انجمن فارسی گاورمنت کالج لاهور: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
قدیمی­ ترین مرکز مطالعات فارسی در پاکستان مربوط به دانشکده دولتی(گاورمنت کالج) لاهور می‌باشد که در سال 1864م/1243ش تاسیس شد و در همان زمان بخش فارسی آن به وجود آمد. در ‌این مرکز، استادان و پژوهشگران معروف فارسی پاکستان، مانند مولانا محمد حسین آزاد و قاضی فضل حق- قبل از استقلال پاکستان- حضور داشتند و سفرهای مطالعاتی بسیاری هم به‌ ایران انجام دادند.  
قدیمی­ ترین مرکز مطالعات فارسی در پاکستان مربوط به دانشکده دولتی(گاورمنت کالج) لاهور می‌باشد که در سال 1864م/1243ش تاسیس شد و در همان زمان بخش فارسی آن به وجود آمد. در ‌این مرکز، استادان و پژوهشگران معروف فارسی پاکستان، مانند مولانا محمد حسین آزاد و قاضی فضل حق- قبل از استقلال پاکستان- حضور داشتند و سفرهای مطالعاتی بسیاری هم به‌ ایران انجام دادند.  


پس از استقلال پاکستان، صوفی غلام مصطفی تبسم، رئیس بخش فارسی این دانشکده برای ترویج مطالعات فارسی در ‌آنجا، "انجمن فارسی" را تاسیس کرد.‌ به دعوت این انجمن، بسیاری از بزرگان ‌ایران، چون استاد سعید نفیسی و استاد بدیع ‌الزمان فروزانفر و استاد علی‌اصغر حکمت به پاکستان سفر کردند<ref>نوشاهی، عارف (1383). "تاریخچه مطالعات ایرانی و مباحث متن­ پژوهی در پاکستان"، ''آینه میراث''، ضمیمه شماره 2، ص.37-41.</ref>. انجمن فارسی دانشگاه لاهور از مهم­ترین و بزرگ­ترین انجمن‌های دانشجویان آن دانشگاه به شمار می‌رفت و جلسات آن با شکوه و جنب و جوش فراوان برگزار می‌شد<ref>نقوی، شهریار (1347). "همبستگی­ های دیرین ایران و پاکستان"، ''بررسی­ های تاریخی''، شماره 13، ص. 25</ref>. این انجمن همچنان به فعالیت خود ادامه می­دهد.
پس از استقلال پاکستان، صوفی غلام مصطفی تبسم، رئیس بخش فارسی این دانشکده برای ترویج مطالعات فارسی در ‌آنجا، "انجمن فارسی" را تاسیس کرد.‌ به دعوت این انجمن، بسیاری از بزرگان ‌ایران، چون استاد سعید نفیسی و استاد بدیع ‌الزمان فروزانفر و استاد علی‌اصغر حکمت به پاکستان سفر کردند<ref>نوشاهی، عارف (1383). "تاریخچه مطالعات ایرانی و مباحث متن­ پژوهی در پاکستان"، ''آینه میراث''، ضمیمه شماره 2، ص.37-41.</ref>. انجمن فارسی دانشگاه لاهور از مهم­ترین و بزرگ­ترین انجمن‌های دانشجویان آن دانشگاه به شمار می‌رفت و جلسات آن با شکوه و جنب و جوش فراوان برگزار می‌شد<ref>نقوی، شهریار (1347). "همبستگی­ های دیرین ایران و پاکستان"، ''بررسی­ های تاریخی''، شماره 13، ص. 25</ref>. این انجمن همچنان به فعالیت خود ادامه می ­دهد.


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
خط ۷: خط ۷:


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==
<references />
== نویسنده مقاله ==
محمد مهدی توسلی
[[رده:ایران شناسی در مراکز علمی و دانشگاهی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۹

قدیمی­ ترین مرکز مطالعات فارسی در پاکستان مربوط به دانشکده دولتی(گاورمنت کالج) لاهور می‌باشد که در سال 1864م/1243ش تاسیس شد و در همان زمان بخش فارسی آن به وجود آمد. در ‌این مرکز، استادان و پژوهشگران معروف فارسی پاکستان، مانند مولانا محمد حسین آزاد و قاضی فضل حق- قبل از استقلال پاکستان- حضور داشتند و سفرهای مطالعاتی بسیاری هم به‌ ایران انجام دادند.

پس از استقلال پاکستان، صوفی غلام مصطفی تبسم، رئیس بخش فارسی این دانشکده برای ترویج مطالعات فارسی در ‌آنجا، "انجمن فارسی" را تاسیس کرد.‌ به دعوت این انجمن، بسیاری از بزرگان ‌ایران، چون استاد سعید نفیسی و استاد بدیع ‌الزمان فروزانفر و استاد علی‌اصغر حکمت به پاکستان سفر کردند[۱]. انجمن فارسی دانشگاه لاهور از مهم­ترین و بزرگ­ترین انجمن‌های دانشجویان آن دانشگاه به شمار می‌رفت و جلسات آن با شکوه و جنب و جوش فراوان برگزار می‌شد[۲]. این انجمن همچنان به فعالیت خود ادامه می ­دهد.

نیز نگاه کنید به

مطالعات ایرانی و ایران شناسی در پاکستان

کتابشناسی

  1. نوشاهی، عارف (1383). "تاریخچه مطالعات ایرانی و مباحث متن­ پژوهی در پاکستان"، آینه میراث، ضمیمه شماره 2، ص.37-41.
  2. نقوی، شهریار (1347). "همبستگی­ های دیرین ایران و پاکستان"، بررسی­ های تاریخی، شماره 13، ص. 25

نویسنده مقاله

محمد مهدی توسلی