های علمی پژوهشگران چین با دانشمندان ایرانی، اروپایی، آمریکایی و... پدید آمده اند. این تحقیقات شامل بررسی آثار کشف شده از این دین در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20، آثار کشف شده از غارهای دون هوانگ، و مغولستان داخلی، بوده است. کتاب «دین نسطوری در چین» نوشته ی آقای جوچیان(Zhu Qian)، یکی از این آثار است. موضوع اغلب این آثار عباتند از: کتیبه های نسطوری، چگونگی گسترش دین نسطوری در شمال، مناطق ساحلی جنوب، نحوه ی توسعه ی آن در دوران سلسله ی یوان و...[۶][۷]
نیز نگاه کنید به ادیان و آیین های وارداتي(غیر بومی) در چین
کتابشناسی
- ↑ کوانچی هاندا.(1996). مذاهب ایرانی در چین، مجله ی بررسی های تاریخی.
- ↑ الماسیه، محمد رسول.(1387). مسیحیت در چین، مجموعه مقالات رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در چین.
- ↑ Bai، Shouyi,(2007), An outline History of China, foreign languages Press, Beijing.
- ↑ چینگ، جولیا .(1383). ادیان چین، مترجم حمیدرضا ارشدی، تهران، مرکز بازشناسی اسلام و ایران.
- ↑ ایزرائیلی، رافائل.(1368). ترجمه ی حسن تقی زاده طوسی، مسلمانان چینی رویارویی دو فرهنگ، بنیاد پژوهش های آستان قدس رضوی.
- ↑ وانگ، فِنگ، (12 شهریور 1390). بررسی اجمالی پیرامون روابط فرهنگی چین و ایران، ارایه شده در سمینار«مبادلات فرهنگی و همکاریهای استراتژیک میان چین و ایران»، ، فرهنگستان علوم اجتماعی چین.
- ↑ سابقی، علی محمد. (1392).جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.