آداب و سنت های ماه رمضان در مصر
ماه رمضان در مصر همچون بسیاری از کشورهای اسلامی با سنت‌ها و مراسم گوناگون همراه است که از دیرباز در میان مردم مسلمان این کشور رواج داشته است. علاوه بر مراسم و سنت‌های خاص دینی، حضور مردم در خیابان‌ها، اماکن مختلف و قهوه‌خانه‌ها و برگزاری جشن و سرور از ویژگی‌های این ماه است. همچنین برخی از سنت‌های مردمی علیرغم تغییر و تحولات اجتماعی و فرهنگی نیز در این ماه در میان جامعه مصری رواج دارد. از جمله سنت‌های ماه رمضان در مصر که از گذشته‌های دور هر چند کم‌رنگ باقی مانده است، سنت چاوش خوانی در سحرهاست. شخص چاوش خوان که به او «مسحراتی» گفته می‌شود، در سحرها و پیش از اذان صبح؛ با گردش در محله‌های شهر ضمن خواندن اشعاری عامیانه و یا جملاتی در مدح پیامبر (ص) و نواختن بر طبل کوچک همراه خود، با جملات و عباراتی مردم محله را از خواب بیدار می‌کنند تا از فرصت سحر استفاده کنند.
خیمه‌های رمضانی شبانه از دیگر سنت‌های ویژه این ماه در میان مردم مصر است که در واقع فرصتی برای گرد آمدن اقشار مختلف مردم و نیز ملاقات خانواده‌ها در فضای معنوی ماه رمضان است. اجرای سرودها و تواشیح دینی و دیگر برنامه‌های شاد و مفرح از جمله ویژگی‌های این خیمه‌هاست. معمولا باشگاه‌های بزرگ به ویژه در قاهره اقدام به برپایی این مراسم می‌کنند که گاه تا سحرگاه ادامه دارد. قهوه‌خانه‌ها هم نقش عمده‌ای در اجرای این سنت رمضانی با ویژگی مردمی دارند. پهن کردن سفره‌های افطاری مشهور به «موائدالرحمن» از دیگر سنت‌های عمومی ماه رمضان در مصر است. این سفره‌ها که به شکل ساده و گسترده برگزار می‌شود مورد استفاده عموم مردم به ویژه افراد نیازمند قرار می‌گیرد.
روشن کردن فانوس‌هایی که به «فانوس رمضان» مشهور شده است از دیرباز در میان مردم مصر رایج بوده است. در گذشته‌های دور در ماه رمضان معمولا از فانوس برای رفتن به مسجد در شب‌ها و یا دیدار خویشان و دوستان استفاده می‌شد، بعدها به عنوان سنتی تفریحی مورد استفاده کودکان قرار می‌گرفت که فانوس به دست در محلات و کوچه‌ها می‌گشتند و از مردم هدیه طلب می‌کردند و گاه نیز با چاوش خوانان سحر همراه می‌شدند. امروز نیز روشن کردن فانوس در رنگ‌ها و اشکال گوناگون به یکی از سنت‌های ویژه ماه رمضان تبدیل شده است که عمدتا مورد اهتمام کودکان و نوجوانان است.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ بازیابی شده در 2014 از https://www.sis.gov.eg.
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص272 و 273.