مهاجرت و پناهندگی در کانادا
مهاجرت و پناهندگي
از ابتدای تأسیس کنفدراسیون کانادا در قرن نوزدهم تا سال 1996م، در مجموع ورود 4.971.070 مهاجر به کانادا ثبت شده است. از این تعداد 1.054.930 نفر قبل از سال 1961م وارد اين كشور شده‌اند.
براساس آمارهای رسمی، در دهه‌های 1960، 1970 و 80 19میلادی، به ترتیب 788580، 996160 و 1092400 نفر به عنوان مهاجر پای به خاک کانادا گذاشته‌اند. این روند در دهه 1990م شدت یافت، به طوری که بین سال‌های 1991م تا 1996م تعداد 1.038.990 نفر، یعنی تقریباً معادل تعداد مهاجران دهه 80 میلادی، به اين كشور مهاجرت کردند. تعداد 265580 نفر از مهاجرانی که قبل از سال 1961م به کانادا آمده‌اند، اهل انگلستان بوده‌اند. مهاجران بسیاری نیز از دیگر نقاط اروپا به اين سرزمين مهاجرت کرده‌اند. همچنین، قبل از سال 1961م تعداد 284205 نفر از کشورهای واقع در شمال و غرب اروپا، 175430 نفر از کشورهای شرق اروپا و 228145 نفر نیز از جنوب اروپا در کانادا رحل اقامت افکنده‌اند. در این سال‌ها مهاجران غیر اروپایی بخش کوچکی از مهاجران را تشکیل می‌دادند و تنها 45050 نفر از اتباع ایالات متحده به کانادا آمدند. این رقم برای کشورهای واقع در شرق آسیا 20555 نفر و برای دیگر نقاط جهان، نظیر خاورمیانه، جنوب آسیا، جنوب شرقی آسیا، آفریقا، آمریکای جنوبی و کارائیب، بین 2485 تا 8390 نفر بوده است]32[.
آمارها نشان می‌دهند که بین سال‌های 1991م تا 2000م و نیز 2001م تا 2010م، به ترتیب 2.100.000 و 2.470.000 نفر به کانادا مهاجرت کرده‌اند. این وضعیت بیانگر آن است که در دو دهه اخیر روند روبه رشدی در سیاست مهاجرپذیری وجود داشته است (جدول 1.3 و شکل 1.1 را ملاحظه نمایید).
جدول 1.3. جمعیت مهاجران به تفکیک دوره زمانی مهاجرت
| زمان مهاجرت | ||||||
| قبل از 1961 | 1961 تا 1970 | 1971 تا 1980 | 1981 تا 1990 | 1991 تا 2000 | 2001 تا 2010 | |
| تعداد مهاجران | 1.054.930 | 788.580 | 996.160 | 1.092.400 | 2.100.000 | 2.470.000 |
شکل1.1. جمعیت مهاجران به تفکیک دوره زمانی مهاجرت
بررسی‌ها نشان می‌دهد تا آغاز دهه 1980 میلادی ورود مهاجران از ایالات متحده سیر صعودی داشته است، در حالی که از آن پس روند نزولی را طی می‌کند. اگرچه اروپایی‌ها در طول دهه‌های متمادی تعداد زیادی از مهاجران را تشکیل می‌داده‌اند، روند مهاجرت از اروپا به کانادا رو به کاهش نهاد، به گونه‌ای که تعداد مهاجرانی که از انگلیس به کانادا عزیمت کرده‌اند از 265580 نفر در دهه 1960م به 63445 نفر در دهه 1980 کاهش یافته است. این قاعده درباره دیگر کشورهای اروپایی، به‌جز اروپای شرقی، نیز صادق است. از دهه 1980م ورود مهاجر از اروپای شرقی سیر صعودی یافته است. در مقابل روند مهاجرت از آفریقا و آسیا - به خصوص شرق آسیا - افزایش چشمگیری داشته است، به طوری که تعداد مهاجران شرق آسیا از 20555 نفر در دهه 1960 به 252340 در فاصله سال‌های 1991 م تا 1996 م رسیده است ]32 و 38[.
بیشترین تراکم مهاجران در استان‌های اونتاریو، کبک، بریتیش کلمبیا و آلبرتا بوده است. تقریباً مهاجران با همان نسبتی که در کانادا حضور دارند، به تفکیک محل تولد در استان‌های مختلف تقسیم شده‌اند. مهم‌ترین عاملی که در مواردی این قاعده را نقض می‌کند، عامل زبان است. به همین دلیل است که حضور انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها در کبک با جمعیت آنها در کانادا متناسب نیست. براساس آمار رسمی سال 1996م، بیش از 60 درصد مهاجران در سه شهر مهم تورنتو، ونکورو ومونترال زندگی می‌کنند. براساس آمارها، 50 درصد از جمعیت بیش از 6 میلیونی تورنتو را مهاجران تشکیل می‌دهند. بنابراین، اکنون اقلیت‌های این شهر اکثریت را در جمعیت تورنتو تشکیل می‌دهند]39[. بعد از تورنتو، شهرهای ونکوور در استان بریتیش کلمبیا و مونترال در استان کبک بیشترین گروه مهاجران را در خود جای داده‌اند.[1] مهاجران تنوع را به فرهنگ تلفیقی این شهرها می‌افزایند. برای مثال، شهروندان تورنتو از حدود 170 کشور به آنجا عزیمت کرده‌اند و به بیش از 100 زبان تکلم می‌کنند. این طیف متنوع فرهنگ در عطر و طعم فوق‌العاده غذاهای جهانی، نظرات جدید، ارتباطات اقتصادی و غنای فرهنگی این شهر مشهود است. البته، علاوه بر استان‌های پرجمعیت، استان‌های کم‌جمعیت‌تر نیز مشتاق داشتن مهاجران بیشتری هستند. این تمایل عامل بالقوه‌ای برای بهبود شالوده اقتصادی استان‌ها محسوب می‌شود و به آنها کمک می‌کند تا جمعیت خود را افزایش دهند.
[1] . شهرهایی چون کلگری، اوتاوا، ادمونتون، هامیلتون، وینیپگ، کیچنر، لندن، نیاگارا و ویندسور نیز جمعیت قابل توجهی از مهاجران را در خود دارند.