شم النسیم در مصر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:شم النسیم3.png|بندانگشتی|شم النسیم در مصر باستان]] | [[پرونده:شم النسیم3.png|بندانگشتی|شم النسیم در مصر باستان. برگرفته از سایت huffpost، قابل بازیابی از https://www.huffpost.com/entry/egyptians-celebrate-sham-el-nessim-despite-the-prohibiting_b_58f3f417e4b0156697225085]] | ||
[[پرونده:44629.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:44629.jpg|بندانگشتی|شم النسیم در امروزه]] | [[پرونده:44629.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:44629.jpg|بندانگشتی|شم النسیم در امروزه. برگرفته از سایت Egypt today، قابل بازیابی از https://www.egypttoday.com/Article/6/68892/National-parks-gardens-prepared-ahead-of-Sham-el-Nessim-celebrations]] | ||
شمّ النسیم یا عیدالربیع از جمله مناسبتهایی است که در فصل بهار توسط مردم مصر جشن گرفته میشود. عید شم النسیم یکی از قدیمیترین جشنهای مردمی مصر است که سابقه آن به حدود 5 هزار سال میرسد. شم از «شمو» از کلمه فرعونی گرفته شده است که در الفبای هیروگلیف به معنای عید خلق حیات است و در باور مصریان قدیم نماد آغاز خلقت و حیات بوده است. بعدها کلمه النسیم به آن اضافه شد که به لحاظ مفهومی با فصل بهار و اعتدال آب و هوا و نسیم بهاری ارتباط دارد. در این روز گروههای مختلف مردم (مسیحی و مسلمان) با حضور در باغها و بوستانها و مناطق طبیعی و تفریحی، به جشن و سرور میپردازند. از ویژگیهای جشن و سرورهای این مناسبت، تهیه غذای سنتی خاص سفره شم النسیم است و شامل موادی چون: تخم مرغ رنگ شده، ماهی خشک و نمک زده، کاهو، پیاز و نخود سبز است که هر کدام نماد یک مفهوم است؛ مثلا تخم مرغ نماد خلق حیات از جماد است و یا ماهی که نماد خیر و برکت رودخانه نیل است.<ref name=":02">بازیابی شده در 2014 از https://www.sis.gov.eg.</ref><ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[مصر]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص271.</ref> | شمّ النسیم یا عیدالربیع از جمله مناسبتهایی است که در فصل بهار توسط مردم مصر جشن گرفته میشود. عید شم النسیم یکی از قدیمیترین جشنهای مردمی مصر است که سابقه آن به حدود 5 هزار سال میرسد. شم از «شمو» از کلمه فرعونی گرفته شده است که در الفبای هیروگلیف به معنای عید خلق حیات است و در باور مصریان قدیم نماد آغاز خلقت و حیات بوده است. بعدها کلمه النسیم به آن اضافه شد که به لحاظ مفهومی با فصل بهار و اعتدال آب و هوا و نسیم بهاری ارتباط دارد. در این روز گروههای مختلف مردم (مسیحی و مسلمان) با حضور در باغها و بوستانها و مناطق طبیعی و تفریحی، به جشن و سرور میپردازند. از ویژگیهای جشن و سرورهای این مناسبت، تهیه غذای سنتی خاص سفره شم النسیم است و شامل موادی چون: تخم مرغ رنگ شده، ماهی خشک و نمک زده، کاهو، پیاز و نخود سبز است که هر کدام نماد یک مفهوم است؛ مثلا تخم مرغ نماد خلق حیات از جماد است و یا ماهی که نماد خیر و برکت رودخانه نیل است.<ref name=":02">بازیابی شده در 2014 از https://www.sis.gov.eg.</ref><ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[مصر]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص271.</ref> | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[مصر]]؛ [[جشن ها و مراسم سنتی مصر]]؛ [[فرهنگ عمومی در مصر]] | |||
==کتابشناسی== | ==کتابشناسی== |
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۲۹
شمّ النسیم یا عیدالربیع از جمله مناسبتهایی است که در فصل بهار توسط مردم مصر جشن گرفته میشود. عید شم النسیم یکی از قدیمیترین جشنهای مردمی مصر است که سابقه آن به حدود 5 هزار سال میرسد. شم از «شمو» از کلمه فرعونی گرفته شده است که در الفبای هیروگلیف به معنای عید خلق حیات است و در باور مصریان قدیم نماد آغاز خلقت و حیات بوده است. بعدها کلمه النسیم به آن اضافه شد که به لحاظ مفهومی با فصل بهار و اعتدال آب و هوا و نسیم بهاری ارتباط دارد. در این روز گروههای مختلف مردم (مسیحی و مسلمان) با حضور در باغها و بوستانها و مناطق طبیعی و تفریحی، به جشن و سرور میپردازند. از ویژگیهای جشن و سرورهای این مناسبت، تهیه غذای سنتی خاص سفره شم النسیم است و شامل موادی چون: تخم مرغ رنگ شده، ماهی خشک و نمک زده، کاهو، پیاز و نخود سبز است که هر کدام نماد یک مفهوم است؛ مثلا تخم مرغ نماد خلق حیات از جماد است و یا ماهی که نماد خیر و برکت رودخانه نیل است.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
مصر؛ جشن ها و مراسم سنتی مصر؛ فرهنگ عمومی در مصر
کتابشناسی
- ↑ بازیابی شده در 2014 از https://www.sis.gov.eg.
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص271.