پوئرتو مادرو در بوئنوسآیرس: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
پوئرتو مادرو بدون تردید مدرنترین بخش [[بوئنوسآیرس]] که متشکّل از ساختمانهای مسکونی سر به فلک کشیده با معماریهای مدرن و هتلهای مجلّل به همراه رستورانهای متنوّع در فضایی کنار رودخانهی قدیمی و وجود کشتیهای جنگی و... میباشد را تشکیل میدهد. | پوئرتو مادرو بدون تردید مدرنترین بخش [[بوئنوسآیرس]] که متشکّل از ساختمانهای مسکونی سر به فلک کشیده با معماریهای مدرن و هتلهای مجلّل به همراه رستورانهای متنوّع در فضایی کنار رودخانهی قدیمی و وجود کشتیهای جنگی و... میباشد را تشکیل میدهد. | ||
این بندر به نام سازنده آن ادواردو مادرو از سال 1897 به این نام خوانده میشود. ساخت این بندر در آن سال برای حلّ مشکلات تخلیهی بار کشتیها صورت گرفته است. اکنون این مکان صرفاً استفادهی تفریحی و توریستی دارد | این بندر به نام سازنده آن ادواردو مادرو از سال 1897 به این نام خوانده میشود. ساخت این بندر در آن سال برای حلّ مشکلات تخلیهی بار کشتیها صورت گرفته است. اکنون این مکان صرفاً استفادهی تفریحی و توریستی دارد. | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[جامعه و نظام اجتماعی آرژانتین]]؛ [[جاذبههای گردشگری آرژانتین]] | [[جامعه و نظام اجتماعی آرژانتین]]؛ [[جاذبههای گردشگری آرژانتین]] | ||
==منبع اصلی== | |||
== | خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.144-145. | ||
==نویسنده مقاله== | |||
احمدرضا خیرمند | |||
نسخهٔ ۱ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۴۸
پوئرتو مادرو بدون تردید مدرنترین بخش بوئنوسآیرس که متشکّل از ساختمانهای مسکونی سر به فلک کشیده با معماریهای مدرن و هتلهای مجلّل به همراه رستورانهای متنوّع در فضایی کنار رودخانهی قدیمی و وجود کشتیهای جنگی و... میباشد را تشکیل میدهد.
این بندر به نام سازنده آن ادواردو مادرو از سال 1897 به این نام خوانده میشود. ساخت این بندر در آن سال برای حلّ مشکلات تخلیهی بار کشتیها صورت گرفته است. اکنون این مکان صرفاً استفادهی تفریحی و توریستی دارد.
نیز نگاه کنید به
جامعه و نظام اجتماعی آرژانتین؛ جاذبههای گردشگری آرژانتین
منبع اصلی
خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ آرژانتین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.144-145.
نویسنده مقاله
احمدرضا خیرمند