پیشینه ی روابط اقتصادی ایران و چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
=== پیشینه ی روابط اقتصادی === | === پیشینه ی روابط اقتصادی === | ||
در این رابطه می‌توان«جاده ي ابریشم» را از جمله نمادهای تاريخی این همکاری‌ها به ویژه در بعد اقتصادی دانست. از دیر زمان، دو کشور ایران و [[چین]] تحت عنوان امپراتوری های فارس و [[چین]]، با یکدیگر ارتباطات گسترده ای داشته و کالاهای تجاری دو کشور زینت بخش بازارهای یکدیگر بوده است. اگرچه روی كار آمدن كمونيست ها در كشور [[چین]] در سال 1949، موجبات قطع روابط رسمی سیاسی و اقتصادی بین دو کشور تا سال1971را فراهم کرده بود، ولی این روابط در زمینه ی سیاسی در اوايل دهه ی 1980، و در زمینه ی اقتصادی، به ویژه پس از پایان جنگ تحمیلی هشت ساله ی عراق عليه ايران، و رویگردانی غرب از [[چین]] به خاطر حوادث میدان تیَن آنمِن در سال1989، با قدرت تمام و با هدف بازسازی خرابی های جنگ و رشد و توسعه ي اقتصادی کشور [[چین|چين]]، تجدید شد و به تدریج روابط اقتصادی نقش تعیین کنندهای در ارتقای سطح مناسبات سیاسی ایفا نموده و میزان همکاری های دو جانبه در سطح دو جانبه، منطقه ای و بین المللی را متحول کرد.<ref><small>سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین".تهران: موسسه فرهنگی،هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی جلد | در این رابطه می‌توان«جاده ي ابریشم» را از جمله نمادهای تاريخی این همکاری‌ها به ویژه در بعد اقتصادی دانست. از دیر زمان، دو کشور ایران و [[چین]] تحت عنوان امپراتوری های فارس و [[چین]]، با یکدیگر ارتباطات گسترده ای داشته و کالاهای تجاری دو کشور زینت بخش بازارهای یکدیگر بوده است. اگرچه روی كار آمدن كمونيست ها در كشور [[چین]] در سال 1949، موجبات قطع روابط رسمی سیاسی و اقتصادی بین دو کشور تا سال1971را فراهم کرده بود، ولی این روابط در زمینه ی سیاسی در اوايل دهه ی 1980، و در زمینه ی اقتصادی، به ویژه پس از پایان جنگ تحمیلی هشت ساله ی عراق عليه ايران، و رویگردانی غرب از [[چین]] به خاطر حوادث میدان تیَن آنمِن در سال1989، با قدرت تمام و با هدف بازسازی خرابی های جنگ و رشد و توسعه ي اقتصادی کشور [[چین|چين]]، تجدید شد و به تدریج روابط اقتصادی نقش تعیین کنندهای در ارتقای سطح مناسبات سیاسی ایفا نموده و میزان همکاری های دو جانبه در سطح دو جانبه، منطقه ای و بین المللی را متحول کرد.<ref><small>سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین".تهران: موسسه فرهنگی،هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی جلد سوم ص 1369.</small></ref> | ||
نیز نگاه کنید به [[روابط اقتصادی و تجاری ایران و چین]]؛ [[روابط اقتصادی ایران و چین]] | نیز نگاه کنید به [[روابط اقتصادی و تجاری ایران و چین]]؛ [[روابط اقتصادی ایران و چین]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۲۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۱۶
ایران به عنوان کشوری آسیایی با برخورداری از موقعیت ژئوپولتیک در منطقه، ناگزیر به داشتن روابط مناسب با کشورهای همسایه و قدرت های آسیایی است. با نگاهی گذرا به تاریخ روابط ایران با کشورهای آسیایی می‌توان دریافت که همواره روابط با این کشورها در ابعاد مختلف و در سطح مناسبی برقرار بوده است، هر چند در مقاطعی با توجه به شرایط و تحولات سیاسی منطقه، این روابط شاهد فراز و نشیب‌هایی نیز بوده است.
پیشینه ی روابط اقتصادی
در این رابطه می‌توان«جاده ي ابریشم» را از جمله نمادهای تاريخی این همکاری‌ها به ویژه در بعد اقتصادی دانست. از دیر زمان، دو کشور ایران و چین تحت عنوان امپراتوری های فارس و چین، با یکدیگر ارتباطات گسترده ای داشته و کالاهای تجاری دو کشور زینت بخش بازارهای یکدیگر بوده است. اگرچه روی كار آمدن كمونيست ها در كشور چین در سال 1949، موجبات قطع روابط رسمی سیاسی و اقتصادی بین دو کشور تا سال1971را فراهم کرده بود، ولی این روابط در زمینه ی سیاسی در اوايل دهه ی 1980، و در زمینه ی اقتصادی، به ویژه پس از پایان جنگ تحمیلی هشت ساله ی عراق عليه ايران، و رویگردانی غرب از چین به خاطر حوادث میدان تیَن آنمِن در سال1989، با قدرت تمام و با هدف بازسازی خرابی های جنگ و رشد و توسعه ي اقتصادی کشور چين، تجدید شد و به تدریج روابط اقتصادی نقش تعیین کنندهای در ارتقای سطح مناسبات سیاسی ایفا نموده و میزان همکاری های دو جانبه در سطح دو جانبه، منطقه ای و بین المللی را متحول کرد.[۱]
نیز نگاه کنید به روابط اقتصادی و تجاری ایران و چین؛ روابط اقتصادی ایران و چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین".تهران: موسسه فرهنگی،هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی جلد سوم ص 1369.