سید محمد شاه برق کوهاتی: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی «سید (آغا) محمد شاه برق کوهاتی، در 1275ش/ 1896م در کوهات پاکستان زاده شد. خانواده وی با چندین واسطه به سید عبدالله شاه غازی (وفات: رجب 1099 ق/ 1688 م ) میرسد. وی تحصیلات خود را در کوهات به پایان برد و بعد از آن به مدت دو سال در لاهور شغل دولتی داشت و سپس به پی...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سید (آغا) محمد شاه برق کوهاتی، در 1275ش/ 1896م در کوهات پاکستان زاده شد. خانواده وی با چندین واسطه به سید عبدالله شاه غازی (وفات: رجب 1099 ق/ 1688 م ) | سید (آغا) محمد شاه برق کوهاتی، در 1275ش/ 1896م در کوهات پاکستان زاده شد. خانواده وی با چندین واسطه به سید عبدالله شاه غازی (وفات: رجب 1099 ق/ 1688 م ) می رسد. | ||
وی تحصیلات خود را در کوهات به پایان برد و بعد از آن به مدت دو سال در لاهور شغل دولتی داشت و سپس به پیشاور رفت و تا 1965م خزانه دار دانشگاه پیشاور بود و در همان سال بازنشسته شد. وی در 1919م با همکاری "میرسید علیشاه" متخلص به سید شیرازی در کوهات، "انجمن ادبی بزم سخن" را پایه گذاری کرد. | |||
در 1935م رئیس همان انجمن شد. برق به فارسی و اردو شعر می سرود و شاگردان بسیار پرورش داد. وی در 1359ش/ 1980م، در سفری به لندن برای دیدار فرزندش همانجا درگذشت. جسدش را به کوهات انتقال دادند و در همانجا به خاک سپردند. | |||
دو مجموعه شعر به نام "فروغ جاویدان" و "گلبانگ پریشان" از وی به یادگار مانده که نخستین شامل قصایدی در ستایش از بزرگان سیاسی ایران است و دومی شامل غزلهای وی به سبک بیدل و غالب است<ref>توسلی، محمد مهدی (1403). یادداشت های روزانه.</ref>. (منبع: یادداشتهای شخصی) | |||
نسخهٔ ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۶
سید (آغا) محمد شاه برق کوهاتی، در 1275ش/ 1896م در کوهات پاکستان زاده شد. خانواده وی با چندین واسطه به سید عبدالله شاه غازی (وفات: رجب 1099 ق/ 1688 م ) می رسد.
وی تحصیلات خود را در کوهات به پایان برد و بعد از آن به مدت دو سال در لاهور شغل دولتی داشت و سپس به پیشاور رفت و تا 1965م خزانه دار دانشگاه پیشاور بود و در همان سال بازنشسته شد. وی در 1919م با همکاری "میرسید علیشاه" متخلص به سید شیرازی در کوهات، "انجمن ادبی بزم سخن" را پایه گذاری کرد.
در 1935م رئیس همان انجمن شد. برق به فارسی و اردو شعر می سرود و شاگردان بسیار پرورش داد. وی در 1359ش/ 1980م، در سفری به لندن برای دیدار فرزندش همانجا درگذشت. جسدش را به کوهات انتقال دادند و در همانجا به خاک سپردند.
دو مجموعه شعر به نام "فروغ جاویدان" و "گلبانگ پریشان" از وی به یادگار مانده که نخستین شامل قصایدی در ستایش از بزرگان سیاسی ایران است و دومی شامل غزلهای وی به سبک بیدل و غالب است[۱]. (منبع: یادداشتهای شخصی)
- ↑ توسلی، محمد مهدی (1403). یادداشت های روزانه.