میزان نقدینگی و درآمدهای دولت افغانستان
سال مالی در افغانستان از ۱ فروردین تا ۲۹ اسفند/ ۲۱ مارس تا ۲۰ مارس است.
میزان نقدینگی (به میلیون افغانی):[۱]
|
|
|
|
نوع نقدینگی |
| 23/006 | 23/006 | 19/230 | طلا |
| 96/087 | 80/370 | 63/765 | سایر (منابع) |
پشتوانه‌های پولی (به میلیون افغانی):[۱]
|
|
|
|
نوع پشتوانه |
| 70/142/5 | 57/219/5 | 46/815/1 | حق برداشت مخصوص صندوق بین المللی پول |
| 76/862/6 | 56/919/9 | 32/690/7 |
|
| 4/552/9 |
|
|
سایر پس اندازها |
| 151/558/0 | 118/584/8 | 81/247/9 | ارزهای خارجی |
درآمدها
درآمدهای دولت افغانستان در سال ۲۰۱۱، ۵۸/۱ میلیارد دلار بود؛ ولی هزینه‌های آن ۳/۳ میلیارد دلار بود.
منابع درآمد بودجه (به میلیون افغانی):[۲]
| 2008-9 | 2007-8 | 2006-7 | نوع خرج |
|---|---|---|---|
| 34/592 | 24/994 | 21/893 | مالیات های مستقیم |
| 6/400 | 7/633 | 6/713 | مالیات های غیرمستقیم |
| 18/418 | 12/948 | 11/980 | درآمدهای انحصاری و اختصاصی |
| 9/744 | 4/413 | 3/200 | سایر درآمدها |
| 9/783 | 8/445 | 6/896 | درآمد سایر اموال و خدمات |
| 44/375 | 33/438 | 28/789 | جمع درآمدها |
مخارج بودجه (به میلیون افغانی):[۲]
|
|
|
|
|
| 45/578 | 33/567 | 26/454 |
|
| 11/611 | 11/100 | 10/200 |
|
| 3/713 | 1/746 | 2/176 |
|
| 2/940 | 2/829 | 2/461 |
|
| 1/018 | 1/417 | 1/987 |
|
|
|
|
|
بهره |
| 65/359 | 50/667 | 43/448 |
|
کمک‌های خارجی
باید کمک‌های خارجی را به منابع درآمد دولت افغانستان اضافه کنیم، در کنفرانس توکیو، که در سال ۲۰۰۲ برگزار شد، کشورهای کمک‌کننده توافق کردند ۴۳۰۰ میلیون دلار کمک در اختیار افغانستان قرار دهند.
درکنفرانس برلین، که در سال ۲۰۰۴ برگزار شد کشورهای کمک‌کننده قبول کردند ۴۵۰۰ میلیون دلار کمک برای اجرای پروژه‌ها به افغانستان کمک‌کنند.
در کنفرانس لندن، که در اوایل سال ۲۰۰۶ برگزار شد، کشورهای کمک‌کننده موافقت کردند ۱۰۵۰۰ میلیون دلارکمک برای بازسازی افغانستان در اختیار این کشور قرار دهند.
درکنفرانس دوم توکیو که در سال ۲۱۲ برگزار شد، کشورهای کمک‌کننده تعهد کردند تا سال ۲۰۱۷ سالانه ۴ میلیارد دلار (درمجموع ۱۶ میلیارد دلار) کمک در اختیار افغانستان قرار دهند. این مبلغ کمک، اگر به مرحله عمل برسد حدود یک‌چهارم نیازهای افغانستان را تأمین می‌کند.
کمتر از یک‌سوم این کمک‌ها (حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد) در اختیار دولت افغانستان قرار داده شده است و مابقی را کشورها و سازمان‌های کمک‌کننده و مؤسسات غیردولتی خارجی مانند NGO ها مصرف کرده‌اند، ضمن اینکه بخشی از کمک‌های وعده داده‌شده نیز تحقق نیافته است. در کنفرانس لندن پیشنهاد شد ۵۰ درصد کمک‌ها به‌طور مستقیم به دولت افغانستان داده شود و مابقی را NGO های خارجی دریافت کرده و به مصرف پروژه‌ها برسانند؛ ولی آمریکا و ژاپن به بهانه وجود فساد اداری و مالی در افغانستان و عدم استفاده درست، آن را نپذیرفتند.
آمریکا بیشترین کمک‌های خارجی را ارائه داده است و بعد از آن ژاپن، اتحادیه اروپا، بانک جهانی، انگلیس، آلمان وکانادا قرار داشته‌اند.[۳]