ناداگاما: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ناداگاما(Nadagama)، سابقهای 200 ساله دارد و در اصل نمایشی از مردم دراویدی جنوب هند است. متن اولین نمایش ناداگامای از زبان تامیل به سینهالی ترجمه شده است. اولین نمایش [[ناداگاما]] سینهالی را مبلغان کاتولیک اجرا کردند. موسیقی و متن شعر گونه مهمترین شاخص این نمایش هستند. نمایش به صورت آواز، سرود و گفتگوهای منظوم اجرا میشود. لذا موسیقی ناداگاما بعد جدیدی را به تئاتر قومی سینهالی اضافه کرد. بیشتر تئاترهای سینهالی درباره داستانهای افسانهای هستند. این نمایش در ابتدا با موضوعات و مطالب مربوط به مسیحیت سروکار داشته است. اگر چه این نمایش به لحاظ شیوههای اجرایی به سایر الگوهای سنتی اجرای نمایشها قوت و غنای بیشتری بخشید، اما نتوانسته نظر ادیبان را به خود جلب کند. | |||
== | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[تئاتر و هنرهای نمایشی سریلانکا]]؛ [[تئاتر آیینی و مذهبی سریلانکا]]؛ [[تئاتر نورتی در سریلانکا]]؛ [[تئاتر مدرن در سریلانکا]] | |||
== منبع اصلی == | |||
رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار). | |||
== نویسنده مقاله == | |||
مهدیقلی رکنی | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۱۴
ناداگاما(Nadagama)، سابقهای 200 ساله دارد و در اصل نمایشی از مردم دراویدی جنوب هند است. متن اولین نمایش ناداگامای از زبان تامیل به سینهالی ترجمه شده است. اولین نمایش ناداگاما سینهالی را مبلغان کاتولیک اجرا کردند. موسیقی و متن شعر گونه مهمترین شاخص این نمایش هستند. نمایش به صورت آواز، سرود و گفتگوهای منظوم اجرا میشود. لذا موسیقی ناداگاما بعد جدیدی را به تئاتر قومی سینهالی اضافه کرد. بیشتر تئاترهای سینهالی درباره داستانهای افسانهای هستند. این نمایش در ابتدا با موضوعات و مطالب مربوط به مسیحیت سروکار داشته است. اگر چه این نمایش به لحاظ شیوههای اجرایی به سایر الگوهای سنتی اجرای نمایشها قوت و غنای بیشتری بخشید، اما نتوانسته نظر ادیبان را به خود جلب کند.
نیز نگاه کنید به
تئاتر و هنرهای نمایشی سریلانکا؛ تئاتر آیینی و مذهبی سریلانکا؛ تئاتر نورتی در سریلانکا؛ تئاتر مدرن در سریلانکا
منبع اصلی
رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار).
نویسنده مقاله
مهدیقلی رکنی