الطاف حسین حالی

برگرفته از

خواجه الطاف حسین فرزند خواجه ایزدبخش، در پانی­پت در شهرستان کرنال از ایالت هریانه در 1253 ق/ 1837م زاده شد. وی شاعر، منتقد و نویسنده فارسی­ نویس شبه قاره بود و تبارش به صحابی معروف ابوایوب انصاری می ­رسید.

الطاف حسین در خردسالی مادرش را از دست داد و در نه سالگی نیز یتیم شد و نزد برادر بزرگش خواجه امداد پرورش یافت. وی قرآن را فراگرفت و زبان فارسی را آموزش دید و علوم عربی را نیز خواند.

در 1268ق برای تحصیل به دهلی رفت و مقدمات منطق را یاد گرفت. به زبانهای اردو و فارسی و عربی را مسلط شد و انگلیسی را نیز آموخت. وی طبع شعر خوبی داشت و خود را فقط به غزل محدود نکرد و در انواع شعر و شاعری مسلط شد. از وی آثار مختلفی در نقد ادبی و شعر به جای مانده است. وی در 18 صفر 1306ق/ 1914م بدرود زندگی گفت. حالی در ادب فارسی و عربی بسیار ماهر بود و به هر دو زبان شعر می­ سرود. از آثار اوست:

• قصیده غیاثیه؛
• مجموعه نظم حالی؛
• مرثیه مکه معظمه؛
• تحفة­الاخوان؛
• ترکیب بند فلسفة ترقی. (منبع: اینترنت)