نظام حزبی سیرالئون

نظام حزبی و انحصار‌گرایی حزب حاكم

کشور سیرالئون تا اواخر دهه 1980 میلادی کشوری با نظام تک حزبی بود. در سال 1990 میلادی و با اوج گیری زمزمه‌های نیرومند نارضایتی در کشور، مومو رئیس‌جمهور وقت کمیسیونی را مامور بازنگری قانون اساسی و فراهم نمودن زمینه ایجاد نظام چند حزبی در سیرالئون کرد و از آن زمان احزاب به‌صورت قانونی فعالیت خود را در این کشور آغاز کردند. احزاب «کنگره تمام مردم»[2]، «صلح و آزادی»[3]، «نهضت مردمی برای تغییر دمکراسی»[4] و«حزب مردم سیرالئون»[5] از مهم‌ترین احزاب سیاسی فعلی کشور به‌شمار می‌روند. «حزب دمکرات ملی»، «حزب جمهوری مردمی»، «حزب اتحاد ملی دمکراتیک مردمی»، «حزب توسعه مردمی» و «حزب جبهه متحد انقلابی» از دیگر احزاب نسبتاً مهم کشور محسوب می‌شوند. (Fyle 2006) حزب حاكم فعلی سیرالئون كه قدرت كاملی را در عرصه سیاسی كشور در اختیار دارد حزب «كنگره تمام مردم سیرالئون» است. این حزب نقش مهمی در بقدرت رساندن آقای ارنست كروما ایفا نمود و در حال حاضر 59 كرسی پارلمان سیرالئون را در اختیار خود دارد. (Fyle 2006: 84-85)

7-4-گروه‌های ذی‌نفوذ

هرچند فعالیت گروه‌های مهم سیاسی کشور عمدتاً تحت نظارت احزاب سیاسی صورت می‌گیرد ولی اتحادیه‌های کارگری و انجمن‌های دانشجویی گروه‌های فشار این کشور را تشکیل می‌دهند.