خليل حاوی
خلیل حاوی (1919-1982) نیز از همین نسل نوگرای شاعران معاصر عرب است. او كه به سمبولیسم گرایش داشت،[۱] موفق شد با تلفیق رویكرد نوگرایانه با ارزشهای شعری كهن، تجربه جدیدی از نوگرایی در شعر را ارئه كند. از دیدگاه حاوی، نوگرایی در شعر به معنای گسست از میراث ادبی نیست. او تأكید میكرد كه جنبش نوگرا در شعر، میراث گذشته و واقعیتهای زمان را یكجا مورد توجه قرار میدهد. او همچنین تأكید داشت كه در شعر، بایستی از اسطورههای بومی برای تبدیل آنها به نماد بهره گرفت.[۲] از جمله آثار او كه به نوگراترین شاعر معاصر لبنان شناخته شده است، میتوان به رود خاكستر (1975)، نی و باد (1961)، خرمنزارهای گرسنگی (1964)، تندر زخم آگین (1979) و از دوزخ كمدی (1979) اشاره كرد. حاوی در سال 1982، كه نیروهای اشغالگر اسرائیل با عبور از جنوب لبنان به پایتخت رسیده و آن را در محاصره گرفته بودند، چنین وضعی را تاب نیاورد و باشلیك گلوله به حیات خود خاتمه داد.