خن فی جی، اندیشمند بزرگ مکتب قانونگرایان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
«خن فی­جی» فیلسوف، اندیشمند بزرگ [[مکتب قانونگرایان]] و نویسنده‌­ی معروف نثر در [[دوران حکومت های هم ستیز]](475 پیش از میلاد تا 221 پیش از میلاد) است. اندیشه­‌ی [[مکتب قانونگرایان]] که وی بنیان گذاشت، تئوری ساز نخستین سلسله­‌ی امپراتوری([[سلسله چین]])گردید.
«خن فی­جی» فیلسوف، اندیشمند بزرگ [[مکتب قانونگرایان]] و نویسنده‌­ی معروف نثر در [[دوران حکومت های هم ستیز]](475 پیش از میلاد تا 221 پیش از میلاد) است. اندیشه­‌ی [[مکتب قانونگرایان]] که وی بنیان گذاشت، تئوری ساز نخستین سلسله­‌ی امپراتوری([[سلسله چین]])گردید.


او که در قرن سوم پش از میلاد زندگی می­کرد، یکی از اشراف کشور«خَن» در اواخر [[دوران حکومت های هم ستیز]] بود. در دورانی که«خَن فی­جی» زندگی می­ کرد، کشور«خَن» روز به­‌روز ضعیف تر می­ شد. وی چندین بار به پادشاه کشورش نامه نوشته و اصلاحاتی را پیشنهاد کرد، اما پادشاه پیشنهادات او را نپذیرفت. بدین جهت، وی تجربیات خود و درس­‌های نحوه­‌ی کشور­داری در تاریخ و اوضاع جاری جامعه را طی مقالاتی که بیش از10هزار کلمه داشت، تألیف و آنرا تحت عنوان کتاب«خَن فی­جی» منتشر ساخت. این مقاله‌­ها که در کشور خودش مورد توجه قرار نگرفت، مورد پسند«چینگ شی­خوان» واقع شد.
او که در قرن سوم پش از میلاد زندگی می­کرد، یکی از اشراف کشور«خَن» در اواخر [[دوران حکومت های هم ستیز]] بود. در دورانی که«خَن فی­جی» زندگی می­ کرد، کشور«خَن» روز به­‌روز ضعیف تر می­ شد. وی چندین بار به پادشاه کشورش نامه نوشته و اصلاحاتی را پیشنهاد کرد، اما پادشاه پیشنهادات او را نپذیرفت. بدین جهت، وی تجربیات خود و درس­‌های نحوه­‌ی کشور­داری در تاریخ و اوضاع جاری جامعه را طی مقالاتی که بیش از10هزار کلمه داشت، تألیف و آنرا تحت عنوان کتاب«خَن فی­جی» منتشر ساخت. این مقاله‌­ها که در کشور خودش مورد توجه قرار نگرفت، مورد پسند«چینگ شی­ خوان» واقع شد.


«چینگ شی­خوان» کشور«خَن» را مورد حمله قرار داد و شاه کشور«خَن»، «خُن فی­جی» را به­‌عنوان پیام آور صلح به کشور«[[چین]]» فرستاد. «چینگ شی­خوان» وی را در دربار خود نگه‌داشته و مورد احترام قرار داده و به کار گماشت. نخست وزیر کشور«[[چین]]» که به توانایی«خَن فی­جی» آگاه بود، به دلیل حسادت، با زدن افترا وی را گناه­کار معرفی کرد. «چینگ شی­ خوان» تحت تأثیر سخنان افترا آمیز نخست وزیرش قرار گرفت و او را زندانی کرده و پس از مسموم کردن او را کشت.
«چینگ شی­خوان» کشور«خَن» را مورد حمله قرار داد و شاه کشور«خَن»، «خُن فی­جی» را به­‌عنوان پیام آور صلح به کشور«[[چین]]» فرستاد. «چینگ شی ­خوان» وی را در دربار خود نگه‌داشته و مورد احترام قرار داده و به کار گماشت. نخست وزیر کشور«[[چین]]» که به توانایی«خَن فی­جی» آگاه بود، به دلیل حسادت، با زدن افترا وی را گناه­کار معرفی کرد. «چینگ شی­ خوان» تحت تأثیر سخنان افترا آمیز نخست وزیرش قرار گرفت و او را زندانی کرده و پس از مسموم کردن او را کشت.


کتاب«خَن فی­جی» مهم­ترین اثر پیرامون اندیشه­‌ی مکتب قانونگرایان است. تئوری قانونگرایان و اندیشه‌­های«خَن فی­جی» در ایجاد و استحکام پایه­‌های حکومت «[[سلسله چین]]» و ایجاد حکومت مطلقه‌­ی فئودالی در دوران­‌های بعدی بسیار تاثیر گذار بود.
کتاب«خَن فی­جی» مهم­ترین اثر پیرامون اندیشه­‌ی [[مکتب قانونگرایان]] است. [[مکتب قانونگرایان|تئوری قانونگرایان]] و اندیشه‌­های«خَن فی­جی» در ایجاد و استحکام پایه­‌های حکومت «[[سلسله چین]]» و ایجاد حکومت مطلقه‌­ی فئودالی در دوران­‌های بعدی بسیار تاثیر گذار بود.


