شبكه تلویزیونی Arte
آرته پس از حذف شبکه تلویزیونی فرانسه TV5 پا به عرصه وجود گذاشت. این شبکه تلویزیونی با همکاری فرانسه و آلمان از 30 آوریل 1991(30 مه 1992 ) به راه افتاد و با شبکههای تلویزیونی اروپایی آر.تی .بی. اف در بلژیک، اس.آر.جی - اس. اس. آر و ایده سوئیس در سوئیس ، تی.وی.ای در اسپانیا ، تی.وی.پی در لهستان، او.آر.اف در اتریش، ایگرگ .ال. ئی در فنلاند، ان.پی .اس در هلند ، بی . بی.سی در انگلستان و اس. وی. تی در سوئد همکاری دارد.این شبکه تلویزیونی همزمان به زبان فرانسوی و آلمانی از استراسبورگ برای سراسر اروپا برنامه پخش میکند. بنابراین،آرته یک شبکه مشترک تلویزیونی فرانسه – آلمانی است که از یک بٍعد اروپایی برخوردار است . هدف از ایجاد این شبکه تلویزیونی، بالا بردن شناخت اروپائیان از یکدیگر بوده است. این شبکه در مرحله اول اولویت خود را به گسترش و پوشش برنامههای هنری در سطح ارو پا و در مرحله دوم پخش برنامه در کشورهای فرانسوی زبان و آلمانی زبان قرار داده است . کار اصلی این شبکه تولید و پخش مستندهای مختلف از نقاط مختلف دنیا است.
شبکه تلویزیونی آرته در همان آغاز کار ، بودجهای نزدیک به 500 میلیون فرانک را جهت برنامههای خود اختصاص داد که از این میان 35% آن برای خرید و 65% دیگر آن جهت تولیدات مشترک برنامه و فیلم صرف گردید . گفته میشود شبکه آرته به وسیله 30 میلیون خانواده اروپایی که 11 میلیون آن آلمانی و 16 میلیون فرانسوی و 8/1 میلیون بلژیکی دریافت و تماشا میگردد . این کانال فرهنگی فرانسوی ـ آلمانی که از ساعت 19 الی 3 صبح از کانال پنجم پخش میشود، برنامه عصرهای موضوعی، فیلم، اخبار، سریالهای داستانی، مستند را عرضه مینماید.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
رادیو و تلویزیون در کانادا؛ تلویزیون در روسیه؛ تلویزیون در افغانستان؛ تلویزیون در تونس؛ تلویزیون در ژاپن؛ تلویزیون در کوبا؛ تلویزیون در لبنان؛ تلویزیون در مصر؛ تلویزیون در چین؛ تلویزیون در سنگال؛ تلویزیون در آرژانتین؛ تلویزیون در مالی؛ تلویزیون در سودان؛ تلویزیون در ساحل عاج؛ رادیو و تلویزیون در زیمبابوه؛ تلویزیون در تایلند؛ تلویزیون در اوکراین؛ تلویزیون در اسپانیا؛ تلویزیون در اردن؛ تلویزیون در اتیوپی؛ تلویزیون در سیرالئون؛ تلویزیون در قطر
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از سایت http://fr.wikipedia.org/wiki/Arte
- ↑ نعیمی گورابی ، محمد حسین ، جامعه و فرهنگ فرانسه ، موسسه فرهنگی هنری و بین المللی الهدی ، تهران ، 1392 .ص523.