انجمن ادبی فورن: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
هم­زمان با تشکیل این انجمن در هاوایی، شاخه ­ای از آن در هنگ‌­کنگ تحت عنوان«انجمن ادبی فورِن (Furen Literary Society)» آغاز به کار کرد که ریاست آن بر عهده­ ی ایونگ کووی (Yeung Kui) و دبیر کل آن [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات­ سِن]] بود.
هم­زمان با تشکیل این انجمن در هاوایی، شاخه‌­ای از آن در هنگ‌­کنگ تحت عنوان«انجمن ادبی فورِن (Furen Literary Society)» آغاز به کار کرد که ریاست آن بر عهده‌ی ایونگ کووی (Yeung Kui) و دبیر کل آن [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات­ سِن]] بود.


این انجمن فعالیت خود را تحت عنوان شرکتی به نام«چیان خِنگ» که در سال 1894 در کانتون تاسیس شده بود ادامه می ­دادند.  
این انجمن فعالیت خود را تحت عنوان شرکتی به نام«چیان خِنگ» که در سال 1894 در کانتون تاسیس شده بود ادامه می ­دادند.  

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۳۰

هم­زمان با تشکیل این انجمن در هاوایی، شاخه‌­ای از آن در هنگ‌­کنگ تحت عنوان«انجمن ادبی فورِن (Furen Literary Society)» آغاز به کار کرد که ریاست آن بر عهده‌ی ایونگ کووی (Yeung Kui) و دبیر کل آن سون یات­ سِن بود.

این انجمن فعالیت خود را تحت عنوان شرکتی به نام«چیان خِنگ» که در سال 1894 در کانتون تاسیس شده بود ادامه می ­دادند.

در پوشش این شرکت وی به‌هاوائی رفت و از چینی‌های جمهوری‌خواه مقیم‌هاوائی مقداری کمک مالی جمع کرد و با آن پول، صد صندوق اسلحه از قاچاق­چیان هنگ کنگ خرید و با برچسب مصالح ساختمانی به کانتون وارد کرد.

پلیس از این فعالیت­‌ها آگاه و اسلحه‌ها را کشف کرد. در نتیجه، سون یات­ سِن برای جلوگیری از دستگیر شدن به شانگهای فرار کرد ولی سه تن از مسولان مالی این شرکت دستگیر و اعدام و خود شرکت هم منحل شد.

پلیس اسنادی را از این شرکت کشف کرد که ثابت می­ کرد سون یات­ سِن از محرکین اصلی توطئه علیه امپراتوری چین بوده است. در نتیجه برای سر دکتر یک صد هزار دلار هنگ‌­گنگ جایزه تعیین کردند ولی وی موفق شد با زحمت فراوان با یک کشتی ایرلندی از شانگهای به انگلستان فرار کند[۱].

نیز نگاه کنید به

سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین؛ اندیشه اصلاحات سون یات سن

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.166.