«خَن فی­جی» با استفاده از حکایت­‌های اخلاقی و اطلاعات تاریخی، تئوری قانونگرایان(← [[مکتب قانونگرایان]]) را تشریح می­کرد، ولذا، نظریات او اثر عمیقی در جامعه گذاشته بود. بسیاری از داستان­‌ها و حکایت‌­های اخلاقی او به علت دارا بودن مضامین عالی فراوان، هنوز هم به­‌صورت نقل قول ادبی مورد استفاده­‌ی وسیع مردم قرار می­ گیرد.<ref>سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص 156-157</ref>
«خَن فی­جی» با استفاده از حکایت­‌های اخلاقی و اطلاعات تاریخی، [[مکتب قانونگرایان|تئوری قانونگرایان]] را تشریح می­کرد، ولذا، نظریات او اثر عمیقی در جامعه گذاشته بود. بسیاری از داستان­‌ها و حکایت‌­های اخلاقی او به علت دارا بودن مضامین عالی فراوان، هنوز هم به­‌صورت نقل قول ادبی مورد استفاده­‌ی وسیع مردم قرار می­ گیرد.<ref>سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص 156-157</ref>


== نیز نگاه کنید به ==


نیز نگاه کنید به [[شخصیت های مشهور تاریخی، علمی و ادبی چین]]؛ [[مکتب قانونگرایان]]
* [[شخصیت های مشهور تاریخی، علمی و ادبی چین]]  
* [[مکتب قانونگرایان]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۱۸


«خن فی­جی» فیلسوف، اندیشمند بزرگ مکتب قانونگرایان و نویسنده‌­ی معروف نثر در دوران حکومت های هم ستیز(475 پیش از میلاد تا 221 پیش از میلاد) است. اندیشه­‌ی مکتب قانونگرایان که وی بنیان گذاشت، تئوری ساز نخستین سلسله­‌ی امپراتوری(سلسله چین)گردید.

او که در قرن سوم پش از میلاد زندگی می­کرد، یکی از اشراف کشور«خَن» در اواخر دوران حکومت های هم ستیز بود. در دورانی که«خَن فی­جی» زندگی می­ کرد، کشور«خَن» روز به­‌روز ضعیف تر می­ شد. وی چندین بار به پادشاه کشورش نامه نوشته و اصلاحاتی را پیشنهاد کرد، اما پادشاه پیشنهادات او را نپذیرفت. بدین جهت، وی تجربیات خود و درس­‌های نحوه­‌ی کشور­داری در تاریخ و اوضاع جاری جامعه را طی مقالاتی که بیش از10هزار کلمه داشت، تألیف و آنرا تحت عنوان کتاب«خَن فی­جی» منتشر ساخت. این مقاله‌­ها که در کشور خودش مورد توجه قرار نگرفت، مورد پسند«چینگ شی­ خوان» واقع شد.

«چینگ شی­خوان» کشور«خَن» را مورد حمله قرار داد و شاه کشور«خَن»، «خُن فی­جی» را به­‌عنوان پیام آور صلح به کشور«چین» فرستاد. «چینگ شی ­خوان» وی را در دربار خود نگه‌داشته و مورد احترام قرار داده و به کار گماشت. نخست وزیر کشور«چین» که به توانایی«خَن فی­جی» آگاه بود، به دلیل حسادت، با زدن افترا وی را گناه­کار معرفی کرد. «چینگ شی­ خوان» تحت تأثیر سخنان افترا آمیز نخست وزیرش قرار گرفت و او را زندانی کرده و پس از مسموم کردن او را کشت.

کتاب«خَن فی­جی» مهم­ترین اثر پیرامون اندیشه­‌ی مکتب قانونگرایان است. تئوری قانونگرایان و اندیشه‌­های«خَن فی­جی» در ایجاد و استحکام پایه­‌های حکومت «سلسله چین» و ایجاد حکومت مطلقه‌­ی فئودالی در دوران­‌های بعدی بسیار تاثیر گذار بود.

«خَن فی­جی» با استفاده از حکایت­‌های اخلاقی و اطلاعات تاریخی، تئوری قانونگرایان را تشریح می­کرد، ولذا، نظریات او اثر عمیقی در جامعه گذاشته بود. بسیاری از داستان­‌ها و حکایت‌­های اخلاقی او به علت دارا بودن مضامین عالی فراوان، هنوز هم به­‌صورت نقل قول ادبی مورد استفاده­‌ی وسیع مردم قرار می­ گیرد.[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص 156-157