شکل گیری رسانه ها در چین

مطبوعات و رسانه‌های جدید در سرزمین چین، مانند سایر نمادهای فرهنگ غرب، در دوران حضور مسیونرها و تجار و نیروهای نظامی غرب در این منطقه از جهان و در دهه 1890 شکل گرفت. اغلب روزنامه‌هایی که در آن زمان منتشر می‌شدند، توسط خارجی‌ها، به ویژه میسیونرها و تجار غربی راه اندازی و مدیریت می‌شدند. لذا، یکی از قدیمی ترین روزنامه‌های این کشور روزنامه شِنبائو(Shen Bao) است که از سال1872 تا 1949 با بیش از25600شماره و به مدت 77 سال بدون وقفه منتشر گردید که در تاریخ روزنامه نگاری چین یک رکورد به شمار می‌رود^[۱].

سفر نخستین گروه از دانشجویان چینی برای تحصیل در غرب و آشنایی آنها با سیستم روزنامه نگاری مدرن در کشورهای اروپایی نیز موجب شد تا پس از بازگشت آنان به چین، تلاش برای راه اندازی روزنامه‌های جدید افزایش یابد. جنبش چهارم ماه مه در سال1919نیز زمینه ظهور روزنامه‌های مستقل در این کشور را فراهم ساخت. ولی روند روزنامه نگاری مدرن و مستقل در دهه‌های 1930 به بعد به واسطه اعمال سانسورهای خفه کننده و شدید توسط دولت ملی در همان آغاز با مشکلات فراوانر روبه رو شده و این فضای محدود جایی برای شکوفایی خلاقیت‌های مطبوعاتی باقی نگذاشت، اگرچه در همین شرایط نیز فرصت‌های خوبی برای رشد روزنامه‌های آزاد و مستقل فراهم می‌شد.^[۲]

نیز نگاه کنید به

رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین؛ رسانه ها و مطبوعات در چین؛ رسانه های چین

کتابشناختی

↑ Li, Chunming, Zhang, Wei (2006). “Microfilming and Digitalization of Newspapers in China”. www.ndl.gov.jp.
↑ Ni, Ting(2005). “Report on China’s Press, Media, TV, Radio, Newspapers”. www.oressrefrence.com.

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی

[1] Li, Chunming, Zhang, Wei (2006). “Microfilming and Digitalization of Newspapers in China”. www.ndl.gov.jp.

[2] Ni, Ting(2005). “Report on China’s Press, Media, TV, Radio, Newspapers”. www.oressrefrence.com.

[۱]

[۲]