مارکوس ساستره

«مارکوس ساستره» (Marcos Sastre) یک کتاب‌فروش شهر بوئنوس‌آیرس در سال ۱۸۳۷ م سالنی از کتابفروشی خود با نام کتاب‌فروشی آرژانتین را به عنوان «سالن ادبیات» اختصاص داد و پیشنهاد داد که نشست‌ها و جلسات ادبی در این سالن برگزار گردد. بدین ترتیب اولین سلسله جلسات نقد و بررسی آثار ادبی با حضور بزرگ‌ترین نویسندگان آن دوره از جمله «خوان باتیستا آلبردی» (Juan Batista Alberdi)، «مارکوس ساستره» (Marcos Sastre) و «خوان ماریا گوتیرز» (Juan Maria Gutierres) از ژوئن ۱۸۳۷م در همین سالن آغاز به کار کرد. اظهارات شرکت‌کنندگان در اولین جلسه نشان داد که فضای کلی نگرانی از وضعیت سیاسی و لزوم واکنش دادن به اوضاع بوده است.

ادبیات گاوچرانی‌گائوچسکا(Gauchesca) در حقیقت ادبیات اصلی آمریکای لاتینی است که احیای مجدد زبان گائوچو و روش‌های زندگی اصلی این منطقه را مد نظر دارد. به همین دلیل شخصیت اصلی داستان و یا شعر گائوچوگاوچران است. دو کتاب مشهور خوزه هرناندز شاهکارهای این دوره هستند.

در سال ۱۸۴۵م، دومینگو سارمینتو نویسنده و سیاستمدار به ریاست جمهوری رسید. وی قبل از رسیدن به این مقام کتاب فاکاندو را نوشت. این کتاب نماینده بدوی‌گری و مخالفت با تمدن و پیشرفت محسوب شد. شاید کتاب مزبور اولین نماینده ادبیات آرژانتین در قرن بیستم محسوب شود.

مشاهیر و شخصیت های ادبی زن در آرژانتین

در همین عصر نویسندگان زنی همچون «روساگرا» (Rosa Guerra) و «خوانا مانوئلا گوریتی» (Juana Manuela Gorriti) نیز بروز و ظهور یافتند که در آثار خود علاوه بر مسائلی که در آثار نویسندگان مرد دیده می‌شد، سعی در نشان دادن مشکلات زندگی زنان به ویژه در مسائل آموزشی داشتند. اینان در واقع شاید اولین نویسندگان فمنیست زن آرژانتین باشند. طرفداران خانم‌گوریتی معتقدند که ادبیات داستانی در کشور تازه تشکیل شده آرژانتین با رمان «لاکوئنا» (La quena) وی در سال ۱۸۴۸م آغاز شده است.[i] از دیگر رمان‌های وی «دون دینیسیو پوچ» (Don Dionisio Puch) در سال ۱۸۶۹ م و «رؤیاها و واقعیت‌ها» (Suenos y realidades) در سال ۱۹۷۵م است. قرن بیستم، بعد از جنگ‌های داخلی و با قدرتگیری لیبرال‌ها در سیاست کشور آغاز می‌شود. «لئوپلدو لوگانس» (Leopoldo Luganes) شاعر، رماننویس و نویسنده شاخص این دوره در حقیقت پلی از دوره گذشته به دوران لیبرالیسم است. وی تحت تأثیر «روبن داریو» (Roben Dario) شاعر بزرگ نیکاراگوئه‌ای که با پایان قرن نوزدهم، مدرنیسم را به آثار ادبی آمریکای لاتین آورد قرار گرفته و اشعار و رمان‌هایی سرشار از فصاحت و بلاغت ادبی و استادانه، داستان‌های کوتاه و مقالات مبارزه طلبانه نوشت. بررسی آثار دو دوره وی نشان‌دهنده آن است که در واقع از آنارشیسم اولیه تبدیل به ناسیونالیسم استبدادی می‌شود. لوگانس از اولین کودتای سیاسی در کشور ۱۹۳۰ م حمایت کرده و در نهایت در یک مسافرخانه در ساحل رود پارانه خودکشی نمود. در اوایل همین قرن است که «گوستاوو مارتینز زویریا» شروع به نوشتن آثار بزرگ خود کرد. از جمله مقالات و رمان‌های مختلف مانند فلور دورازنو و وایه نگرو که بعدها در سینما بسیار مورد استفاده قرار گرفت.

پاورقی

[i] منظور، این گروه بعد از استقلال رسمی آرژانتین می‌باشد.