سبک رئالیسم در نقاشی اسپانیایی
در حدود قرن 19 در پی عواقب حاصله از انقلاب صنعتی که موجب کار زنان و کودکان در ساعتهای طولانی و شرایط دهشتناک زندگی و خانههای ناسالم شده بود، کم کم سبکی جدید در هنر جای رمانتیسیسم را گرفت. این مکتب که منعکس کننده وقایع زندگی روزمره میباشد، به سبک واقع گرایی یا رئالیسم معروف شد. در این مکتب موضوعات اجتماعی اهمیت ویژهای یافته و نمایش خستگی انسانها از زندگی، موضوعی اساسی در نقاشی شد. برای هنرمند رئالیست نه آرمان طلبی دورهی نئوکلاسیک مطرح بود و نه احساس گرایی دوره رمانتیسیسم، بلکه تنها میخواستند وجدان بیدار جامعه باشند و با دقت در زندگی روزمره، کاستیها و مشقتهای مردمان را به تصویر بکشند. آنها در نمایش واقعیت هیچ ملاحظهای نداشتند و برای زیبا نشان دادن محیط پیرامونشان اصراری نمیورزیدند. هنرمندان این سبک گاهی از فلسفه برای بیان مشکلات و تیرگیهای موجود در سطح اجتماع انسانی استفاده میکردند. برخی آثار گویا را مقدمهای برای نهضت رئالیسم میتوان دانست. از دیگر نقاشان اسپانیایی میتوان به ادواردو روسالِس (Eduardo Rosales) و فرانسیسکو پرادیلا اورتیث (Francisco pradilla Ortiz) اشاره کرد. امروزه نیز این سبک با هنرمندانی همچون آنتونیو لوپز گارسیا (Antonio Lopez Garcia) به حیات خود ادامه میدهد.[۱][lvi]
پاورقی
[lvi] http://www.spanisharts.com/history/del_neoclasic_romant/i_realismo.html
کتابشناسی
- ↑ فاخری، مهدی(1392). جامعه و فرهنگ اسپانیا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)