جوزف فیلیپ پیرایوس الیوت ترودو
جوزف فیلیپ پیر ایوس الیوت ترودو (۱۹۱۹-۲۰۰۰):
پانزدهمین نخست وزیر کانادا بود که از ۲۰ آوریل ۱۹۶۸ تا ۳ ژوئن ۱۹۷۹ و سپس از ۳ مارس ۱۹۸۰ تا ۳۰ ژوئن ۱۹۸۴ در این سمت فعاليت كرد. او نویسنده، استاد دانشگاه و فعال سیاسی بود. از همان ابتدای مطرح شدن در دنیای سیاست شخصیتی کاریزماتیک به شمار می‌رفت که فضای سیاسی را به تسخیر خود در آورده بود. یکی از بیوگرافی‌های او با این جمله آغاز می‌شود. «او هنوز ما را در تسخیر خود دارد.» ستایش‌کنندگان او نیروی فکری ترودو را می‌ستایند. فراست سیاسی او در حفظ اتحاد ملی و اعمال منشور حقوق و آزادی‌ها نیز ستوده می‌شود. مخالفان او، وی را به علت تکبر و نخوت، سیاست‌های اقتصادی که موجب افزایش بدهی‌های ملی شد و سیاست‌های او درباره استان‌های غربی متهم می‌کنند. ولی تقریباً همه متفق‌القول هستند که ترودو کانادا را به مرحله جدیدی از حیات سیاسی هدایت کرد. ترودو در حساس‌ترین دوره‌ها نخست وزیري اين كشور را برعهده داشت و معمولاً در کانون جدال‌ها و جنجال‌های بسیاری قرار داشت.[i] او به عنوان نخست وزیر قانون‌گذاری را از حيطه وظايف پارلمان بریتانیا خارج و به پارلمان کانادا داد و منشور حقوق و آزادی‌ها را تصویب و عملی کرد.
پاورقی
[i]. او به زرق و برق و کارهای عجیب و غریب مشهور بود. به عنوان مقال در مجلس عوام دمپایی می‌پوشید، با شخصیت‌های مشهور رابطه عاشقانه داشت و از الفاظ بد برای توهین به مخالفانش استفاده می‌کرد. او یک بار در ۷ مه ۱۹۷۷ پشت سر ملکه الیزابت دوم حرکت معروف باله، پیروئت، را انجام داد. به عنوان نخست وزیر او بود که انتقال قانون‌گذاری کانادا را از دست پارلمان بریتانیا به پارلمان کانادا داد و منشور حقوق و آزادی‌ها را تصویب و عملی کرد.