شالوده سیاست فرهنگی چین
خطمشی اصلی و بنیان سیاست فرهنگی چین عبارت است از:
هدایت جامعه برای ایجاد وحدت قومی، تمرکز بر بازسازی اقتصادی، تأکید بر چهار اصل اساسی سیاست خارجی، تأکید بر اصلاحات و سیاست درهای باز، دستیابی به اعتماد به نفس اجتماعی، و تلاش برای تبدیل چین به کشوری با فرهنگ و تمدنی مدرن، سوسیالیستی، مردمسالار و مرفه.
جیانگزمین، رئیسجمهور سابق این کشور، در پانزدهمین کنگرهی ملی حزب کمونیست چین، توسعهی اقتصاد، سیاست و فرهنگ با ویژگی سوسیالیستی چین را بهعنوان برنامهی اساسی حزب در مرحلهی آغازین تمدن سوسیالیستی مورد اشاره قرار داده و اهداف و چارچوب توسعهی فرهنگ سوسیالیستی با مشخصهی چینی را اینگونه بیان کرد:
«ساختن فرهنگی سوسیالیستی با ویژگی چینی با در نظر گرفتن مارکسیسم به عنوان رهنمود، و با هدف تربیت مردم برای دستیابی آنها به آرمانهای متعالی، انسجام اخلاقی، آموزش خوب و درکی قوی از نظم، ایجاد فرهنگ سوسیالیست ملی، علمی و مورد پسند که مناسب نوسازی جهان و آینده است میباشد. برای انجام چنین کاری، باید بر تجهیز تمام حزب به درک نظریهی دِنگشیائوپنگ و آموزش آن به مردم تأکیدکنیم. برای افزایش استانداردهای ایدئولوژیکی و اخلاقی و بالا بردن سطح آموزشی، علمی و فرهنگی تمام ملت تلاش کنیم. باید با تأکید بر پیشرفت و شکوفایی فعالیتهای آکادمیک، هنر و ادبیات، به مردم و سوسیالیسم خدمت كرده و به اصل (شکوفایی صدها گل و رقابت صدها مکتب فکری) پایبند باشیم. بایستی با در نظر داشتن واقعیات چین، ایدئولوژی و اخلاق سوسیالیستی را گسترش دهیم و سنتهای فرهنگی اصیلی که از گذشتگان به ما رسیده است را ادامه دهیم. ما باید در این راه مزیتهای فرهنگی سایر كشورها را نیز جذب کنیم.»[۱]
همین اهداف، در چشمانداز و سیاست توسعهی فرهنگی چین مد نظر قرار گرفته است.[۲]
نیز نگاه کنید به
نظام فرهنگی چین؛ سیاست های فرهنگی چین
کتابشناسی
- ↑ گائو ،شوشون(1390). مؤسسات، مقررات و قوانین فرهنگی چین.ترجمه فاطمه فضایلی.تهران: انتشارات راه دان. چاپ اول
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول، ص. 495-496.