شهرنشینی و روستانشینی در مصر

مناطق پرجمعیت و کم‌جمعیت و دلایل آن:

مناطق پرجمعیت:

۱. قاهره بزرگ:

  - جمعیت: حدود ۲۲ میلیون نفر

  - تراکم: ۱۹,۳۷۶ نفر در هر کیلومترمربع

  - دلایل: مرکز سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور

۲. دلتای نیل:

  - جمعیت: حدود ۵۰ میلیون نفر

  - تراکم: ۱,۶۰۰ نفر در هر کیلومترمربع

  - دلایل: زمین‌های حاصلخیز کشاورزی، دسترسی به آب

۳. اسکندریه:

  - جمعیت: حدود ۵.۲ میلیون نفر

  - تراکم: ۲,۹۰۰ نفر در هر کیلومترمربع

  - دلایل: بندر اصلی، مرکز صنعتی و گردشگری

مناطق کم‌جمعیت:

۱. صحرای غربی:

  - جمعیت: کمتر از ۲% کل جمعیت

  - دلایل: شرایط سخت بیابانی، کمبود منابع آب

۲. صحرای شرقی:

  - جمعیت: کمتر از ۲% کل جمعیت

  - دلایل: توپوگرافی کوهستانی، دسترسی محدود به آب

۳. شبه‌جزیره سینا:

  - جمعیت: کمتر از ۱% کل جمعیت

  - دلایل: شرایط بیابانی، چالش‌های امنیتی

چالش‌های ناشی از توزیع نامتوازن جمعیت:

۱. فشار بر زیرساخت‌ها در مناطق پرجمعیت:

  - ترافیک شدید در قاهره و اسکندریه

  - کمبود مسکن مناسب و رشد حاشیه‌نشینی

  - فشار بر سیستم‌های آموزشی و بهداشتی

۲. امنیت غذایی:

  - کاهش زمین‌های کشاورزی به دلیل گسترش شهرها

  - وابستگی به واردات مواد غذایی (مصر بزرگ‌ترین واردکننده گندم در جهان است)

۳. مدیریت منابع آب:

  - فشار بر منابع آب نیل در مناطق پرجمعیت

  - چالش‌های تأمین آب در مناطق بیابانی و توسعه‌یافته جدید

۴. نابرابری‌های منطقه‌ای:

  - تمرکز فرصت‌های اقتصادی در مناطق شهری بزرگ

  - محرومیت نسبی مناطق روستایی و دورافتاده

۵. آلودگی و مسائل زیست‌محیطی:

  - آلودگی هوا در قاهره و دیگر شهرهای بزرگ

  - مدیریت پسماند در مناطق پرجمعیت

۶. چالش‌های امنیتی:

  - مدیریت مرزها در مناطق کم‌جمعیت مانند سینا و صحرای غربی

برای مقابله با این چالش‌ها، دولت مصر برنامه‌هایی برای توسعه متوازن‌تر جمعیت دارد، از جمله:

۱. ایجاد شهرهای جدید: مانند العلمین جدید در ساحل مدیترانه و پایتخت اداری جدید در شرق قاهره

۲. توسعه شبه‌جزیره سینا: باهدف افزایش جمعیت به ۳ میلیون نفر تا سال ۲۰۳۰

۳. پروژه‌های آبیاری در صحرای غربی: برای گسترش مناطق قابل‌سکونت و کشاورزی

پراکندگی نامتوازن جمعیت در مصر، چالش‌های پیچیده‌ای را ایجاد کرده که نیازمند رویکردی جامع در برنامه‌ریزی شهری، توسعه منطقه‌ای و مدیریت منابع است. موفقیت در ایجاد توازن بیشتر در توزیع جمعیت می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی، کاهش فشار بر منابع طبیعی و توسعه پایدارتر کشور کمک کند.

نویسنده : نرگس شکوری