ظهور نویسندگان و شاعران نو پرداز چینی

ظهور نسل جدیدی از نویسندگان و  شاعران نو پرداز

در سال1968 نسل جدیدی در صحنه‌‏هاى اجتماعى فرهنگى و ادبی چین پدیدار شد. آنان اغلب جوانانى بودند که نهضت زیرزمینى به راه انداخته و اشعار انقلابى را مخفیانه چاپ و منتشر مى‏کردند. این جنبش ادبى که نمایانگر ادبیات پیشتاز(آوانگارد)چین نو است، تا سال 1973 فعالیت مستمر داشت و نسل تازه‏اى را نوید مى‏داد که پرچم آزادى و آزادی‌خواهى و دموکراسى نوین را به اهتزاز درآوردند. از جمله‌­ی این جنبش‌‏ها، جنبش هنرى-ادبى گروهى به نام«گروه ستارگان» (Star Group)به رهبرى خوانگ رویى (Huang Rui) و ماداشنگ(Ma Dasheng) بود که نخستین جنبش آزادی‌خواهى پس از انقلاب فرهنگى چین را در پکن آغاز کردند. آنان در سال1979 در پارکى واقع در پکن به طور غیر مجاز نمایشگاهى هنرى به راه انداختند و به دلیل ممنوعیت دولت حاکم از برگزارى نمایشگاهى از آثار آوانگارد، تابلوهاى نقاشى خود را بر نرده‌‏هاى پارک نصب کردند که مورد توجه مردم قرار گرفته و حدود دویست هزار بیننده داشت، و پلیس ناگزیر شد بساط آن­ها را برچیند. «گروه ستارگان»در اول اکتبر همان­‌سال که مصادف با سى‏امین سالروز تأسیس جمهورى خلق چین بود، دست به یک راه‏پیمایى اعتراضى زده و در برابر ساختمان کمیته­‌ی حزب کمونیست اجتماع کرده و اعتراض خود را به گوش دولت­مردن و عامه­‌ی مردم رساندند. در روز 23 نوامبر تا 2دسامبر همان سال، دومین نمایشگاه آوانگارد در استودیوى هوافانگ (Hua Fang)و پارک بَى‏هاى(Bai Hai) تشکیل شد که بینندگان زیادى را جلب کرد.

پایه‌‏گذاران جنبش ادبى-هنرى آوانگارد، نخستین مجله­‌ی خود را به نام«امروز» (Jintian) به سردبیرى مانگ که (Mang ke) به راه انداختند. این مجله معرف شاعران و نویسندگان مدرن اروپایى-امریکایى بود و آثار کافکا، کامو، سارتر، سالینجر، بلیک، ایلیاارنبورگ و غیره را معرفى مى‏کرد.

در سال1980میلادی، انجمن هنرى«ستارگان»تأسیس شد. دوازده تن از اعضای اصلى‏این انجمن، از شاعران و هنرمندان نوین چین به شمار مى‏روند که عبارتند از: خوانگ رویى، ماداشنگ، یَن لى (Yan li)، وانگ که­پینگ (Wang keping)، چو لى‏لى(Qu Lei Lei)، مائولیزى (Mao Lizi)، بویون (Bo Yun)، جونگ آچینگ (Zhong Acheng)، شائوفى Shao) Fei)، لى شوانگ (Li Shuang) و آى وى‏وى (Ai Weiwei).

در سال1980، سومین نمایشگاه هنرى ستارگان در گالرى هنر چین برگزار شد و از آن پس، آن­ها دیگر اجازه­‌ی نمایش یا چاپ اشعارشان را پیدا نکردند. ازاین رو، اکثر اعضای این گروه به اروپا و آمریکا مهاجرت کردند. دو رهبر جنبش، خوانگ­رویى در سال1984 به ژاپن کوچید و مادشانگ در سال1985 به سوئیس مهاجرت کرد و یَن‏لى نیز که عضو جوان و فعال این گروه بود، به نیویورک رفت و در آن­جا به کار هنری و سرودن شعر ادامه داد.