جامعه آرژانتین

کشور آرژانتین از نقطهنظر جغرافیایی یک مزرعهی بسیار بزرگ است. بخش اعظم کشور را سرزمینهای هموار و بسیار حاصلخیزی تشکیل می‌دهند که از موهبت بارش فراوان بهرهمند هستند. به همین دلیل شغل اصلی ساکنین اوّلیه و مهاجران کشاورزی و اوّلین محصولات صادراتی آرژانتین نیز کشاورزی و سپس فروارده‌های دامی بوده است. این وضعیت همچنان ادامه دارد. آرژانتین در حال حاضر نیز قطب عمدهی صادراتی بسیاری از محصولات کشاورزی (از جمله سویا، ذرّت، آفتابگردان) و دامی (گوشت گاو) است. بر اساس آمارهای جهانی آرژانتین سومین تولیدکنندهی سویا در جهان است و کشورهای آمریکا و برزیل در رده‌های اوّل و دوم هستند. به همین ترتیب این کشور یکی از عمدهترین کشورهای صادرکنندهی گوشت در جهان می‌باشد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که بخش قابل توجّهی از جمعیت فعّال این کشور در بخش کشاورزی؛ دامپروری و صنایع وابسته به آن مشغول به کار هستند. این عامل تأثیر مستقیمی در آداب، رسوم و جشنهای سنّتی این کشور داشته است که در بخشهای بعدی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

در کنار این عامل، آرژانتین به عنوان کشوری که از اکثریت قاطع جمعیت مهاجران تحصیلکرده بهره میبرد، از اواسط قرن بیستم روند صنعتی شدن را آغاز و به سرعت در این مسیر حرکت نمود. نتیجهی این روند، تبدیل آرژانتین به کشوری بود که در بسیاری از صنایع از تکنولوژیهای پیشرفتهی بومی بهره میبرد. از جمله می‌توان از اتومبیلسازی (به‌ویژه در بخش قطعات)، دارو، و فناوری هسته‌ای نام برد.[i] با این وجود تأثیرات صنعتی شدن را تنها در چند شهر عمدهی کشور می‌توان مشاهده نمود و بافت غالب همچنان کشاورزی و دامداری است.