نقش دولت کانادا در آموزش
برخلاف بیشتر کشورهای صنعتی، کانادا نظام آموزش فدرال ندارد. آموزش در این کشور شامل ده نظام استانی و سه نظام سرزمینی است. مدارس دولتی، مدارس مجزا (مذهبی) و مدارس خصوصی فرصت‌های آموزشی جامعی برای تمام دانش‌آموزان فراهم می‌کنند. براساس قانون اساسی، هر استان و سرزمین مجاز است تا متولی نظام آموزشی خود باشد. برنامه تحصیلی در نظام آموزشی هر استان، به رغم داشتن شباهت‌های بسیار با دیگر برنامه‌ها، نمایانگر تاریخ و فرهنگ و منطقه خاص خود است.
دولت کمک‌های مالی محدودی برای آموزش هر استان به شکل پرداخت‌های انتقالی فراهم می‌کند. این کمک‌های مالی، که طبق شرایط سختگيرانه‌ای از دولت فدرال به دولت استانی انتقال می‌یابد، با تغییرات اقتصادی، محدود شده است. یارانه‌های کلان دولتی، تحصیلات دانشگاهی و غیردانشگاهی (دانشکده‌های فنی و حرفه‌ای) را به طور نسبی برای مردم دست یافتنی می‌سازد. تعهدات مالی دولت کانادا را در ردیف کشورهای پیشرو جهان در سرانه هزینه کردن برای آموزش عمومی قرار می‌دهد. اما این موضوع نیز در حال تغییر است؛ زیرا تعهدات مالی جریان پول را محدود می‌سازد.
ادغام هیأت امنای مدارس و مشارکت مدارس با شرکت‌های خصوصی دو نمونه از تدابیر کاهش هزینه‌ها است که در سراسر کشور انجام می‌شود. اصلاح نظام آموزشی استانی و پاسخگویی روزافزون برای اطمینان از موفقیت در یادگیری، از جمله تغییراتی هستند که برای دست یافتن به پرداخت‌های انتقالی فدرال انجام شده‌اند. در کانادا، مانند بسیاری دیگر از جوامع مردم‌سالار، خدمات کارآمد برای حفظ کلی چنان نهادهاي مهمی ضروری است. کارآمدسازی نظام بهداشتی چالش دیگری برای دولت این کشور است.