شاخص های آب و هوا یی تقویم چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
خط ۶۳: خط ۶۳:
این بیست و چهار شاخص هوایی در تولید محصولات کشاورزی [[چین]] نقش مهمی دارند. مردم برای به یاد سپردن آسان این شاخص‌­ها، آن­ها را به­ صورت شعر «آواز بیست و چهار شاخص هوایی» تنظیم کرده اند.
این بیست و چهار شاخص هوایی در تولید محصولات کشاورزی [[چین]] نقش مهمی دارند. مردم برای به یاد سپردن آسان این شاخص‌­ها، آن­ها را به­ صورت شعر «آواز بیست و چهار شاخص هوایی» تنظیم کرده اند.


(China Encyclopedia ,  2008: 521- 523)<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: انتشارات الهدی، جلد--- ص---</ref>
(China Encyclopedia ,  2008: 521- 523)<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: انتشارات الهدی، جلد سوم، ص 939-942</ref>


نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[آداب و رسوم عامیانه‌­ی مردم چین]]
نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[آداب و رسوم عامیانه‌­ی مردم چین]]
==کتابشناسی==
==کتابشناسی==

نسخهٔ ‏۲۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۱

شاخص هوایی 24 گانه
«لی­چون»
«لی­چیو»
«لی­دونگ»
«چون­فِن» در این روز طول شب و روز با هم برابر است
«چیو­فِن» در این روز طول شب و روز با هم برابر است
«شیا­جی»(Xia zhi) طولانی­‌ترین روز و کوتاه‌ترین شب سال
«دونگ­جی» کوتاه‌­ترین روز و طولانی­‌ترین شب سال
«یو­شویی» (Yu shui) به معنای شروع باران
«جینگ­جی» (Jing zhi)، بیدار شدن حشرات از خواب زمستانی
«چینگ­مینگ»، هوای صاف و تمیز بهاری
«گو­یو» نشانگر آغاز فصل ازدیاد بارش باران
«شیائو­مَن» قابل برداشت بودن دانه­‌ها
«مانگ­جونگ» رسیدن گندم‌­ها
«شیائو­شو» بیانگر درجه‌­ی حرارت هوا
«داشو» گرم­ترین روز سال
«چو­شو» رو به پایان بودن هوا گرم تابستان
«بَی­لو» زمان سرد شدن هوا و شبنم زدن
«خَن­لو» زیاد شدن شبنم و سرد شدن هوا
«شوانگ جیانگ» آغاز فصل یخ زدن شبنم
«شیائو شوه» (Xiao xue) فرا رسیدن زمان بارش برف و تفاوت میزان برف
«دا شوه» فرا رسیدن زمان بارش برف
«شیائو خَن» نشانگر درجه ­ی سردی هوای زمستان
«دَخَن» سردترین روز سال

براساس تقویم کشاورزی چین، در هر ماه دو شاخص هوایی وجود دارد که در طول سال تعداد آن­ها در مجموع به بیست و چهار شاخص می­‌رسد. این شاخص‌­های هوایی منحصرا مختص تقویم کشاورزی چین است. مردمان قدیمی چین، در انجام فعالیت­‌های کشاورزی خود، به ­تدریج متوجه شدند که کره­‌ی زمین در طول 355 یا 354 روز به اضافه‌­ی 6 ساعت، یک دور به دور خورشید می‌چرخد. آن­ها نام این مدت ثابت و تغییرناپذیر را «یک سال» گذاشتند؛ آن­ها هم­چنین، برای نشان دادن تغییرات فصلی و آب و هوایی، بر اساس ارتباط متقابل کره‌­ی زمین و خورشید، تعداد روزهای یک سال را به بیست و چهار  قسمت تقسیم کردند. براین اساس، هر پانزده روز یک شاخص و هر ماه دو شاخص هوایی دارد. زمان وقوع بیست و چهار شاخص هوایی در گاه‌­شمار چینی تا حدودی ثابت است. این شاخص‌­ها، در شش ماه نخست سال، در پیش و بعد از روز ششم و بیست و یکم هر ماه و در شش ماه دوم، قبل و بعد از روز هشتم و بیست و سوم هر ماه است.

اسامی و مفاهیم بیست و چهار شاخص هوایی عبارتند از:

«لی­چون»، «لی­شیا»، «لی­چیو» و «لی­دونگ» بیانگر آغاز چهار فصل هستند.

«چون­فِن» و «چیو­فِن» دو روزی هستند که در سال، طول شب و روز با هم برابر است.

«شیا­جی» (Xia zhi) طولانی­‌ترین روز و کوتاه‌ترین شب سال است.

«دونگ­جی» کوتاه‌­ترین روز و طولانی­‌ترین شب سال است.

«یو­شویی» (Yu shui) به معنای شروع باران است.

«جینگ­جی» (Jing zhi) نشان دهنده‌­ی این است که بعد از صدای رعد و برق (در فصل بهار)، حشرات از خواب زمستانی بیدار می‌­شوند.

«چینگ­مینگ» بیانگر این است­ که پس از فرارسیدن فصل بهار، هوای صاف و تمیز بهاری، جایگزین چهره­‌ی خشک و زرد زمستان شده است.

«گو­یو» نشانگر آغاز فصل ازدیاد بارش باران است که برای محصولات کشاورزی بسیار مفید است.

«شیائو­مَن» نشان دهنده‌­ی این است­ که دانه­‌های پربار محصولات کشاورزی در فصل تابستان قابل برداشت هستند.

«مانگ­جونگ» به مردم خبر می‌­دهد که گندم‌­ها رسیده‌اند.

«شیائو­شو» و «داشو» بیانگر درجه‌­ی حرارت هواست، «داشو» گرم­ترین روز سال است.

«چو­شو» نشان دهنده­‌ی این است­ که هوای گرم و داغ تابستان رو به پایان است.

«بَی­لو» به مردم خبر می‌­دهد که شبنم زدن شروع شده و هوا سرد می­‌شود.

«خَن­لو» بیانگر زیاد شدن شبنم و سرد شدن هواست.

«شوانگ جیانگ» به معنای آغاز فصل یخ زدن شبنم است.

«شیائو شوه» (Xiao xue) و «دا شوه» بیانگر فرا رسیدن زمان بارش برف و تفاوت میزان برف است.

«شیائو خَن» و «دَ خَن» نشانگر درجه ­ی سردی هوای زمستان است. «دَخَن» سردترین روز سال است.

این بیست و چهار شاخص هوایی در تولید محصولات کشاورزی چین نقش مهمی دارند. مردم برای به یاد سپردن آسان این شاخص‌­ها، آن­ها را به­ صورت شعر «آواز بیست و چهار شاخص هوایی» تنظیم کرده اند.

(China Encyclopedia ,  2008: 521- 523)[۱]

نیز نگاه کنید به فرهنگ عمومی در چین؛ آداب و رسوم عامیانه‌­ی مردم چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: انتشارات الهدی، جلد سوم، ص 939-942