تأسيس كتابخانه‌هاي عمومي

در اواخر قرن نوزدهم، چین به تدريج درهاي خود را به روي غرب گشود. برخي از نخبگان سياسي و دانشگاهي نیز ايده‌­هاي علمی پيشرفته‌­ی غربي را پذيرفته و به دنبال آن فرهنگ و علوم غربي را در چین رواج دادند.

از آنجا كه كتابخانه مهم­ترين مركز نشر ايده‌­ها و دانش جديد بود، شمار زيادي كتابخانه در همين دوران در سطوح مركزي و استاني و توسط ارگان‌­هاي دولتي و مدارس و دانشگاه­‌های وابسته به مسیونرهای مذهبی تاسيس شد. كتابخانه­‌ی مشهور «برج گويوئه» نخستين كتابخانه­‌ی مدرن چیني، در سال 1902 تأسيس شد كه يكي از اهداف آن روشنگري و احياي فكري مردم از طريق آموزش بود. در اين برج كتاب­‌هاي غربي و روزنامه‌­هاي جديدالانتشار و نشريات ادواري اين كشورها در اختيار مردم قرار مي­‌گرفت و درب سالن­‌هاي مطالعه­‌ی اين كتابخانه، برخلاف گذشته، به روي عموم مردم باز بود. اين كتابخانه، تنها يك مركز نگهداري كتاب نبود، بلكه از طريق آن خدمات مفيد دیگری هم به خوانندگان كتاب ارايه مي­‌شد.

با شروع قرن بيستم، شمار بيشتري از كتابخانه­‌های مدرن در استان­‌هاي جِه­جيانگ، هوبِي، فوجيان و هونان تأسيس و درهاي اين مراكز به روي عموم مردم گشوده شد. تا سال 1914، مجموعا 18 كتابخانه­‌ی استاني در چین ساخته شد و كتابخانه­‌ی پايتخت كه اكنون به كتابخانه­‌ی ملي چین تبديل شده است، در سال 1912 به صورت رسمي افتتاح و در اختیار علاقمندان قرار گرفت. هم­زمان، كتابخانه‌­هاي دانشگاهي نيز قارچ گونه در سرتاسر کشور راه اندازی شدند كه از جمله­‌ی آن­ها مي­‌توان به كتابخانه­‌ی دانشگاه پايتخت، كتابخانه‌­ی دانشگاه چینگ­خوا و كتابخانه­‌ی دانشگاه تربيت معلم پكن اشاره كرد. در دهه­­‌ی 1930، تمامي دانشگاه­‌ها و دانشكده‌­هاي سراسر چین، دارای كتابخانه­‌ی ويژه­‌ی خود بودند. مضافا اين­كه، شماري كتابخانه‌­ي تخصصي و شخصي نيز به ­وجود آمد. در سال 1938، شمار كتابخانه­‌هاي چین به 5196 باب رسيد ولي به دليل تشدید جنگ داخلی و آغاز جنگ ضد ژاپني، تنها 391 باب از اين كتابخانه­‌ها توانستند تا سال 1949 كه جمهوري خلق چین تأسيس شد، به کار خود ادامه دهند.